Inzichten

Op deze pagina kun je alles stukjes vinden die ik wekelijks schrijf.
Wil je op de hoogte worden gehouden als er een nieuwe geplaatst wordt?
Stuur me dan een mailtje en dan zet ik je op de mailing lijst.
www.bewustwordingsmomentjes@on.nl

Inhoud:
16 november: Stilte
9 november: Wat een wonder.
2 november: Praat er gewoon over.
26 oktober: Het is weer herfst.
19 oktober: Heb jij ook wel eens van die dagen?
12 oktober: Laat je toch niks wijsmaken.
5 oktober: Hoe zou het zijn als het altijd vrede is?
28 september: Geloof jij alles wat je ziet?
21 september: Volgens mij zijn er meer werelden.
14 september: Verwacht niet te veel van anderen.
7 september: Mijn verjaardag.
31 augustus: Wat is het doel van het leven?
24 augustus: Dingen gebeuren niet zomaar in het leven.
17 augustus: Wees goed voor de dieren, ze zijn net als mensen wezens om van te houden.
10 augustus: We krijgen vaker tekens dan we denken.
3 augustus: Het kan zo frustrerend zijn.
27 juli: Moet je je aan de regels houden?
20 juli: De ene dag is de andere dag niet.
13 juli: Hou de humor er in.
6 juli: Wat voeding met je lichaam kan doen.
29 juni: Hoe ziet de aarde er nou eigenlijk uit?
22 juni: Het is vakantietijd.
15 juni: We creëren zelf onze wereld.
8 juni: Hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je zo weinig weet.
1 juni: We zijn meer dan ons lichaam.
25 mei: Het is lente!
18 mei: Los je conflicten op!
11 mei: Waarom zou je tegen de stroom in zwemmen, als je op de golven mee kunt surfen?
4 mei: Kom vrij van de diagnose.
27 april: Je kunt ook met je hart luisteren.
20 april: Geniet van al het moois om je heen.
13 april: Vergeven? Waarom zou ik!
6 april: Wat is Numerologie?
30 maart: Je bent goed zoals je bent.
23 maart: Eerlijkheid duurt het langst.
16 maart: Het hoeft geen mooi weer te zijn om een zonnig humeur te hebben.
9 maart: Het ontstaan van allergieën.
2 maart: Zijn stenen levend?
24 februari: Zijn wij hier alleen?
17 februari: Jouw wereld en mijn wereld
10 februari: Je mag ook een keer nee zeggen.
3 februari: Communiceren met dieren.
27 januari: Toeval, bestaat het of toch niet?
20 januari: Let op je woorden!
13 januari:  Wel of niet mediteren, en hoe dan?
6 januari:   Alles wat je aandacht geeft groeit.
1  januari:   In het nu leven.

16 november
Stilte
Wat is stilte? Kun je dat horen? Of juist niet?
Meestal heb je geluiden om je heen. Sommige mensen kunnen niet zonder geluiden,
en zetten heel de dag de radio aan, en ’s avonds de televisie.
Ik niet. Ik heb niet eens meer een radio.
Die zat in een home cinema setje, maar het laadje van de cd speler ging niet meer open.
Dat probeerde ik zelf op te lossen door met twee schilmesjes te wrikken.
Het heeft een paar keer gewerkt en toen lukte het niet meer,
en zag het er nogal gehavend uit. Ik heb hem weggedaan.
Ik wilde nog wel eens een cd opzetten als ik aan de schoonmaak was, of aan het klussen.
Ik vind Queen en the Golden Earring wel mooi, en dan zet ik het geluid goed hard.
En dan ga ik mee zingen. Als ie hard genoeg staat, hoor je jezelf toch niet,
en dan heb je het idee dat je mooi kan zingen.
Maar wanneer is het nou stil?
s’Nachts als ik in bed ligt lijkt het stil. Maar als ik dan goed luister hoor ik mijn hartslag,
en mijn ademhaling. Door die hartslag beweegt het dekbed of het kussen een heel klein beetje,
en dan hoor ik dat weer. Als je er op gaat letten, klinkt dat nog best hard.
En dan heb ik nog vaak liedjes in mijn hoofd.
Ik heb die dag iets gehoord, en de hele dag speelt het op de achtergrond mee.
Drukte in je hoofd. Je hoort het niet met je oren, maar het is dan alles behalve stil.
Je hebt ook van die geluiden in huis die altijd aanwezig zijn, zoals de koelkast,
of het krimpen of uitzetten van materialen door temperatuursverschillen.
Dan hoor je ineens een tik.
We waren eens in Duitsland stenen zoeken op de velden tussen Nohen en Rimsberg.
Daar zat je best hoog en er was in de wijde omtrek niks.
In de verte beneden zag je wat huisjes en een weggetje.
Het lijkt dan heel stil, maar dat is het niet.
Je hoort geen geluiden zoals thuis, maar je hoort de wind door het gras langs de velden,
er zoemen insecten. Soms hoor je een veldleeuwerik heel druk zijn hoogste lied zingen,
hoog in de lucht. Tegen wie heeft ie het toch?
Dan hoor je kilometers verderop een hond blaffen. “Het geluid draagt ver” noemen ze dat.
Stilte is: 'de ervaring van geen enkel geluid', maar omdat dat volgens mij niet bestaat,
wordt stilte ook wel genoemd wanneer er zo weinig geluid is,
dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd,
en dat er geen geluiden te horen zijn die er niet thuishoren.
Dus als je net als ik in de stad woont, in een doorgaande straat met een voetbalkooi om de hoek, zou het enthousiaste geschreeuw van de voetballertjes, en het geluid van de bal die telkens tegen het ijzeren hek aan butst, het voorbijrijdende verkeer en het geluid van de zwerm kauwen die overvliegt, betekenen, dat je dit kunt ervaren als 'stilte.' Oooo. En toen werd ik er stil van. Misschien is stilte wel die korte momenten tussen de geluiden in: de pauze tussen twee liedjes in,…. de wind die is gaan liggen,…. na het uitzetten van een motor,…. even je adem inhouden,…. wanneer het applaus is geëindigd, ….als je de wekker uitgezet hebt, ….of wanneer in gezelschap ineens iedereen zijn mond houdt. ….Dát soort momenten kun je als stilte ervaren.
Maar is het dan écht stil? Volgens mij niet.
#

9 november
Wat een wonder
In ons leven maken we van alles mee. We leven in een ritme, alles op zijn tijd.
’s Morgens opstaan met ons ritueel, eten, naar je werk, school of wat dan ook,
het huishouden doen, boodschappen halen, eten koken, op visite gaan of visite ontvangen,
mensen opbellen, klusjes doen, sporten, wandelen of fietsen, een boek lezen,
je hobby uitoefenen, met vakantie gaan en nog veel meer.
Sommige dingen doe je iedere dag, ander weer om de dag of eens per week of eens per maand,
of jaarlijks, en zo kabbelt ons leventje voort.
En dan gebeurt en ineens iets onverwachts:
Je let even niet op, en het is al te laat: je valt, of zit met je vingers tussen de deur,
of tussen twee bowlingballen, zoals dat bij mij het geval was, toen we bij Preston Palace waren.
Ik wilde de ballen doorrollen, en toen kwam er met een vaartje een bal aan,
die tegen de laatste bal aan ketste, met mijn vinger ertussen.
En dat deed pijn! @#$%^&*(). Andere woorden heb ik er niet voor.
Op zo’n moment word je even teruggeworpen en ben je helemaal in het nu.
Je denkt alleen maar aan het moment en ondergaat de pijn.
Bezorgde blikken kijken me aan en ik probeer mijn tranen te bedwingen.
Wat nu? Mijn vinger zwelt op en verkleurt.
Er lijkt een zwarte uitroepteken te ontstaan, en dan ook nog net op mijn middelvinger,
aan de buitenkant.
Nou steek ik nooit mijn middelvinger op, maar ik bedenk me, dat als ik dat nou zou doen
dat  het wel een extra effect zou hebben met dat uitroepteken, en we lachen erom.
Ik zonder me af om even tot mezelf te komen, want ik voel me er niet goed van worden.
En op dat moment ben ik blij dat ik quantum touch heb geleerd.
Ik leg mijn zere hand op mijn knie en hou mijn andere hand er boven en laat energie stromen.
Na een kwartier is de pijn goed te hebben en ik ga weer terug.
Bowlen doen we maar niet meer, maar we gaan op een terrasje zitten
met een kopje cappuccino en een lekkere koek.
Even later voel ik er niks meer van, als ik het tenminste niet aanraak.
Mijn vinger kan niet meer krom, zo gezwollen als die is, maar de pijn is verdwenen.
“Wat een wonder” denk ik dan.
“Hoe zou het zijn als ze dit op de lagere school al aan de kinderen leren?”
Zo moeilijk is het niet. Sommige mensen hebben die ‘gave’,  maar je kunt het ook gewoon leren, zoals ik heb gedaan tijdens een workshop van twee dagen.
Dan heb je de basiskennis en daar kun je al veel mee bereiken.
Daarna heb ik nog een aantal workshops gevolgd als vervolg op quantum touch, zoals:
Quantum balance, supercharging, core transformation, quantum allergie, en touch of matrix.
Daarin leer je allerlei technieken waardoor het nog sneller kan en specifieker.
Sommige mensen die dit niet kennen vinden het maar eng.
We hebben er zelfs vrienden door verloren, die mij maar een rare vonden en niet meer kwamen, terwijl ik hen nog had behandeld en hun pijn verdwenen was. Wat is daar nou eng aan?
Het enige wat ik doe is door middel van ademhaling en bewustzijnsoefeningen mijn trilling,
of frequentie, verhogen, en die energie met die hogere trilling uit mijn handen laten stromen,
die ik op, of boven de pijnlijke, of slecht functionerende plek leg.
Ik moet me wel regelmatig concentreren, maar kan tussendoor ook praten.
Mensen kunnen sensaties voelen, zoals koude, warmte, trilling, tintelingen,
of een magnetisch gevoel. Soms kan de pijn of ongemak even toenemen.
Vaak gaan mensen bewegen. De energie van de persoon stijgt als gevolg van de wet van resonantie naar de hoge frequentie, en daardoor gaat het zelf helend vermogen van die persoon “beter zijn best doen” om het zo maar te zeggen.
Door die bewegingen kunnen botten en gewrichten weer in de juiste stand komen te staan, waardoor ongemak kan verdwijnen. Het genezingsproces kan sneller verlopen.
Je lichaam weet zelf wat er moet gebeuren, en door de signalen van het lichaam
kan ik mijn handelingen aanpassen.
Soms kan er in één behandeling al veel gebeuren, en soms zijn meerdere behandelingen nodig. Daar kun je van te voren niks van zeggen.
Wat een voorwaarde is, is dat je er wel voor open moet staan. Dan laat je de energie ook toe.
Als je denkt dat dat allemaal niet kan, is het misschien voor jou niet geschikt.
Er zijn meer wegen te bewandelen, en je kunt ook iets anders kiezen.
Iedereen kiest zijn eigen pad.
Aan jou de keuze.
#

2 november
Praat er gewoon over
Tegenwoordig hoor ik van veel mensen dat er oude pijn naar boven komt.
Dingen van vroeger, die je waarschijnlijk nog niet verwerkt hebt.
In je leven maak je zoveel mee, en niet alles heeft de tijd gekregen om het te verwerken.
Zo ook bij mij. Toen mijn vader overleed op zijn 45 ste,
werd ik door een juffrouw van school naar huis gebracht.
Onderweg vertelde ze me dat mijn vader was overleden.
Met mijn 13 jaar had ik nooit kunnen bedenken, dat dit zou kunnen gebeuren,
dus het was voor mij totaal onverwachts en een shock. Zo ook voor mijn jongste zusje.
Mijn oudere zus had het al lang zien aankomen, maar kon er met niemand over praten,
omdat ze hem had horen zeggen dat hij niet lang meer zou leven,
terwijl ze stiekem aan de deur luisterde. Het was niet voor haar oren bedoeld.
Ze deed er van alles aan om het te kunnen voorkomen en ontwikkelde dwangstoornissen,
maar het mocht niet baten. Hij ging toch.
Meteen vanaf dat moment besefte ze dat ze er niks over te zeggen had en de dwang verdween. Het hoefde niet meer.  Drie dagen later was de begrafenis.
Mijn jongste zusje van 7 jaar mocht er niet bij zijn, en moest naar de overburen.
Zij heeft helemaal geen afscheid kunnen nemen.
Het zal wel goed bedoeld zijn, maar het was niet handig.
Dit voelde voor haar alsof ze er niet bij hoorde.
Het was een kille bedoening in de kerk, en later die middag kleedden we ons om,
en gingen buiten spelen. Wat moet je anders?
Vanaf die tijd werd er bijna niets meer over gezegd. Het werd ‘dood’ gezwegen.
Het leek wel taboe om erover te praten. Niemand vroeg ook wat, alsof er niks was gebeurd.
Ik vroeg me af of ze het op school wel wisten, maar dat moest wel,
want ik had een meisje uit mijn klas op de begrafenis gezien.
Het was een stuk stiller in huis en ons moeder zat met haar verdriet
en een glaasje sherry ’s avonds aan tafel.
Wij hadden het gevoel dat we er niets over moesten zeggen,
want dan zou ze weer verdrietig worden. We wisten ook niet beter.
Ik hielp haar zo goed ik kon. Ze had een paar werkhuizen,
en als ze vrijdags tegen de middag thuis kwam, had ik al gestoft en gezogen en de afwas gedaan, omdat ik in die tijd maar twee lesuren had op de vrijdag. Daar was ze wel blij mee.
We deden vaak spelletjes, maar zonder mijn vader was het allemaal veel minder leuk.
Die pijn komt in deze tijd weer tevoorschijn. Ook bij mijn zussen.
Als je vervelende dingen meemaakt 'praat er gewoon over'. Dan kun je ook verwerken.
Maar alles vasthouden is geen oplossing. Dan blijft het knagen,
en als er dan triggers komen is het er weer.
En soms weet je niet eens meer waar het vandaan komt.
Zo komen er in deze tijd ook veel dingen uit vorige levens naar boven.
Je voelt je niet goed, maar weet er de vinger niet op te leggen.
Waar komt het toch vandaan?
Dat kan wel zoeken zijn, want meestal weet je je vorige levens niet eens meer.
En toch moet alles verwerkt worden. Waarom heb je vanaf je geboorte watervrees?
Dat kan vanuit een vorig leven komen. Het kan zijn dat je toen verdronken bent.
Waarom kunnen kinderen hysterisch worden als ze onweer of vuurwerk horen?
Lijkt dat op bommen misschien?
Er zijn mensen die het zich wel kunnen herinneren, bijvoorbeeld door regressie therapie,
en er zijn veel verhalen te vinden. Ik heb het boek ‘bestaansrecht’ van Maarten Oversier gelezen, en daar staan ook talloze voorbeelden in.

Als je met dingen worstelt in je leven,
waar je geen vat op kunt krijgen, en niet weet waar het vandaan komt,
dan kun je eens denken aan regressie therapie.
Het kunnen ook situaties zijn van je voorouders, waar niet over gesproken werd,
die soms heel heftig waren, zoals zelf gepleegde abortus. Zo iets bleef geheim.
Die gebeurtenissen kunnen generaties lang doorwerken en invloed hebben op het nageslacht.
Vaak weten we veel te weinig van onze voorouders en hoe die geleefd hebben.
We mogen ook niet oordelen, want wát mensen ook deden, alles heeft een reden,
en als we die reden te weten komen, kunnen dingen ‘bestaansrecht’ krijgen,
en lossen veel problemen op.
Het is een aanrader om het boek eens te lezen.
#

26 oktober
Het is weer herfst.
Ieder jaargetijde heeft zijn charme, en heeft zijn positieve maar ook negatieve kanten.
Als je het zo tenminste ervaart.
De dagen worden korter en we zetten de verwarming weer aan.
De bladeren aan de bomen hebben weer de prachtigste kleurschakeringen.
Sommige zijn rood, oranje, geel, bruin en groen tegelijk. En met de lage zon schijnen ze door,
en lijken ze zelfs licht af te geven tegen een donkere lucht die weer een bui aankondigt.
De wind doet de bladeren loslaten en al dansend door de lucht elkaar ontmoeten,
om zich te verzamelen op de grond, waar ze naar verloop van tijd al rottend worden omgezet
tot compost. Hierin zitten weer voedingsstoffen voor de bomen.
Als dat geen recyclen is! De natuur weet precies hoe het moet.
Als het droog weer is, is het heerlijk om in de natuur te wandelen en al bladeren schoppend
het ritselende geluid te horen, van die droge bladeren die alle kanten in vliegen.
De zon die door de bijna kale bomen schijnt voelt nog warm.
In de bossen zie je weer volop paddenstoelen, en nog even en je ruikt de geur
van rottende bladeren en houtresten. Heerlijk!
Het is weer herfst.
De tuin krijgt een metamorfose en de bloembollen kunnen weer de grond in,
en er moet het een en ander gesnoeid worden.
De vogels snoepen weer van de pindakaas en vetbollen.
Het roodborstje laat zich weer zien en zingt er vrolijk op los.
Soms is het guur en onstuimig weer en ik ben geen fan van regen en hagel, als koukleum zijnde. Sommige mensen vinden het heerlijk om dan door die regen te gaan wandelen,
maar ik word eerder somber op een druilerige dag als, ik er door moet.
Raar eigenlijk, dat het weer je stemming kan beïnvloeden. Het hóeft niet hoor.
Je kunt dit voorkomen door als het ‘slecht’ weer is, gezellige dingen te doen.
Kaarsjes aansteken, de verwarming een graadje hoger, warme chocomel drinken,
een mooi muziekje of leuke film op te zetten, of een mooi boek lezen,
en dan onder een dekentje op de bank hangen.
Dan ga je het koude natte najaar associëren met gezelligheid.
In de nacht van de laatste zaterdag van oktober moet je ook de klok weer verzetten.
Een tip: als je zo’n zware staande klok hebt, kun je dit beter met zijn tweeën doen,
anders vertil je je.
In deze tijd van het jaar zie je overal onder de bomen eikels, beukennootjes en kastanjes liggen. De kauwen zitten dan met zijn allen op de grond en maken die eikels open om te eten.
Eekhoorns zijn druk in de weer om hun wintervoorraad aan te leggen.
Nou zag ik laatst op youtube een filmpje van een man die allerlei figuurtjes maakt
van eikels en stukjes tak. Die karaktertjes noemt hij becorns.
Hij fotografeert ze in combinatie met vogels, muizen en eekhoorns.
Zo fantasierijk en zó leuk om te zien, en wat een geduld moet ie hebben om dit zo te doen.
Op zijn website staan ook filmpjes over hoe hij dit doet. Kijk maar eens hoe leuk dat is.
Ik heb niks teveel gezegd.
#

19 oktober
Heb jij ook wel eens van die dagen?
Soms kun je goed vooruit en kan je de hele dag dingen doen die gedaan moeten worden.
Dan zit je ‘in de flow’ zoals ik het zie.
Dan heb je dagen dat er helemaal niks uit je handen komt.
Je ziet van alles en hebt ideeën, maar kunt er niet aan beginnen.
Heb jij ook wel eens van die dagen?
We hebben vaak het gevoel dat we productief moeten zijn, omdat we dat altijd gewend zijn.
Dat zit er zo ingesleten dat het moeilijk is te accepteren als het eens niet lukt.
Je bedenkt dan van alles wat je kunt doen.
Ik heb zoveel hobby’s. Ik hóef me helemaal niet te vervelen.
Maar toch doe ik dat wel eens. En vaker dan me lief is.
Grootse plannen, van het hele huis opruimen, of de zaak veranderen, tot kleine dingen.
Ik bedenk van alles, maar toch begin ik er niet aan. Gek hé?
Dan loop ik door het huis, verzet een paar dingen en dat was het dan.
Ik denk dat ik dan moe van mezelf word.
Of van het bedenken, wat ik uiteindelijk toch weer uitstel.
Ik ‘moet’ ook niet meer en ik heb tijd genoeg. Dat is heel fijn,
want toen ik nog werkte had ik de energie niet meer om nog van alles te doen.
Ik had duidelijk een burn-out en ben nog steeds blij dat ik de stap genomen heb,
om met vervroegd pensioen te gaan. Eindelijk uitrusten.
Maar ben ik dat nou nóg aan het doen? Ik weet het niet.
Soms komt er iets in mijn gedachten en begin ik er meteen aan.
Dan zit ik in de flow en gaat alles als vanzelf. Dan krijg ik een heel voldaan gevoel,
als ik  weer wat gecreëerd heb. Dus soms moet je gewoon de boel de boel laten,
en doen waar je zin in hebt.
Vroeger had je van die mensen,  en ik denk dat zulke er nu nog wel zijn,
die een heel schema maakten van wat er allemaal op welke dag gedaan moest worden.
Maandag wasdag. Je kent dat misschien nog wel.
Zo ook met het eten. De hele week aardappelen, groente en vlees, op vrijdag friet,
pannenkoeken, bami of macaroni, en op zaterdag iets warms op brood,
want dan moest alles in orde gemaakt worden voor de zondag.
Dat zal wel een zekere houvast bieden, maar als er iets tussenkomt is het meteen een probleem. Dat heb ik nooit gehad. Ik deed maar wat. Net hoe het uitkwam.
Als jij ook zo’n geprogrammeerd leven hebt, vraag je dan eens af of je dat eigenlijk wel fijn vindt.
Een voordeel is, dat je niet meer na hoeft te denken, want je volgt gewoon het schema.
Maar wordt het dan geen sleur?
Ik weet dat de mensen tegenwoordig veel te veel ‘moeten’ Maar kan het misschien ook anders?
Een beetje uit de sleur van de dag en gewoon doen waar je op dat moment zin in hebt.
Lekker gaan wandelen als het mooi weer is, in plaats van wachten
tot dat je je programma klaar hebt, want dan regent het misschien wel weer.
Ik heb natuurlijk gemakkelijk praten nu ik niet meer 'moet'.
Als je er goed over nadenkt ‘moet’ je minder dan dat je jezelf oplegt.
Daar ben ik nou pas achter gekomen.
Dus wees wat minder streng voor jezelf, geniet van het leven, en kijk het niet te nauw.
De dingen die je vanuit je gevoel doet, zijn veel leuker dan de dingen die ‘moeten’.
#

12 oktober
Laat je toch niks wijsmaken.
Het wordt je van kinds af aan al met de paplepel ingegeven:
wat je moet denken, en hoe je over de dingen moet denken.
Je neemt van je ouders aan dat alles waar is, wat ze zeggen.
Ze hebben een mening ergens over, die jij dan automatisch aanneemt.
Daarna op school idem dito. Het is kopieergedrag. Misschien doe je dat om er bij te horen.
Kinderen die daar niet aan mee doen en een eigen mening hebben zijn 'lastig'
Met godsdienstles kregen we te horen dat we van Adam en Eva afstammen,
en bij natuurkunde leerden we de evolutietheorie van Darwin. Hoe dan?
Laat je toch niks wijsmaken. Ik heb inmiddels al diverse andere versies gehoord,
dat volgens mij dichter bij de waarheid komt, maar dat we niet mogen weten.
Dan dat hele gedoe om Sinterklaas.
We doen er allemaal aan mee, omdat we cadeautjes krijgen. We ‘geloven’.
Eigenlijk is het één groot complot.
Is het om de kinderen voor te bereiden op de grote mensen wereld?
Want daar klopt ook niks van. En als je zo rond je een jaar of zeven bent,
krijg je te horen dat Sinterklaas niet bestaat en dat je óuders dat doen met die cadeautjes.
Voor veel kinderen is dat een hele teleurstelling. En het leek allemaal zo echt.
Eigenlijk wist ik het wel dat mijn ouders dat deden,
want als we in de sinterklaasboeken zochten wat we wilden vragen,
zei mijn moeder bij voorbaat: “Niet te grote cadeaus vragen hoor,
want Sinterklaas heeft niet zoveel centjes” En bij ons hadden ze het niet zo breed,
dus dat waren we al gewend.
En als we de pakjes open maakten en er heel blij mee waren, zag je ze glunderen.
Toen ik een jaar of zeven was, en vlak voordat het Sinterklaas was,
vertelde mijn moeder het me heel ‘tactisch’.
Ze zei: “Sinterklaas bestaat niet, en nou moet je voor ons allemaal een cadeautje kopen.”
Ik had geen vragen, en vond het wel leuk om te doen.
Ik maakte allemaal fop cadeautjes, waarin een aanwijzing stond naar een andere plek in huis, waar dan weer een pakje of briefje lag met een aanwijzing.
En zo het hele huis door. Ik liet ze bij wijze van spreken ‘alle hoeken van de kamer zien’.
Dat was mijn eerste ‘ontwaken’.
Van school uit moesten we iedere woensdag tegen de middag naar de kerk.
Er werd gezegd, dat wanneer het olielampje dat daar hing brandde, God aanwezig was.
God was een onzichtbare man met een lange witte baard.
Zo’n soort Sinterklaas of kerstman, en die kon alles zien wat je deed, dus je gedroeg je wel.
Een soort van big brother is watching you.
Een voorloper van alle verborgen camera’s, die overal hangen.
In de kerk was het meestal hetzelfde; er werd een preek gedaan,
als de bel ging, moest je opstaan, dan weer knielen en dan weer zitten.
Er werd gregoriaans gezongen en we hadden geen idee wat het betekende.
Zo tegen het eind van de mis, als je maag rammelde van de honger, kreeg je een hostie.
Ik noemde het een tosti, maar daardoor vulde het je maag ook niet.
Je deed het hele toneelspel maar mee, omdat het zo moest.
Nou weet ik beter. God maakt zich niet kenbaar door een olielampje.
Er werd gezegd dat God overal is.
Jantje vroeg aan de lerares of God ook in hun voortuin is, waarop de lerares antwoordde:
“Ja Jantje, ook in jullie voortuin”. “Dat kan niet” zei Jantje, “want we hebben geen voortuin.”
Maar hoe dan ook, hij is overal, maar dat besef je niet als je je een voorstelling maakt
van een man met een witte baard.
Ik zie God nu als de bron van waaruit alles ontstaat. Het hoogste bewustzijn.
Dit was mijn tweede ontwaken.
Een zaadje dat ontkiemt, en waaruit weer een hele boom tevoorschijn komt,
die ook weer vruchten voortbrengt om mens en dier te voeden, waarin weer zaden zitten
om het hele proces te kunnen herhalen.
Al die informatie en bewustzijn zit in dat zaadje. Denk daar maar eens over na.
Dat kan niemand namaken. Ze kunnen er aan sleutelen, maar namaken niet.
Zo gaat het met planten, dieren, mineralen en mensen.
Alles is bezielt, en elke ziel is een stukje van die bron.
We hebben geen kerk of geestelijke nodig om in verbinding met God, de bron te komen.
Dat kunnen we allemaal zelf. We hoeven er niet voor op onze knieën en schuld bekennen.
Schuld is zo ongeveer de laagste trilling en daar moeten we van af, dus
‘laat je toch niks wijsmaken’.
Ga de natuur in of in je tuin en kijk om je heen en denk over hoe dat alles ontstaan is.
Verwonder je. Dan zie je dat God, de bron, overal is,
zelfs in de voortuin van Jantje, als ie die had.
#

5 oktober
Hoe zou het zijn als het altijd vrede is?
Zo lang als ik leef zijn er volgens mij altijd wel ergens oorlogen geweest.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar je hoort dat dan op t.v. en van oudere mensen,
die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt.
Willen de mensen oorlog? Nee, de gewone mens wilt vrede.
Iedereen kan wel eens ruzie hebben, en er zijn mensen die overal ruzie zoeken,
maar die zijn dan ook niet gelukkig. Maar oorlog wil niemand.
Bij vrede kan een land zich ontwikkelen en kunnen de mensen spiritueel groeien.
Bij oorlog zijn angst, schuld, kwaadheid, haat en verdriet de meest voorkomende emoties,
en die houden onze trilling heel laag.
Zou dat de bedoeling ervan zijn? Zou het zijn, dat degene die alles beslissen,
oorlog creëren om ons in een lage trilling te houden, zodat we niet spiritueel kunnen groeien?
We zitten nu in een tijdperk van overgang naar de volgende dimensie,
maar dan moeten we wel in die hogere frequentie zitten.
Willen ze dat tegenhouden?
Degene die oorlog creëren, zitten zelf in een hele lage trilling,
en als wij naar de vijfde dimensie gaan, hebben ze geen controle meer over ons.
Oorlogen beginnen meestal met valse vlag operaties,
vaak zelfs veroorzaakt door het land zelf, waar de aanslagen plaats vinden.
Dit brengt zo’n shock teweeg, waardoor het volk gemotiveerd wordt
om een tegenaanval te doen, en dan heb je de poppen aan het dansen.
De oorlog is dan een feit.
Om het aan de gang te houden wordt er uit allerlei landen wapens en munitie geleverd,
en zie je op t.v. de meest gruwelijke beelden, waarvan er ook veel in de studio gemaakt zijn.
Er zijn ook beelden die mensen herkennen uit computerspellen,
kortom ze halen alles uit de kast om alles te laten escaleren.
Dat er mensen sneuvelen interesseert ze niet. Zelf hoeven ze niet te gaan.
Maar het zal je kind maar wezen. Hoe zou het zijn als het altijd vrede was?
John Lennon zei eens: "what if it was war, and no one went?"
In de volgende dimensie is er geen oorlog meer, en die stap moeten we zien te maken.
Zoek allereerst de vrede in jezelf.
Dus laat je niet meer manipuleren door t.v. Geloof niet zomaar alles,
maar ga zelf op onderzoek uit. Houd je trilling hoog door uit de angst te stappen.
Als je alles doorziet, kun je uiteindelijk voor je tegenstander compassie voelen.
Binnenkort komt alles aan het licht. Ook voor de niet zoekende mens,
en dan is het alsof heel de wereld waarin je geloofde in elkaar stort.
Alles blijkt anders te zijn.
De zoekende mens heeft deze informatie over langere tijd uitgespreid gevonden,
en zich langzaamaan aan kunnen passen.
Als het zover is, zoek dan steun bij deze mensen en help elkaar waar nodig.
Als we dan door die periode zijn, zitten we in een hogere dimensie en zijn we vrij van alle ellende. Liefde is de sleutel.
Hier een lied dat ik laatst tegen kwam en dat me heel erg raakte.
Wat doet het met jou?
meine zonen gib ich night
#

28 september
Geloof jij alles wat je ziet?
Normaal gesproken kun je zeggen: “wat je ziet is wat er gebeurt”,
maar soms ‘kunnen we onze ogen niet geloven.’ Hoe komt dat?
We ‘zien’ met onze ogen, maar we nemen waar met ons verstand en gevoel,
en dat heeft er alles mee te maken hoe we ‘tegen de dingen aankijken’.
Zien en interpreteren zijn twee verschillende dingen.
Als tien mensen iets hebben zien gebeuren, vertellen ze alle tien een ander verhaal
over hoe het gebeurd is. Ieder kijkt vanuit zijn of haar gezichtspunt,
en met zijn of haar waarneming. En dit heeft alles te maken met onze opvoeding,
wat we meegemaakt hebben, en hoe we in het leven staan.
Als een oud opaatje op straat een kind een pepermuntje wil geven,
kun je dat zien als een lief gebaar, maar je kunt er ook iets achter zoeken,
en denken dat het een kinderlokker is.
Als er buiten op straat jongelui erg luidruchtig zijn, kun je dat zien als vervelende jeugd,
maar je kunt ze ook zien als jeugd die zijn energie kwijt moeten en onder elkaar zijn,
en hun dingen uitwisselen, in plaats van elkaar te appen.
Zo kan je waarneming ook veranderd worden door ánderen.
Een mooi voorbeeld van toen ik een jaar of 5 was:
Het was sinterklaasavond en ons moeder had de cadeautjes nog niet helemaal klaar.
Dit wisten wij natuurlijk niet, en mijn vader besloot met ons een blokje om te gaan.
En zo wandelden we, mijn vader, mijn grotere zus en ik door de donkere straten, zodat ons moeder in die tijd alles in orde kon maken. Opeens zien we bij een huis een man naar buiten gaan met een grote doos met pakjes die hij bij zijn buren neer zette.
Vervolgens bonsde hij hard op de deur, en vluchtte snel terug naar zijn eigen deur.
Dat zet vraagtekens, als jong gelovige.
Mijn vader reageerde meteen met: “Maaaaar, wat doet die man nou?
Hij heeft zijn cadeautjes al gehad en nou zet ie het oud papier bij de buren neer!”
Op dat moment geloof je je vader, en dat is dan het verhaal, wat we later in geuren en kleuren aan ons moeder vertelde. We hebben het zelf gezien, maar het verhaal erachter is veranderd. Geloof jij alles wat je ziet? Kijk dan eens in dat oud papier, dan zie je de pakjes!
Dus werden we als kind al voor de gek gehouden over Sinterklaas. Ook al was het wel leuk. Eigenlijk, als ik zo terugdenk, heb ik altijd geweten dat mijn ouders dat deden met die pakjes.
Ze straalden helemaal als wij enthousiast de pakjes open maakten,
en blij waren met hetgeen we kregen.
Ook is er heel veel in het nieuws. We zien het met eigen ogen, maar is het waar?
Kijk er eens met andere ogen naar, dan zul je zien dat er veel niet klopt
Tegenwoordig met A.I. kunnen ze iedereen laten zien en laten zeggen wat ze willen,
zonder dat die persoon dat gezegd heeft. En dat is best eng.
Het kan als entertainment worden gebruikt, maar het kan ook oorlogen uitlokken.
We weten dan niet meer wat écht is en wat niet.
Dus laat je niet meer manipuleren en zet die tv bij het grof vuil, bij wijze van spreken.
Kijk ook eens naar de ‘alternatieve’ media en luister wat die te zeggen hebben.
Luister ook eens naar een ander en zeg niet meteen: “dat kan niet”.
Want de wereld zit heel anders in elkaar dan dat we geleerd hebben.
“Je ziet het pas als je het door hebt” is een bekende uitspraak van Johan Cruijff.
Veel mogen we niet weten, maar als we het weten, kunnen we het niet meer niet weten.
Begrijp je het nog?
Het kan dan heel ongemakkelijk worden. Maar voel zelf wat de waarheid is.
We gaan sowieso een chaotische tijd tegemoet waarin al het duister aan het licht komt,
als je je ogen er niet voor sluit. Daarna pas kunnen we bouwen aan een nieuwe wereld
in de vijfde dimensie zoals wij willen dat ie eruit ziet, gebaseerd op liefde.
Dan is er vrede, vrijheid, genoeg voedsel en schoon drinkwater voor iedereen, vrije energie,
een goede gezondheid voor iedereen, een heel ander schoolsysteem,
en worden we weer de mens zoals we bedoelt zijn te zijn,
en hebben we contact met buitenaardsen.
Op de achtergrond wordt er al hard aan gewerkt, en de tijd komt eraan
dat we allemaal weer écht gelukkig zijn.
#

21 september
Volgens mij zijn er meer werelden.
Wat ik laatst meemaakte vond ik erg vreemd.
De laatste jaren is het vaak, als ik over straat loop of fiets, dat mensen groeten,
glimlachen of een knikje. Zo ook in de winkel.
Ik doe dat zelf ook, dus het zal een wisselwerking zijn, denk ik dan.
Pasgeleden ging ik naar de supermarkt en zette mijn fiets neer.
Iemand die net uit de winkel kwam en naar haar fiets liep herkende ik van mijn vorig werk.
Ik had haar al zo’n 4 jaar niet meer gezien en was verrast haar te zien.
“Hoi” zei ik vrolijk. “Hoi” zei ze terug. Ongeveer twee octaven lager.
Ik vroeg hoe het met haar ging en ze zei: “goed”
Ze ontweek oogcontact en het klonk nogal kortaf.
Ik vroeg of ze nog steeds haar destijds nieuwe baan had. “Ja” was haar korte antwoord.
Ik vroeg of ze het daar goed naar haar zin had.
“Ja” was wederom haar korte antwoord, waarbij ze steeds oogcontact vermeed.
Even ging de gedachte door me heen van hoe het afscheid bij de vorige baan was.
Dat was toch goed, we hadden toch geen onenigheid. Waarom deed ze zo kortaf en nors?
Ik kon niks bedenken. “Ik heb haast” zei ze toen.
Ik wenste haar het beste en ging de winkel binnen. Ik vond het vreemd.
Misschien had ze gewoon een vervelende dag.
Toen ik door de winkel liep viel het me ook op dat niemand oogcontact maakte,
en het leek alsof iedereen in een andere werkelijkheid was. Zo voelde het voor mij.
De ene op zijn telefoon, de andere met oortjes in en de andere strak voor zich uitkijkend,
zelfs bij een bijna botsing met de winkelwagentjes.
Wat is dat toch?
Volgens mij zijn er meer werelden, en was ik niet in dezelfde wereld als al die andere mensen.
Of was ik onzichtbaar voor ze? Of zou het de schommeling tussen dimensies zijn?
Heb jij die ervaring ook wel eens? Of zou het zijn dat al die mensen een rotdag hadden?
Was er misschien iets heel vervelends in het nieuws geweest?
Ik weet het niet, ik kijk geen nieuws. Het is toch alleen maar negatief.
De volgende dag was het weer als vanouds. De mensen groetten weer en ik zag vrolijke gezichten. Gelukkig! Ik ben weer in mijn eigen wereld.
#

14 september
Verwacht niet te veel van anderen.
Sommige mensen zijn heel sociaal en attent.
Als er iets gaande is, bijvoorbeeld in de familie of vriendenkring,
zijn zij degene die bellen of een bemoedigend kaartje sturen.
Even aandacht schenken aan je medemens, een luisterend oor bieden of een goed gesprek voeren. Dat doet de mens goed.
Zo kun je een steuntje in de rug bieden en er zijn voor die ander.
Als jij zo’n mens bent, ben je oplettend naar de ander, en voelt het aan als die het moeilijk heeft. Maar hoe zit het als jij in een  heftige situatie zit en het moeilijk hebt?
Is die ander er dan ook voor jou?
Word jij dan gebeld? Krijg jij dan een kaartje?
Wil die ander dan naar jou luisteren?
Soms valt dat vies tegen. Jij maakt kenbaar dat je in een moeilijke situatie zit.
De reactie van die ander is dan: “o, wat vervelend voor je”
en begint dan over zijn of haar eigen problemen uit te wijden.
Daar zat je nou echt niet op te wachten. Dit keer wilde jij je verhaal kwijt.
Even een luisterend oor, maar die ander geeft niet thuis. Het valt je rauw op je dak.
Is het herkenbaar? Verwacht niet te veel van anderen.
Niet iedereen is, en doet hetzelfde als jij. Kun je dat die mensen kwalijk nemen?
Je voelt je verongelijkt en neemt je voor om in het vervolg ook niet meer te reageren,
maar gaat je dat lukken? Jij bent zo niet.
Waarom zou dit zo gebeuren? Vinden die andere mensen zichzelf belangrijker met hun trubbels? Hebben ze die aandacht nodig?
Het moet toch niet allemaal van één kant komen, maar je kunt het niet afdwingen.
Je verliest het vertrouwen in die mensen.
“Als het erop aan komt heb je niks aan ze” denk je dan. Het gaat keer op keer zo.
En misschien moet je ook niks meer van ze verwachten. Jammer.
Niet iedereen heeft hetzelfde bewustzijn, en sommige zitten nog zo erg met hun eigen stukken,
dat ze die van anderen er niet bij kunnen hebben.
Je kunt die mensen niet veranderen, en dat hoeft ook niet.
Je kunt alleen het voorbeeld blijven geven, als is het dan soms wel eenzijdig.
Vroeg of laat groeit ook hun bewustzijn en tonen ze ook interesse in de medemens.
#

7 september
Mijn verjaardag

Vandaag is mijn verjaardag. Vroeger vond ik dat een hele belangrijke dag,
en was ik in spanning voor wat ik allemaal zou krijgen. Cadeautjes uitpakken. Wat zou er in zitten?
Ik herinner me nog mijn vijftiende verjaardag.
Dit weet ik nog goed, omdat ik toen van ons moeder een dagboek kreeg,
waar ik een paar weken in heb geschreven. Ik was toen niet zo’n schrijver.
Overdag kwam er familie op visite en ‘s avonds mocht ik als puber voor het eerst
een échte fuif geven. Dat is al meer dan een halve eeuw geleden.
Er kwamen vriendinnen en een klasgenoot die weer een paar vrienden van haar mee bracht,
een neef die altijd kwam kaarten met twee vrienden en een oud collega van mijn overleden vader, die ons in die tijd goed heeft opgevangen en die ons vaak in het weekend kwam ophalen
om ergens heen te gaan, wat altijd heel leuk was. We noemden hem ome Buddie.
Verder waren er ons moeder en mijn twee zussen Corrie en Jopie, en ik dus.
Het was een gezellige boel. We hadden destijds thuis een draagbare radio-casetterecorder,
en dat was behoorlijk modern, en ik had van te voren bandjes opgenomen met muziek van de "arbeidsvitaminen".
Dat was muziek die personeel van bedrijven aangevraagd hadden.
Daar werd tenminste niet doorheen gepraat.
In de radio en tv gids kon je van te voren zien welke plaatjes er werden gedraaid.
Even ter verduidelijking voor de jongere lezers: plaatjes waren nummers muziek,
maar die werden plaatjes genoemd, omdat je destijds nog grammofoonplaten had op vinyl.
Die draaide dan rond op een pick-up met een naald in de groef.
De plaatjes die ik uitkoos streepte ik dan aan en nam ik op.
Ook nam ik muziek op van toppop, want dat was helemaal in.
Dat moest dan wel met een microfoontje die je bij de televisie hield.
Er mocht dan uiteraard niet gepraat worden in de kamer, want dan kwam dat geluid er ook bij,
en dat moest natuurlijk niet. Dus we hadden “goeie muziek.”
Ik kan me niet meer herinneren of we gedanst hadden.
Ons moeder had zoals altijd vlaaien gebakken en er waren pinda’s en chips en zo.
Ik mocht die dag voor het eerst bier drinken.
Dat vind je dan heel stoer. Ik dronk in die tijd wel eens een Sneeuwitje.
Dat was 7 up met een beetje schuim van bier, maar bier was nieuw voor mij,
en dat wilde ik ook wel eens proberen.
Ik had drie en een half glas bier op die avond en was zo dol als een kiep.
Toen de mensen weer  weg waren zag ik alles draaien en moest daarna overgeven.
Ik vroeg of ik nog moest meehelpen, maar dat hoefde niet.
Ome Buddie en ons moeder zouden de boel wel opruimen, en ik ben naar bed gegaan.
Ik had dus "te diep in het glaasje gekeken"
De volgende dag was ik weer kiplekker.
Wat een leuke cadeautjes had ik gehad: Een dagboek, een sieradendoos, een beker van ons Corrie, een rol drop,  een rol rang en een kauwgom van ons Jopie, een notitieblok, een bloemstukje van droogbloemetjes, een prachtige uitklapbloem, een petroleumlampje en een aap, 2 lege cassettebandjes, een pakje sigaretten. Jawel, ik rookte toen al een beetje. Samen met mijn vriendin kochten we wel eens een pakje en die rookten we dan samen op. Maar nou had ik een pakje voor mezelf. Verder kreeg ik een reep chocolade en een flesje nagellak. Ik denk dat ik dat kreeg zodat ik geen nagels meer zou bijten, maar het heeft niet gewerkt. Ik deed heel lang met het flesje, met die korte nageltjes van mij. En ik gebruikte het ook niet zo vaak want het smaakte vies.
En ook kreeg ik nog geld en een vierkante kandelaar met ingebouwde kaars.
Ik kan me niet meer herinneren wat ik daarmee bedoelde.
Leuk als je dat nog eens terug kan lezen.
Tegenwoordig, sinds Peer er niet meer bij is vier ik mijn verjaardag niet meer,
en ben het liefst die dag weg.  Ik heb geen zin meer in die drukte.
De hele dag lopen te zorgen en je kunt zelf niet echt buurten. Ik vind het veel leuker als er een
of twee mensen komen waarmee je een goed gesprek kunt voeren.
Dat hoeft dan ook niet perse op die dag, maar dat kan iedere dag van het jaar.
Wat kan een mens veranderen he? Ik rook niet meer, drink geen alcohol meer,
eet geen vlees meer, en hou niet meer van drukte.
Ben ik dan saai geworden?
Ikzelf vind van niet, misschien wel wat bewuster.
#

31 augustus
Wat is het doel van het leven?
Heb jij je ook wel eens afgevraagd wat we hier eigenlijk doen?
Wat het doel is van het leven? Of dit nou alles is?
Voor velen van ons gaat het als volgt: we worden geboren en worden opgevoed
door onze ouders of verzorgers.
Dan gaan we naar school en leren allerlei dingen die zij vinden dat we nodig hebben,
om na de school de rest van ons leven te kunnen gaan werken om geld te verdienen
voor ons levensonderhoud tot ons pensioen.
Als we goed kunnen leren krijgen we een baan met een hoger salaris.
Als we minder geschoold zijn moeten we de handen uit de mouwen steken en werken
tot we er bij neervallen om rond te kunnen komen. Steeds meer doen in minder tijd.
Ondertussen krijgen de meeste van ons ook kinderen die worden opgevoed,
en naar school gaan om ook de rest van hun leven te gaan werken tot hun pensioen,
die steeds verschoven wordt naar een latere leeftijd.
Dan mag je nog even dingen doen die je leuk vindt als je daar nog de energie voor hebt,
en je gezondheid het nog toelaat. Is dat nou alles? Zou dit nou écht de bedoeling zijn?
Is dat het doel van het leven? Natuurlijk, je doet ook leuke dingen:
Je gaat op vakantie, je viert feesten, je gaat uit, je koopt regelmatig iets leuks,
je rijdt een auto en voelt je onafhankelijk. Maar ben je dat wel? En hoe lang nog?
Hoe zou het zijn als we, wanneer we geboren worden en tijdens het opgroeien, altijd mochten spelen en doen waar we ons goed bij voelen? Je talenten ontdekken en die gaan ontwikkelen.
Dat we wat basislessen krijgen die op een speelse manier worden gegeven,
en dat we als kind onszelf mogen zijn. Dat we niet móéten gaan werken maar mogen.
En dat geld niet zo belangrijk is.
Wij zijn het enigste “dier” op aarde dat móét werken om geld te verdienen om te kunnen leven,
om een dak boven ons hoofd te hebben en te kunnen eten.
Dit zou allemaal toch vanzelfsprekend moeten zijn?
Wat, als je kunt doen waar je goed in bent, en op die manier iets voor de mensen kan betekenen. Dan maakt het niet uit of je gestudeerd hebt, goed met je handen bent, muzikaal of creatief.  Iedereen is uniek. En als je kan doen waar je hart ligt, dan krijg je ook geen burn-out
en is je leven veel zinvoller.
Laten we naar die wereld gaan.
#

24 augustus
Dingen gebeuren niet zomaar in het leven

We maken allemaal mooie dingen mee in ons leven.
Maar ook minder mooie, en zelfs heftige gebeurtenissen.
Dingen gebeuren niet zomaar in het leven. Alles heeft een reden.
En ook al kun je met de beste wil van de wereld niet bedenken wat dat nou voor nut heeft,
eens kom je te weten waarom het gebeurd is. Mooie momenten koester je,
en als je er aan terug denkt voel je je er fijn bij.
Blije herinneringen zijn leuk om naar boven te halen en daar kun je ook kracht uit putten.
Maar de minder mooie herinneringen of zelfs traumatische herinneringen wil je liever verdringen. Dat is niet de bedoeling. Om er van te kunnen leren, moeten we het doorleven.
Wat ik vind dat helpt, is om er van een afstand naar te kijken en het grotere plaatje te zien.
Alle negatieve gebeurtenissen hebben ook een positieve kant, al is het maar klein.
En als je die kan ontdekken, kom je erachter dat het ergens voor nodig was.
Uiteindelijk kiezen we zelf voor ons leven en wat we gaan meemaken,
al kun je dat soms niet bevatten.
“Waarom zou ik dáár nou voor gekozen hebben” denken we dan.
We herinneren het ons ook niet meer.
Ik denk dat het goed is dat we niet van te voren weten wat we mee moeten maken,
want dan zou je als een berg tegen je leven op zien, en dat is niet de bedoeling.
We hebben die keuze gemaakt voordat we geboren werden, om ervaringen op te doen.
“Hoe is het om dit allemaal mee te maken?”
Misschien heb je in een vorig leven het tegenovergestelde meegemaakt. Wie zal het zeggen.
En ook is het de kunst om met heftige situaties goed om te kunnen gaan.
Als het moment daar is, probeer je het beste er van te maken en je krijgt de kracht er voor.
Je hoeft het niet alleen te doen. Er staat een heel team achter je, van gidsen en je beschermengel, die je helpen door je ingevingen te geven.
Als je keuzes moet maken in het leven helpen ze je ook. Noem het je intuïtie, je onderbuikgevoel,
je hogere zelf, de stem in je hart of je helder weten.
Het is van belang dat je dat gevoel volgt. Dat is de beste weg. Dan kom je op je zielspad.
Je kunt ook gaan beredeneren en je hersens er over breken, maar luister eerst naar je hart.
Dat is je richtingaanwijzer. Met je hersenen kan het misschien geen logische keuze zijn,
omdat je dan geen zekerheid hebt bijvoorbeeld. Soms moet je in het diepe springen.
Vaak later zie je dat dat de beste keuze was die je kon maken,
en ga je ook meer op je intuïtie vertrouwen. En dan zit je op de goede weg.
Sommige mensen komen in hun leven steeds in dezelfde negatieve situaties terecht.
Als jou dat ook gebeurt, let dan eens op de keuzes die je maakt.
Doe je die vanuit je ratio?
Luister de volgende keer als je weer voor zo een keuze staat wat je hart je zegt,
en volg dat dan.
Misschien is dat wel het keerpunt.

#

17 augustus
Wees goed voor de dieren,
ze zijn net als mensen wezens om van te houden.

Dit is de tekst op een van mijn kaarten.
Hoe gaan we met de dieren om?  En hoe laten we met de dieren omgaan?
De mens denkt dat die boven de dieren staat, maar is dat wel zo? En moet dat wel zo zijn?
We houden dieren voor ons plezier, als vriendschap, als inkomstenbron en als consumptie.
We staan niet boven de dieren, al doen we wel zo. Wij verstoren hun leefgebied op allerlei verschillende manieren. Wij bepalen waar ze mogen leven en of ze mogen leven.
We sluiten ze op in kooien. We proberen ons er zoveel mogelijk mee te bemoeien wat ze eten,
of te eten krijgen en liefst zo goedkoop mogelijk. Er zijn dieren, zoals de hond,
die zich constant moeten voortplanten voor de mens, die ze voor veel geld verkoopt
als speelkameraadje. Wij hadden vroeger een hond, en als ze loops was, wist ze altijd te ontsnappen en bepaalde zelf welk hondje haar mocht bevruchten. Er kwamen heel diverse puppy’s ter wereld en waren ook altijd kerngezond. Meestal beslist de mens welke hond het meest geschikt is, of de teef wil of niet. En zo worden er ook veel honden door gefokt, met alle problemen van dien, omdat wij vinden dat dat zo hoort, en dat het dan meer oplevert.
Er zijn ook heel veel honden die een prachtig leven hebben, en hun taak voor de mens
waar hij woont begrijpen en heel goed uitvoeren, zoals om te waken, voor gezelschap, voor hulp, als speelkameraadje, voor troost, als clown, als welkomscomitee, voor sociale contacten,  
als wandelmaatje of als sportcoach enz. enz. Die honden worden lekker verwend.
Koeien moeten zich voortplanten voor consumptie en voor melk. Bij koeien wordt meestal kunstmatige inseminatie gedaan. Ik vraag me af of die koe beseft dat ze zwanger is,
ze heeft tenslotte geen stier gezien. En als dan het kalfje geboren is,
wordt het bij de koe weggehaald. Hoe kun je het verzinnen.
En niemand die ziet dat dit een groot trauma is voor zowel de koe als het kalfje.
Volgens de Germaanse geneeskunde krijgt de koe een scheidingsconflict:
het kalfje is haar “van de borst gerukt.”
De melkgangen worden verwijd, om de dan overtollige melk af te voeren, en ze krijgt  geheugenverlies, om de scheiding zo snel mogelijk te kunnen vergeten waardoor ze na een aantal dagen is vergeten dat ze een kalf had en in genezing gaat. Ze krijgt dan een uierontsteking waardoor de melkgangen weer opgebouwd worden. Wie zijn wij om zo tegen de natuur in te gaan. Ook zijn er nog koeien die het wel goed hebben, zoals ik in Hettenrodt Duitsland heb gezien tegenover ons vakantie adres. Die koeien hebben alle ruimte. Lopen ’s ochtends de ene kant op, sommige met hun kalfjes. Grazen de hele dag en gaan ’s avonds weer terug richting stal.
Maar wat denk je van de kippen, die vaak op elkaar gepakt in een hokje zitten. Vóór eten en achter eieren leggen. Zich omdraaien lukt niet, zo klein is de ruimte. En we noemen ze scharrelkippen als ze vrij los mogen lopen, maar dan nog kunnen ze niet lopen zonder een andere kip aan te raken. Zo weinig ruimte hebben ze. En wij laten het allemaal gebeuren,
omdat we goedkope eieren willen hebben. En dan mogen ze naar de slacht.
Verschrikkelijk als je die vrachtwagens voorbij ziet komen. Ze zitten letterlijk op elkaar gepropt,
en gaan een akelig eind tegemoet.
Wij denken dat we zoveel beter zijn dan dieren, we voelen ons verheven boven de natuur,
maar dat is ego, en we moeten weer terug naar eco.
Een zijn met de natuur, en onderdeel van het geheel.

Vroeger, en nu ook nog wel, hebben sommige mensen een paar kippen thuis lopen in een ren in de tuin. Die kunnen lekker scharrelen en leggen hun eitje en hebben een leuk leven. Die worden nog bedankt voor hun eitjes en krijgen lekker groenafval. Vaak hebben ze ook een naam.
Kiepke bijvoorbeeld is een witte kip die lekkere eitjes legt. Die ongeduldig wordt als ze de achterdeur open hoort gaan, omdat ze het leuk vindt de mens of de hond te zien,
blij is en af en toe los door de tuin mag lopen om extra insecten te eten. En zo kan het ook.
Wees goed voor de dieren, ze zijn net als de mensen wezens om van te houden.
Laten we er eens meer bij stilstaan als je vlees of eieren eet of melkproducten.
Waar komt dat vandaan en kan dat anders. Ja, biologisch vlees kost meer geld,
maar moet je wel zo veel vlees eten? Je kunt ook een kleiner stukje eten.
Ik zelf eet geen vlees meer sinds de eeuwwisseling. Ik heb er geen behoefte meer aan,
maar ik kan begrijpen dat anderen dat wel hebben. Als je wat minder zou nemen,
maar dan wel van dieren die het goed hebben gehad. Dat zou al een groot verschil maken.
Het gaat om het bewust worden van. Je kunt een spin in de kamer met een doekje eroverheen buiten zetten in plaats van hem plat te meppen. En vliegen de weg naar buiten wijzen.
Soms werkt het. Anders kun je, als ie ergens gaat zitten er een glas overheen zetten en een onderzettertje eronder en hem zo buiten zetten. Dat geeft een heel ander gevoel
dan dat agressieve gemep. En het laat ook geen vlekken na.

#

10 augustus
We krijgen vaker tekens dan we denken.
Als mensen zijn overleden is dat nog niet het einde.
Ja, het einde in de fysieke wereld, maar er is ook nog een geestelijke wereld.  
Toen mijn moeder in haar slaap was overgegaan waren we naar haar toe gegaan.
De dag ervoor hadden haar achterkleinkinderen kerststukjes gemaakt voor haar,
en voor de mensen waar ons moeder het meeste contact mee had. Ook hadden ze een kleurplaat gemaakt van een roodborstje. Ze hield van roodborstjes.
Als je haar aan de telefoon had, kon ze tussen het gesprek door ineens zeggen:
“het roodborstje zit weer in de tuin”. 
Toen we met zijn allen de crematie aan het regelen waren en aan de thee zaten,
pakte mijn zus een schaaltje voor het theezakje. Er stond ook een roodborstje op.
Tijdens het uitzoeken van de kaart kwamen we er een tegen met, jawel: “een roodborstje”.
We waren het er meteen over eens, "die moest het worden."
Sindsdien komen we regelmatig roodborstjes tegen op momenten dat we het moeilijk hebben,
zoals op de sterfdag van Peter. Maar ook op leuke dagen zoals zussendag,
als we met zijn drieën ergens wandelen. Dan komen we er weer eentje tegen.
“Ze laat ons op die manier weten dat ze er bij is” denk ik dan.
Een tijdje voordat ons moeder het aardse leven verliet, vroeg ik haar
of ze me een teken wilde geven als zij eerder als ik zou overgaan.
Als het andersom zou zijn, zou ik haar een teken geven. Dat was oké.
Een week voor mijn eerste verjaardag zonder ‘s moeder, zaten er heel veel Atalanta vlinders bij ons onder het afdak op de druivenstruik en tegen de achtergevel.  
Tientallen waren het er. Wat bijzonder, die zag je hier nooit.
Tot een week na mijn verjaardag hebben ze er gezeten. Prachtig!
Ik vond het heel bijzonder, maar dacht er niet echt bij na.
Tot het moment dat ik naar de mat keek, die voor de poort lag. Die mat kwam van haar af
en hij had de afbeelding van, jawel:  “een Atalanta” Toen viel bij mij het kwartje.
Het was het teken van ons moeder dat ze me zou sturen. De tranen liepen over mijn wangen,
en als ik er weer aan denk komen ze weer boven.  We krijgen vaker tekens dan we denken.
Je moet ze natuurlijk wel zien!

De jaren erna waren er geen Atalanta’s.
Nou heb ik haar gevraagd of ze me dit jaar weer een Atalanta vlinder wil sturen
op mijn verjaardag. Ik ben benieuwd. Maar toen ik dit vroeg dacht ik ook: "dat duurt nog even, daar moet ik nog een maand op wachten. Afgelopen week zat ik met mijn zus in de tuin,
en opeens verscheen een Atalanta. Meteen moest ik weer denken aan het teken van ons moeder.
Misschien wist ze dat ik ongeduldig was en stuurde er alvast een langs.
Ik pakte mijn i pad om even een foto te maken, maar de vlinder liet zich niet fotograferen.
Ik denk dat ik toch nog moet wachten tot mijn verjaardag.
Met Peter had ik ook afgesproken om een teken te geven, en een dag of twee na zijn overlijden kreeg een vriendin al berichten van hem door, die ze weer aan mij doorgaf. Heel bijzonder en mooi. En een paar weken daarna nog een keer. Twee keer werd ik wakker
toen ik hem mijn naam hoorde zeggen. Ik hoorde het écht met mijn oren,
en niet met mijn gedachten.
Ook heb ik via een medium verschillende keren boodschappen gekregen van Peter.
Zij kan contact maken met overledenen. En dan verteld ze dingen die ze helemaal niet kan weten en die duidelijk van hem komen. Ik heb op die manier wel wat ophelderingen gekregen, en weet dat hij in het hiernamaals het overzicht heeft gekregen waar hij in het leven mee worstelde,
en dat het nou heel goed met hem gaat. Dat geeft ook wel troost, hoewel ik hem nog steeds
heel erg mis. Het geeft me ook de mogelijkheid om mezelf te ontplooien en spiritueel te groeien,
en mijn bewustzijn te ontwikkelen, en daar ben ik dan mee bezig.
Ik zou zelf ook wel met hem willen communiceren, zoals het medium dat doet,
maar dat lukt me nog niet.
Toch heb ik op de een of andere manier af en toe contact met Peter. Als ik iets kwijt ben vraag ik aan hem of hij weet waar ik het gelaten heb.  Ik hoor dan geen stem, maar ineens schiet er iets in mijn gedachten, en als ik daar dan ga kijken ligt het er. Als ik een eind moet rijden,
vraag ik altijd of hij mee gaat en me de weg wijst als ik het niet meer weet.
Dat geeft me wel een vertrouwd gevoel.  Soms is het of ik zijn aanwezigheid voel,
maar dan twijfel ik weer. Verzin ik het misschien zelf? Ik hoor van mensen om me heen ook wel eens dat ze het gevoel hebben dat hun overleden dierbare er is, maar dan ook weer twijfelen.
Ik denk dat dat komt omdat het niet tastbaar is.
Zo heb ik pas een boek gelezen op aanraden van iemand, die het zelf ook heel mooi vond.
Het heet: Tekens zijn overal, van  Laura Lynne Jackson
Hele bijzondere verhalen die mensen mee mochten maken.
Het neemt veel twijfels weg.

#

3 augustus
Het kan zo frustrerend zijn.
In 2007 las ik in het tijdschrift onkruid een advertentie: quantum touch
“genezen met je handen, je kunt het leren” “wauw” dacht ik, “dat wil ik leren”
De volgende dag kocht ik het boek en las het in twee dagen uit.
Ik was razend enthousiast en meldde me aan voor de cursus die “toevallig”
vlak in de buurt gehouden zou worden. Er was nog één plaats beschikbaar. Het moest zo zijn.
Het was een workshop van twee dagen. Je leert via bewustzijnstechnieken
en ademhalingstechnieken een hogere frequentie creëren en de energie uit je handen
te laten stromen, die je dan op of boven de aangedane plek kunt leggen,
zodat het zelf genezend vermogen van die persoon door middel van resonantie ook in frequentie verhoogt en zodoende “beter zijn best gaat doen” om het zo maar te zeggen,
waardoor de klacht kan verminderen of zelfs verdwijnen.
Op de eerste dag deden we veel meditaties en oefeningen.
Günther zei dat we de volgende dag behandelingen op afstand zouden doen, en ook dieren.
Ik vroeg of ik dan onze hond mee mocht nemen, maar een foto was voldoende.
Onze Rocky had last van artrose en had moeite met opstaan.
De volgende dag behandelde de ene helft, de andere helft van de groep en ook andersom.
Daarbij legden we ook foto’s van mensen en dieren neer die we mee behandelden.
Toen ik na die dag thuis kwam en aan Peter vroeg of hij op het tijdstip van de behandeling
iets gemerkt had aan Rocky, was het antwoord nee. Ik bedacht me ineens
dat Rocky ook een dikke bult in zijn bek had, op zijn tandvlees.
Omdat hij al behoorlijk oud was, twijfelden we om naar de dierenarts te gaan,
want als het weggesneden zou moeten worden, zou er wel narcose gebruikt gaan worden,
en bij een oude hond zit daar veel risico aan. Ik keek eens in zijn bek en zag de bult niet.
Was het dan aan de andere kant? Ik keek en keek, maar de bult was verdwenen.
Je kon niet eens zien waar hij gezeten had. Wauw, wat bijzonder.
Later toen we op de camping stonden en we Rocky bij hadden, had hij weer moeite met opstaan en liep erg houterig. De campinggasten waar we een gesprekje mee hadden viel het ook op. Ouderdom, artrose. Op een regenachtige middag lag hij in zijn mand en ik dacht:
“ik zal hem eens een tijdje energie sturen” Dit deed ik, zo ongeveer een uur.
De volgende dag, toen we diezelfde campinggasten tegen kwamen, waren ze verrast
dat Rocky zo goed liep. Fijn als anderen het ook zien, het was dus geen suggestie.
Ik denk dat ik hem zo bijna iedere dag heb behandeld, al was het soms maar kort,
en hij is toch bijna veertien geworden, terwijl voor dat soort tien jaar al oud is.
Zo heb ik mijn moeder en Peter regelmatig behandeld, en meer mensen in mijn omgeving.
Omdat ik zo enthousiast was wilde ik iedereen wel behandelen om van hun klachten af te komen. Mensen klagen vaak over van alles en nog was, en dan kwam ik weer aan met:
“zal ik je behandelen?” Bijna opdringerig. “Ja, waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan” dacht ik dan. Maar toch staan veel mensen er niet voor open.
Destijds op mijn werk had ik regelmatig collega’s behandeld tussendoor.
Een collega had carpaal tunnel syndroom en na vier keer een kwartiertje
had ze geen klachten meer. Pijn kan sneller verdwijnen.
Vorig jaar had een hond een zenuw klem en ze joenkerde van de pijn en hijgde hevig.
Ze kon niet zitten, lopen of liggen.  Ik begon energie te laten stromen,
maar omdat ik zelf ook in de stress was duurde het even voordat er iets mocht gebeuren.
Even later werd ze rustig en lag heel ontspannen en hijgde niet meer.
Regelmatig bij behandeling van pijn, verdwijnt de pijn niet helemaal, maar het scherpe gaat eraf. Dat is ook al heel wat. Nou is de les die ik moet leren, om niet meer aan te dringen,
want als mensen daarop zeggen: “ja doe dan maar, baat het niet dan schaad het niet”,
dan staan ze er niet echt voor open en dan gebeurt er weinig. Alsof er een deur dicht zit,
waar je niet doorheen kunt. Maar als dan iemand klaagt dat ie zo’n pijn heeft, moet ik me écht inhouden om het niet weer aan te bieden. Mensen in mijn omgeving weten wat ik doe,
maar vragen niet. Het kan zo frustrerend zijn. Maar ieder heeft zijn eigen weg te gaan en moet zijn eigen keuzes maken. Dat moet ik ook respecteren. Ieder in zijn of haar waarde laten.
Soms zitten er zelfs voordelen aan als iemand een klacht heeft. Vaak onbewust, maar als iemand zijn of haar kinderen graag vaker ziet en die persoon gaat iets mankeren, waardoor de kinderen vaker komen, dan is dat de positieve kant van het probleem. En zo heeft alles twee kanten.
Ik ga ook geen mensen op afstand behandelen als ze er niet om gevraagd hebben.
Dat heb ik in het verleden wel eens gedaan, maar dan wel met die intentie,
dat als die persoon het niet wilt, dat het dan niet bij diegene terecht komt, maar bij iemand,
(een vreemde bijvoorbeeld,) die om hulp vraagt. Energie gaat niet verloren.
Ook bij dieren moet je toestemming hebben van de mens bij het dier,
maar als die niet vraagt en het dier zelf wel, dan krijgt ie van mij energie.

#

27 juli
Moet je je aan de regels houden?
Regels zijn er om duidelijkheid te creëren. Zonder regels zou er chaos kunnen zijn.
Om dingen duidelijk te maken hebben we regels in het leven geroepen.
Daar groei je mee op en je gehoorzaamt  ernaar.
Regels thuis: hoe laat  je moet opstaan, wie de tafel dekt en wie afruimt, wie afwast,
en wanneer je aan de beurt bent. Je moet je kamer schoonhouden en anders geen zakgeld.
En als je je aan de regels houdt loopt alles op rolletjes. Maar niet altijd.
Want als de wekker niet is afgelopen, valt alles in het honderd.
Om nog op tijd op school te komen (wat ook een regel is) moet je de regels aan je laars lappen,
en vlug een boterham smeren en onderweg opeten.
En zo wordt er wel eens roet in het eten gegooid. Niet op je boterham hoor.
Je wordt groter en haalt je rijbewijs. Dan krijg je wel met héél veel regels te maken,
en het is ook wel goed dat die er zijn om het enigzins veilig op de weg te houden.
En die enkele keer dat je je niet aan de regels houdt, moet je je beseffen dat dat wel
je eigen verantwoording is. En soms móet je de regels wel overtreden:
Als er een kind in de vijver is gevallen, en je ziet een bordje waarop staat:
“verboden te zwemmen” dan is er geen denken aan om je aan de regels te houden.
Je springt in het water en haalt het kind eruit. Dus is het goed om altijd zelf na te blijven denken. Moet je je aan de regels houden? Niet altijd!
Overigens, er zijn in ons land wel ontzettend veel regels.
En dan komt er een periode dat iedereen bang gemaakt wordt voor onzichtbare zaken.
Weet je het nog, 4 jaar geleden? We hoorden de hele dag hetzelfde op de t.v.
Angst maakt mensen kwetsbaar en gehoorzaam, en hoe meer t.v. je keek,
hoe banger je er voor werd. We werden gehersenspoeld. We kunnen niet meer helder nadenken,
en durven zelf geen verantwoording te nemen. Wie kan ons nog redden?
En dan komen de mensen op de voorgrond, die er niet voor geleerd hebben,
en een hele andere achtergrond hebben. Deze mensen vertellen ons aan welke nieuwe regels
we ons moeten houden. Van wie krijgen zij die orders?
Wetenschappers en artsen die het er niet mee eens zijn en die vooruit kunnen zien dat het helemaal mis zal gaan, worden genegeerd, gecensureerd, belachelijk gemaakt, uit hun ambt gezet, of nog erger: gevangen gezet. Artsen die de oplossing gevonden hebben, en dit op de patiënten toepassen, die daardoor genezen, zijn gevaarlijk bezig en worden beboet. Het wordt ze verboden hiermee door te gaan en het reddende medicijn wordt verbannen. Er is niet meer aan te komen.
De mensen die deze informatie kregen en niet zomaar alles vertrouwden en zelf op onderzoek uit gingen werden minachtend “wappies” genoemd, wat dan wel weer vertaald kon worden als
“Wakker Alert Persoon.” En dat zegt meer over die mensen.
Nee, we moeten de regeltjes volgen.
"Voor de veiligheid van ons allen", wordt er dan gezegd. Maar is dat wel zo?
Er zijn ineens wel héél veel beperkingen, en we kunnen niet meer doen
wat we gewend zijn te doen. Ineens zijn we crimineel, en heel gevaarlijk bezig
als we elkaar een knuffel geven, of als we ons gezicht laten zien in de winkel.
Of als we ‘s avonds na 9 uur op straat lopen zonder hond. Hoe kun je het bedenken!
Om nieuwe medicijnen te ontwikkelen is veel tijd nodig. Deze keer niet. De prik was er zo.
Is het dan wel veilig? Dat mag je je niet afvragen, het was zelfs een hele andere techniek.
“Neem het nou maar, dan word je niet meer ziek” werd er gezegd door de regelmakers.
En “je doet het voor een ander” was een slogan waardoor mensen die zich verantwoordelijk voelden er in trapten. En "je hoeft niet te weten wat er in zit, je eet toch ook frikandellen en weet niet wat daar in zit."  En als je in de angst zit, kun je niet meer helder denken en ben je blij dat zij dat wel kunnen en met een oplossing komen. Dus nemen de mensen het. Wie het niet nam mocht niet meer uit gaan eten, want dan was je een gevaar voor de mensen die nu beschermd waren door middel van de prik. Hoe dan?  En werden ze niet meer ziek? Wél dus, en nog erger.
Sindsdien is er heel veel oversterfte, miskramen, onvruchtbaarheid, turbokankers en ziektes die voorheen veel en veel minder voorkwamen, ook bij jonge mensen. Maar dat ligt daar niet aan.
Er mag niet over gesproken worden. Er mag geen onderzoek naar worden gedaan. Waarom niet? Hebben ze misschien iets te verbergen? Mogen we het niet weten? Waarom gaan ze er uberhaubt mee door? Als ze er achteraf achter komen dat het toch niet zo goed is, zouden ze er dan niet gewoon mee stoppen? Dat zou je toch denken. Maar nee, ze gaan er gewoon mee door.
En diezelfde techniek wordt nu ook in andere prikken gedaan, ook voor dieren.
Er zijn veel artsen die het wel zagen, maar omdat ze een praktijk hebben met hypotheek,
vrouw en kinderen, kunnen ze het zich niet veroorloven om het van de daken te schreeuwen,
want je kunt alles verliezen. Die artsen zaten klem. Bij velen van hen knaagt nu het geweten,
nu  naar buiten komt wat het gebracht heeft. Gepensioneerde artsen laten van zich horen, die hebben niets meer te verliezen, maar via de mainstreammedia krijgen ze geen podium.
Dus als je er meer van wilt weten moet je zelf op zoek gaan via andere kanalen.
Veel mensen die dit alles zien, denken er nu anders over en willen het niet meer.
En dan komen er nieuwe regels. Voor onze veiligheid natuurlijk. Ze willen het gaan verplichten, want anders….  Je zou er bijna iets van gaan denken. En ze bereiden ons al voor
dat er iets nieuws aankomt, waarvoor dan weer geprikt moet gaan worden.
Moet je je aan de regels houden, of neem je zelf je verantwoording?
Iedereen moet zelf weten wat hij of zij doet. Laat je niet dwingen,
maar luister naar je hart, niet naar je angst.
Angst is een slechte raadgever. Je hart is er om keuzes te maken.
Je verstand is er om die keuzes te kunnen begrijpen.

#

20 juli
De ene dag is de andere dag niet
Soms sta je ’s morgens op en weet je al dat het een mooie dag gaat worden.
Je bruist van de energie en je doet de dingen die je van plan was te doen.
Het loopt op rolletjes en je hebt er plezier in. Je krijgt nieuwe ideeën en werkt ze uit.
Alles is leuk. De mensen die je tegenkomt zijn vriendelijk en het leven lacht je toe.
Je voelt je intens gelukkig en bent blij met alles wat je hebt,
wat je kunt en wat je mee maakt.
Maar...
De ene dag is de andere dag niet.
Een andere dag wordt je wakker, en je hebt geen zin  om op te staan.
Je bed ligt wel heel lekker en je hebt de puf niet om er uit te komen.
“Waarom zou ik?” denk je dan. “ik moet niks” en je draait je nog eens om.
Een uur later besluit je toch maar uit bed te gaan, want je moet plassen.
Daarna loop je weer terug naar boven en ziet je bed open liggen.
“Ik ga nog even terug” zeg je tegen jezelf en kruipt weer onder de wol,
in de hoop dat je nog even kan slapen. Even van de wereld. Niet dus.
Dan maar weer er uit.
In de loop van de dag komt er niets uit je handen,
en je zit maar een beetje op de bank of zo en bent veel in gedachten.
Je bent er moe van. Dat soort dagen zijn heel saai, maar die mogen er ook zijn.
“Verwerken is ook werken” hoorde ik laatst iemand zeggen,
en ik denk dat dat op die dagen gebeurt.
Veel mensen willen dan afleiding, maar dan word je er weer van afgeleid,
en is dat wel de bedoeling? Is dat niet er van wegkijken?
Kijk het beest recht in de bek en weet dat het je niet zal bijten.
Ga door je gevoel heen door het er te laten zijn, en het zal weer verdwijnen.
“Emotie maakt plaats voor bewustzijn”,  ook weer zo’n uitdrukking.
Als je dan de volgende dag opstaat voel je je alsof er wat zwaars van je af is gevallen.
Je kijkt luchtiger tegen het leven aan. Alsof je over bent gegaan naar de volgende klas,
en dat nou de vakantie begint.
En zo groeien we in ons bewustzijn.

#

13 juli
Hou de humor er in.
Het leven loopt niet altijd op rolletjes, er gaat ook wel eens iets mis.
Dingen waar je heel goed in bent kunnen ook mislukken.
Maar is dat erg? Nee! Fouten zijn er om opgelost te worden.
En hoe meer fouten je maakt, hoe vindingrijker je wordt om ze op te lossen.
Misschien is dat wel het doel van die fouten. Daar leer je het meeste van.
Als alles meteen goed gaat is dat heel fijn, maar met vallen en opstaan leer je veel.
Je wordt weerbaar, je leert er mee te leven. Als bij iemand, waarbij het allemaal
in een keer goed gaat, een keer iets mis gaat, dan kan die persoon heel chagrijnig worden.
Die is dat niet gewend en kan niet met die “nederlaag” omgaan, want zo kun je het ervaren.
Maar als bij iemand die regelmatig fouten maakt, iets mis gaat, kan die persoon daar veel gemakkelijker overheen stappen. Wat ook helpt is, om met je eigen fouten te lachen.
“Sinds ik om mijn eigen fouten lach, ben ik een heel vrolijk mens” zei mijn zus, en het is zo.
Niet zo serieus zijn. Het is allemaal niet zo erg. Hou de humor er in. Dat is ook een kunst.
Bedenk zelf eens een mop. Toen ik nog jong was vertelde ik vaak moppen.
Ik kon ze ook goed onthouden. Sommige waren dubbelzinnig en sommige waren zo flauw
dat je er de slappe lach om kreeg, en dat werkt aanstekelijk.
Dan lag je in een deuk en wist niet eens meer waarom en dat is dan ook weer lachwekkend.
Zo bedacht je ook wel varianten op raadsels. Je had van die Belgen raadsels:
Waarom heeft een Belg een krant in de auto? Om door de bochten te scheuren.
Waarom neemt een Belg een mes mee in de auto? Om de bocht af te snijden.
Waarom heeft een Belg de ruitenwissers aan de binnenkant van zijn voorruit?
En dan maak je zo’n geluid vroemm vroemm waarbij je met consumptie praat.
Waarom heeft een Belg maggie in de auto? Voor als ie zijn auto in de soep rijdt.
En zo zijn er talloze. Iemand van wie ik het niet verwachtte zei toen:
“waarom heeft een Belg planten in zijn auto?” Die wist ik niet.
“Om de politie om de tuin te leiden” Hij had hem ter plekke bedacht. Ik lag in een deuk.
Die hoort nou ook in het rijtje thuis.
Hou de humor er in.
Het is zo belangrijk. “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”
zei mijn moeder altijd. Ze was de laatste jaren van haar leven zo gelukkig
en had meestal een goed humeur. Ze lachte zelfs om moppen die ze niet begreep.
Dat hadden wij door en we zeiden dan: “snap je hem wel?” “ja” was dan haar antwoord.
Maar als we vroegen om hem uit te leggen, dan kon ze dan niet, en daar moesten we dan allemaal om lachen. Dat was geen uitlachen, maar lachen om de situatie.
Ze lachte dan zelf ook weer mee. Ze kon daar goed tegen.
Zo waren mijn zussen, ons moeder en ik aan het winkelen.
We kwamen in de winkel een “schetenzak” tegen.
Dan is zo’n klein kussentje dat in een stoel gelegd wordt, meestal onder een kussen
zodat je het niet ziet, waarop iemand dan gaat zitten en dan komt er zo’n scheet geluid uit.
We vroegen ons moeder om hem even uit te proberen op haar rollator om te horen of ie goed was.
We legden de schetenzak op haar rollator, ze draaide zich om, pakte de handgrepen vast
en nam plaats. VRÔÔÔÔT. Ze stond op en ging weer zitten. VRÔÔÔÔT
Tranen rolden over onze wangen van het lachen. Het was een goeie.
Zo’n goeie, dat na het afrekenen toen we buiten liepen hij het al deed zonder dat ze erop zat.  
Snap je hem?

#

6 juli:
Wat voeding met je lichaam kan doen.
Zo rond de eeuwwisseling had Peter veel last van zijn reuma,
waar hij al zo’n tien jaar mee rondliep. Vooral zijn polsen en enkels zaten “op slot”
en die kon hij bijna niet bewegen. Auto rijden lukte niet en we hadden onze vakantie uitgesteld. Wat de reumatoloog voor hem kon doen was: zijn pillen ophogen.
Daarna was het draagbaar, maar écht beter werd het er niet van.
Toen we later alsnog op vakantie gingen kreeg hij van de vrouw van het pension in Kniebis,
waar we verbleven, informatie over een kliniek die voor hem een dieet kon voorschrijven.
Peter vroeg dat aan en een broer van een kennis vertaalde het.
In dat dieet stond ook dat je maar heel weinig vlees mocht eten,
en toen zei Peter: “dan hou ik helemaal op met vlees eten”. Het dierenleed greep hem aan.
Mij stond vlees ook al een tijdje tegen, en ik deed met hem mee.
Vanaf die tijd aten we vegetarisch. Dat is in het begin wel wennen, want wat eet je dan?
Er waren destijds nog maar weinig vleesvervangers, maar je had een soort van hamburgertjes,
die wel te eten waren, als je er maar genoeg mayonaise, curry en uien op deed,
want dan proefde je het niet zo. Maar die sauzen zijn ook niet gezond.
Dus maak je veel gerechten met kaas, en dat is een goed alternatief.
Tegenwoordig heb je heel veel vegetarische producten, maar als je op de achterkant
van de verpakking kijkt heb je er de strot al van vol.
Er zitten heel veel ingrediënten in die je helemaal niet wilt eten.
Onnatuurlijke dingen en veel toevoegingen en smaakversterkers, rare vetten enz. enz.
Dat reuma dieet hield ook in: "geen koffie, geen zwarte thee, geen frisdranken, wel sappen,
geen alcoholische dranken, geen melkproducten, alleen zure melkproducten,
zoals yoghurt en kwark, maar dan wél naturel, geen light producten,
niets uit potjes, blikjes, pakjes en zakjes, geen gefrituurde producten,
geen chips en al dat soort knabbeltjes voor bij de buis. Wel verse noten,
geen sauzen zoals mayonaise en curry en zo, geen margarines, wel roomboter,
geen gebak, koekjes, witbrood of pizza, geen snoep en suiker,
kortom: alles zonder toevoegingen en zo veel mogelijk vers en onbewerkt voedsel."
Dat viel nog niet mee in het begin. Ik deed hier ook aan mee, “want als de ene niets mag hebben en de ander wel, dan is dat niet te doen,” vond ik, enne,
dat dieet zou voor iedereen wel eens heel gezond kunnen zijn.
Natuurlijk lukte het niet altijd om steeds maar nee te moeten zeggen, vooral op feestjes,
maar ik denk dat hij zich er voor 80 % aan kon houden.
Zijn klachten werden langzaamaan steeds minder, en na een jaar had hij nergens meer last van
en was gestopt met de pillen. Hij had het niet meer nodig.
Wat voeding met je lichaam kan doen.
Maar het is zo verleidelijk als je in de winkel komt, en wat denk je van al die reclames?
De winkels puilen uit met kant en klare maaltijden, allemaal voor het gemak,
en als je veel recepten leest dat is het vaak, een zakje van dit en een blikje van dat, een bouillonblokje erbij voor de smaak en voila!  Maar kijk eens wat vaker
op de achterkant van de verpakkingen. Regelmatig worden er dingen aan toegevoegd
waarvan je denkt: “wat is dat nou weer?” En al die  E nummers die goedgekeurd zijn.
Ja, misschien is een beetje niet erg, maar als er bijna overal E nummers in het eten zitten,
krab je toch wel even achter de oren. Ook al ben je niet allergisch. Wat moet je dan nog eten?
Ik denk dat het goed is om je er van bewust te worden, dat al die gemakkelijke  voedingsmiddelen, ( lees vullingsmiddelen ), en al die ultra bewerkte producten,
vol zitten met toevoegingen om het langer houdbaar te maken,
kleurstoffen om het er beter uit te laten zien, smaakmakers, suikers en zoetstoffen
om het enigszins "lekker" te maken,
Kortom: allemaal dingen die we niet nodig hebben  en die ons zelfs “ziek” kunnen maken.
Dat gebeurt niet meteen, we kunnen wel wat hebben hoor, maar sta er eens bij stil
en kijk wat je allemaal kunt veranderen en zelf kunt bereiden met verse,
het liefst biologische ingrediënten en kruiden. Dan kun je die toevoegingen weglaten.
Dus geen fastfood meer,  maar slow food, zoals de artisjok-sjok-sjok.
Als je af en toe iets lekkers eet, wat niet gezond is, geniet daar dan van, maar maak er geen gewoonte van. En dát is de valkuil, want suiker en smaakversterkers werken verslavend.
Je bent geneigd er steeds meer van te eten.

#

29 juni:
Hoe ziet de aarde er nou eigenlijk uit?
Ik ben er nog steeds niet achter.
Vroeger dachten de mensen dat de aarde plat was en waren ze bang om er van af te vallen,
als ze bij de rand zouden komen. Later werd ontdekt dat de aarde een bol zou zijn.
Je leert op school al dat de aarde een bol is en neemt dat dan ook aan.
Maar soms komen er toch vragen:  "Waarom vallen ze er aan de onderkant niet af? Staan die mensen daar ondersteboven? Hoe blijft het water aan de zijkanten en onderkant plakken?
Water is toch altijd waterpas?" Dit heeft te maken met de zwaartekracht,
en het aardmagnetisch veld. Maar wij zijn toch niet magnetisch? En water ook niet.
Of denk ik nou te simpel?  
Dan lees je weer iets over een platte aarde, met allerlei uitleg en “bewijzen” dat de aarde plat is. Dat klinkt allemaal heel logisch, en ik denk dan: “dat zou best eens waar kunnen zijn”,
en ik ga verder op zoek. We leven onder een dome waar ook de zon en maan zich bevindt.
Dat verklaart voor mij wel, dat de zonnestralen tussen de wolken schuin lopen,
want als de zon 150 miljoen kilometer ver zou staan, zouden de stralen recht zijn.

Zo als ik het zie, lijkt het dat de zon veel dichterbij zou moeten staan
De vlag van de VN geeft goed weer hoe de werelddelen zouden liggen. De noordpool zou in het midden zitten en de zuidpool is dan de hoge ijs muur om het platte vlak. Daar buiten zouden nog aarden en oorden zijn, waar wij mensen niet mogen komen omdat Antarctica verboden gebied is. En dan ga je nieuwsgierig worden he?
Dan zag ik nog een plaatje dat de aarde wél een bol is, meer een eivorm, maar in het midden het platte vlak waar wij op leven. Het bovenste deel is dan de dome waar de zon en maan zich bevinden, en onder onze voeten zit nog een halve bol. Ik denk dat die leidt naar de binnen aarde. Laatst hoorde ik dat de aarde wél een bol is, maar dat deze hol van binnen is en dat daar ook beschavingen wonen met een veel hoger bewustzijn dan de mensen die aan de buitenkant wonen. Wij dus! Daarbinnen is ook een zon.
Bij de noordpool en zuidpool zit een doorgang, waardoor de zon, die wij zien,
energie geeft aan de zon binnen in de aarde.
In de dikke korst zitten ook doorgangen naar de binnenaarde.
Dan vraag ik me weer af hoe daarbinnen de zwaartekracht is.
Zou die dan halverwege de doorgang omdraaien? Alle mogelijkheden zijn denkbaar,
maar daar ben ik nog niet uit. Hoe ziet de aarde er nou eigenlijk uit? Hoe zie jij het?
Als je denkt dat de aarde een bol is, kijk dan ook eens naar de andere informatie,
en wat doet dat met je? Misschien raak je er helemaal verward door en ga je twijfelen.
Dat deed ik ook, en doe ik nog, maar misschien is de aarde wel heel anders
dan dat we geleerd hebben. En dan ga je denken: “maar waarom zouden ze dat ons wijsmaken
als het niet zo is?” Daar kan ik dan allerlei redenen voor bedenken.
Misschien weten ze het zelf niet, of misschien mogen we niet alles weten,
Als we alles weten, en onze verbinding weer terug krijgen en weer “mens” zijn,
zoals we bedoelt zijn te zijn, zijn we veel grootser dan dat we ooit gedacht hadden.
En dan kunnen we onze prachtige wereld creëren zoals wij dat willen,
en hebben de huidige machthebbers, (het topje van de piramide) het voor het nakijken,
want die kunnen niet creëren.
De aarde is een levend organisme met een eigen bewustzijn.
Ze geeft energie aan de planten, dieren en mensen.
Als je je hiervan bewust wordt kun je je op die energie aansluiten,
en versterkt je zelfgenezend vermogen, word je bestand tegen straling,
activeert het je cellen en dna, krijg je inzichten, ben je alert op mind control en intimidatie,
en het verbindt je linker en rechter hersenhelft. Je op die energie aansluiten kun je doen door middel van bewustzijnsoefeningen die het Schumann Instituut geeft.

#

22 juni:
Het is vakantietijd!
De zomer is weer begonnen. Na een natte periode van het voorjaar, de winter en vorig najaar, hopen we dat het toch wat droger gaat worden en dat het een mooie zomer zal gaan worden.
De zomerkleding is weer uit de kast, en die willen we natuurlijk ook gaan dragen.
Lekker naar buiten, de natuur in, leuke dingen gaan doen.
Elkaar opzoeken, of juist even afstand nemen. Het is vakantietijd!
We mogen het even rustig aan doen. Even alles anders. Niks moeten.
Lekker uitslapen als je daar behoefte aan hebt. Of juist vroeg opstaan, zodat de dag lekker lang is. Doen wat je wilt. Tijd aan je hobby’s besteden. Even de vrijheid proeven.
We kunnen de hele vakantie vol plannen met leuke dingen doen en van alles bezichtigen.
Even toerist zijn en ons verdiepen in de cultuur van andere landen.
Ons lekker laten verwennen in luxe. Restaurantjes bezoeken en culinair genieten,
of gewoon een portie kibbeling bij het strandtentje halen, en dan buiten op een bankje opeten.
Alles is leuk. De tijd gaat snel, en de vakantie is ook zo weer voorbij,
dus plannen we hem helemaal vol, om zo veel mogelijk te beleven.
Op internet kunnen we alle bezienswaardigheden vinden en een keuze maken
waar we heen willen gaan, en zo een schema maken van wat we allemaal willen bezichtigen
en gaan doen tijdens de vakantie. Uitslapen is er niet bij, want we hebben een druk schema.
Het is allemaal indrukwekkend en we hebben de tijd van ons leven.
Even alle ellende van de wereld vergeten. Het is écht genieten.
Als het dan weer voorbij is, zijn we voldaan “moe”. We kunnen nu aan de slag met de foto’s.
Maken er mapjes van of zelfs een film, en hebben mooie herinneringen,
en veel gesprekstof voor de mensen die we die foto's of filmpjes laten zien.
Dan komt het weer helemaal naar boven en genieten we nog na. Je hoofd zit er vol van.
Er zijn ook mensen die kiezen voor een lege agenda. Even helemaal niks moeten,
geen wekker zetten, en bij het wakker worden voelen waar je die dag zin in hebt.
Een lange wandeling maken in de natuur, of een vriendin opzoeken,
en gezellig winkelen en samen lunchen, of naar de dierentuin of iets anders.
Lekker rustig aan doen. En ook dagen helemaal niks doen. Dan kom je wél jezelf tegen,
krijg je inzichten en soms komt er oude pijn naar boven.
Daar zit natuurlijk niemand op te wachten, maar het is wel belangrijk,
want als het naar boven komt, kan het verwerkt worden.
In deze tijd is het belangrijk je oude stukken aan te kijken en te verwerken.
Dit gebeurt vaak als je tot rust komt, en niet als je in verwachting
van een mooie vakantie bent, of als je nét terug bent, want dan zit je hoofd té vol,
en kun je niet gemakkelijk tot jezelf komen. Dat is allemaal “afleiding,” precies zoals het er staat: "Het leidt je er van af." Nou hoor je mij niet zeggen dat je niet op vakantie moet gaan.
Nee hoor, je hebt het verdient! En geniet er maar lekker van. Ik gun het je van harte.
Ik wil je er alleen bewust van maken dat, wanneer je niet alles buiten je zelf zoekt,
maar naar binnen keert en je oude pijn stukken aankijkt en verwerkt,
je een veel gelukkiger mens wordt en dát gun ik je ook.

#

15 juni:
Wij creëren zelf onze wereld
Ik lees en hoor het de laatste tijd overal: “wij creëren zelf onze wereld.”
Maar hoe dan? Er zijn veel mensen die, als ze dit horen, kwaad zullen worden.
“Dus dan is het mijn eigen schuld dat ik deze shit meemaak? Nee hoor!
het is de schuld van die ander” wordt er dan gezegd.
En ja, ik snap dat er zo gedacht wordt.
Maak je ellende mee, en dan wordt er ook nog eens gezegd dat je het zelf gecreëerd hebt.
Natuurlijk wordt dit onbewust gedaan, anders zou je het wel anders doen.
Waar je aandacht aan geeft groeit, en als je steeds met negatieve dingen bezig bent,
trek je dat ook aan. Kom je van de ene in de andere ellende en ervaar je negativiteit.
Daar wordt dan ook misbruik van gemaakt door de krachten achter de schermen,
die het niet goed met ons voor hebben. Het topje van de piramide, om het zo maar te noemen.
Die zielloze wezens kunnen niet creëren en laten dat ons doen, door ons zodanig te manipuleren, via t.v. bijvoorbeeld, dat wij onbewust creëren wat wij niet willen maar zij wel.
En zo ontstaat alle ellende op de wereld; oorlogen, verdeeldheid, armoede, misbruik enz.
en geeft het hen de macht over ons.
Willen wij dit? NEE!
Daarom moeten wij er eerst bewust van worden dát dit gebeurt, en dan kunnen we het omdraaien. We hoeven er niet aan mee te doen. John Lennon zei ooit: “Wat if it was war, and no one went?” Als zij niet kunnen creëren en wij wel, zijn wij dan niet veel machtiger?

Om ons niet meer met die negatieve gebeurtenissen te verbinden, maar een verbinding te maken met de aarde en de zon en bron (de Schumann resonantie)
 en hierdoor in een hogere trilling te komen voelen we ons al een stuk beter.
Als we dan geen nieuwsuitzendingen en agressieve films meer kijken op de “tel lie vision”,
krijgen we ook minder negatieve informatie, en houden we ons er niet meer mee bezig.
Dan kunnen we onze focus leggen op een wereld die we wél willen:
Een schone aarde met vrije energie, vrede, verbondenheid,
een schoolsysteem waarbij kinderen hun talenten kunnen ontwikkelen,
biologisch voedsel en schoon water voor iedereen, respect voor de natuur en de dieren,
goede ouderenzorg, een goede gezondheid voor iedereen met eventueel natuurlijke medicijnen
ter ondersteuning. Als we hier mee bezig zijn en ons er ook naar te gedragen,
wordt dát onze werkelijkheid. Je kunt met kleine dingen beginnen om de wereld mooi te maken.
Bijvoorbeeld om iets voor een ander te doen, zonder er iets voor terug te verlangen.
Hou je eigen straatje schoon. Probeer zo gezond mogelijk te eten.
Heb een luisterend oor voor je medemens.
Breng eens een bakje soep naar iemand die zich niet lekker voelt.
Geef eens iets weg aan een vreemde. Je zult zien dat dit doorwerkt.
De ander die dit ziet, gaat dit dan ook doen en krijgt hierdoor een blij gezicht te zien,
en dat heeft een rimpeleffect, ( niet op het gezicht hoor ) maar het werkt door.
Je kunt klein beginnen, dan nemen mensen het eerder over.
En ga dan lekker fantaseren over hoe je zou willen dat jouw wereld er uit zou zien.
Alles mag. Doe maar of je kan toveren en voel hoe het is als het al zo ver is.
Voel je helemaal blij worden van al het moois om je heen, en probeer zo lang mogelijk in dat gevoel te blijven. Op dat moment zit je al in die nieuwe wereld.
Zo leven we op het moment in twee werelden tegelijk, maar over een tijdje gaan die werelden zich afsplitsen en laten we de oude wereld achter ons, en leven we in onze “bewust” zelfgecreëerde wereld: de wereld die wij willen. En zo maken we een sprong van de derde naar de vijfde dimensie. Naar een nieuwe realiteit in een hoger bewustzijn.
Hier een filmpje van Ilona van Ware Kracht dat hier mooi op aansluit

#

8 juni:
Hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je zo weinig weet.

Dit is een tekst op een van mijn kaarten.
Ik zie de wereld als één grote puzzel.
Je weet niet hoeveel stukjes het heeft en je hebt er geen voorbeeld bij,
en je weet niet, of je hem óóit af krijgt.
Je wordt geboren en groeit op in een gezin.
Je leert kruipen, lopen, steppen, fietsen, en zo kom je vooruit.
Je leert spelen en hoe je je moet gedragen en met mes en vork te eten zonder in je rug te snijden. Je gaat naar school en leert lezen, schrijven, rekenen, knutselen, aardrijkskunde en geschiedenis
en dan heb je een stukje van de puzzel af. Je hebt een beeld van hoe de wereld is.
Maar dat beeld is maar een klein hoekje van de puzzel.
Je wordt wat groter en gaat zelf dingen ondernemen,
leert andere mensen kennen die andere interesses hebben,
en daar kun je je ook voor gaan interesseren. Wéér een hoekje van de puzzel.
Jouw wereld wordt langzaamaan steeds groter. Je hoeft er niet eens ver voor te gaan.
Je kijkt t.v. en leert daar ook weer veel van.
Het houdt je bezig en op een gegeven moment merk je dat je iedere dag voor de tv zit,
en je laat entertainen door programma’s die anderen maken.
Zo krijg je weer een groter beeld van de wereld en die past dan weer mooi
aan die hoek van de puzzel en zo wordt het geheel duidelijker.
Af en toe krijg je informatie waar je nog helemaal niks mee kan. Het hoort wél bij de puzzel,
maar past nog nergens, en dat puzzelstukje leg je dan maar aan de kant.
Je groeit op en gaat je eigen weg, krijgt een eigen mening, (denk je dan), en puzzelt lekker door. Stukje voor stukje wordt je wereld groter en je krijg er een ander beeld van.
Je maakt in je leven ook vervelende dingen mee,
maar ook die stukjes hebben een plek in de puzzel. Het hoort bij het geheel.
En dan komt er weer een stukje dat nergens bij lijkt te passen.
Je herinnert je dat je er al eentje van had, en die past precies. Het voelt helemaal kloppend.
Je ogen zijn nu gericht op die informatie, en waar je je op focust wordt groter zeggen ze.
Ineens komen er heel veel stukjes met informatie die in dát deel passen.
Het lijkt wel of je er een spiegel tegenaan houdt,
want je ziet dat veel dingen precies andersom zijn dan wat er al lag.
Plotseling ziet de puzzel er heel anders uit. Het grote gedeelte, wat eerst jouw wereld was,
is nu nog maar een klein hoekje. En die nieuwe stukjes lijken puzzels op zich.
Hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je zo weinig weet.
De puzzel past al lang niet meer op de tafel. Je hebt er een heel voetbalveld voor nodig.
Durf ook eens buiten die eerste hoekjes te kijken. Als je iets nieuws hoort, zeg dan niet meteen:
“dat kan niet, want zo heb ik het niet geleerd”, want dan gooi je je de deur dicht.
Zie het als dat eerste stukje, dat je even aan de kant kunt leggen. Er gaan er meer van komen,
en hoe meer er komen, hoe beter je gaat zien dat het wél kan,
en dat de wereld er heel anders uit ziet dan wat je ooit gedacht had.

#

1 juni
We zijn meer dan ons lichaam.

Deze afbeelding kwam vroeger in alle boeken over geneeskunde voor.
Tegenwoordig beschouwen ze een mens alleen als fysiek en behandelen ze klachten ook
op die manier. En als een mens geestelijke klachten heeft,
vinden ze dat er een tekort aan een stofje is, en vullen dat aan met chemische “medicijnen”
De afbeelding laat zien, dat we niet alleen een fysiek lichaam hebben,
maar ook een emotioneel lichaam, een astraal lichaam een mentaal lichaam en spiritueel lichaam, dat allemaal om, en door ons heen loopt. Alleen het fysieke lichaam is echt tastbaar,
maar we kunnen met de andere lichamen ook waarnemen.
Met ons emotioneel lichaam kunnen we emoties voelen,
met ons astrale lichaam kunnen we reizen in onze slaap of in meditatie.
Het mentale lichaam is ons denken en ego, en het spirituele lichaam is onze hogere zelf.
We krijgen net als de planten en dieren energie van de aarde en de zon en de bron.
Dit energieveld is de Schumann resonantie.
Als we ons hier op afstemmen komt de energie van de aarde ons onderlichaam binnen,
en gaat door de pranabuis langs de chakra’s, zet deze open, activeert de pijnappelklier,
en gaat door de kruin weer naar buiten. De energie van de zon en de bron komt onze kruin binnen, activeert ook de pijnappelklier, en gaat door de pranabuis langs de chakra’s, zet deze ook open
en gaat via ons onderlichaam weer naar de aarde. Je kunt je verbinden met deze energie
door middel van bewustzijnsoefeningen. Je kunt het in gedachten ook zien als licht.
Het is heel belangrijk om “geaard” te zijn.
De aura: de gekleurde energie om je heen, die door sommige mensen waargenomen kan worden, en die door Kirlian fotografie gefotografeerd kan worden, kan veel over je zeggen.
Er kunnen ook gaten in komen, met name door angsten, zorgen, verdriet, kwaadheid,
kortom; door een lage trilling. Er kunnen dan energieën binnenkomen die dezelfde
 frequentie hebben en zo je angsten, zorgen, verdriet, en kwaadheid nog verder aanwakkeren.
Dan kun je in een negatieve spiraal terechtkomen en dat kan heel uitputtend werken.
Ook door alcohol, roken, drugs, verkeerde voeding en gifstoffen kun je gaten in je aura krijgen.
In ernstige gevallen kunnen mensen door die energieën heftige psychische problemen krijgen.
Deze energieën kunnen wel verwijderd worden, maar het is dan belangrijk
dat je je aura gesloten houdt door middel van o.a. de verbinding te behouden met de aarde,
de zon en de bron, en daardoor in een hogere frequentie te komen,
en alle verslavende dingen achter je te laten.
Dat valt niet mee, want die verslaving is er niet voor niks.
Het is een opvulling voor een gevoel dat je mist, en daar moet je dan ook aan gaan werken.
In deze tijd komt er bij heel veel mensen oud zeer naar boven dat nog verwerkt moet worden.
Als je snel getriggerd wordt zit er nog iets. Ga daar naar op zoek en zie het te verwerken.
Dan pas kom je écht verder.
Als je je erin oefent om constant in die hoge frequentie te zijn van licht,
wordt ook je “junk” d.n.a. weer geactiveerd en sluit je je aan op de “universal intelligence”: U.I.
Dan word je je ook weer bewust van je heldere vermogens, zoals helder zien, helder horen, voelen, ruiken en weten, en krijg je weer telepathische vermogens.
We zijn tenslotte allemaal beings of frequency.
U.I. is de natuurlijke weg, komt vanuit bewustzijn en is bezield.
A.I. is kunstmatig en zielloos.
Welke weg kies jij?
Filmpje van Anton Teuben voor informatie
Voor een oefening klik hier
Wil je de Schumann cursus volgen? Kijk dan hier!

#

25 mei
Het is lente!
Op de schoorsteen van de buren zit een merel en zingt zijn zelf gecomponeerde lied.
Wauw, wat klinkt dat mooi met zijn warme stem.
Ik word er ontroerd van, het raakt me.
In de winter heb ik hem al horen oefenen, heel zachtjes in mijn tuin.
Maar nou gaat ie helemaal los.
Het is lente!
Regelmatig komt er een riedeltje bij.
Ondanks dat ik een koukleum ben slaap ik nu met het raam open,
om in de ochtend de merel te kunnen horen zingen.
Ik word er al vroeg wakker van en geniet van zijn gezang.
Af en toe leg ik een appel of een peer neer en komt ie eten, samen met zijn vrouwtje.
Binnenkort gaan ze weer een nest bouwen. Waar? Dat weet ik nog niet.
Maar ieder jaar als de jongen uitvliegen, dan komen ze met zijn allen van de druiven eten,
hier onder het afdak.
Vader doet het voor. De jongen zitten op de grond en kijken toe hoe hij naar boven kijkt,
zich goed concentreert, en een druif uitzoekt.
En dan in één sprong plukt hij de druif en maakt een mooie landing.
Hij doet een paar slokbewegingen en slikt de druif in een keer door.
De jongen vinden het fantastisch en willen er ook wel wat van eten.
Dan doet vader merel het nog eens.
Hij springt, en vliegt naar de uitgekozen druif. Hebbes!
Dan gaat hij naar het jong en propt de druif in het bekkie en duwt het nog even aan.
Dat was lekker! Moeder doet ook mee en zo komen ze allemaal aan de beurt,
en eten hun buikje rond. Zo komen ze iedere dag een paar keer langs.
Dit gaat zo door, tot dat vader vindt dat ze het zelf ook maar eens moeten proberen.
Hij gaat dan druiven plukken en eet ze smakelijk zélf op.
De jongen worden ongeduldig en willen dat ook wel,
en dan komt het moment dat ze het zelf gaan proberen.
Dat is leuk om te zien. Ze doen hun uiterste best maar springen er nog vaak langs
en missen dan nét de druif.
Als beloning voor het oefenen krijgen ze dan druiven van vader of moeder.
Maar op een dag lukt het ze.
Het jong kijkt naar boven en zoekt een mooie grote druif uit. Hij maakt een sprong en ja hoor,
hij heeft hem. Trots probeert hij de druif naar binnen te werken, maar dat valt nog niet mee.
“Zijn ogen waren groter dan zijn maag” om het zo maar te zeggen. Het wordt een heel geworstel.
Ze worden ze er steeds behendiger in en krijgen in de gaten dat kleinere druiven makkelijker eten.
Onder de druivenstruik liggen als dank een hoop afdrukken.
In die periode zet ik de tuintafel en stoelen wat meer aan de kant.
Ik heb al eens geprobeerd om met de merels te communiceren.
Ik zei ze dan, dat ze gerust al mijn druiven op mogen eten,
maar dat ze hun behoefte liever niet onder het afdak doen, maar verderop.
Ik weet niet of ze het niet hebben begrepen, of dat ze er schijt aan hebben,
maar het heeft tot nu toe nog niet geholpen.

#

18 mei
Los je conflicten op!
We maken allemaal wel eens iets mee waar we flink van schrikken,
dingen die ons raken, onverwachte gebeurtenissen,  plotseling verlies, kortom,
dingen waar we niet op waren voorbereid en die ons doen wankelen. Dat doet iets met ons.  
We zijn dan in de stress modus en hebben koude handen en koude voeten.
We liggen er letterlijk wakker van en we zijn er steeds in gedachten mee bezig.
Dit is noodzakelijk om oplossingen te kunnen bedenken. Ons lichaam,
die altijd het beste doet voor ons, past zich aan de situatie aan,
en er worden op een bepaalde plaats, óf cellen bijgebouwd, óf cellen afgebouwd,
óf er is functie uitval. Dit heeft allemaal een functionele reden,
namelijk om het conflict aan te kunnen.
In de hersenen zijn op een c t scan concentrische ringen te zien.
Ringen die je ook ziet als je een steentje in het water gooit.
De plaats waar dit te zien is correspondeert met de plaats in het lichaam
waar de verandering plaatsvind.
Het is belangrijk om het conflict te herkennen en zo snel mogelijk op te lossen.
Soms moeten er hierdoor radicale beslissingen genomen worden,
en soms is het een kwestie van acceptatie en soms is vergeving de sleutel.
Als het conflict dan is opgelost gaat je lichaam in de herstelfase om de aanpassingen die het voorheen heeft gemaakt weer ongedaan te maken. Het  breekt de bijgebouwde cellen af,
de afgebouwde cellen worden weer opgebouwd of het functieverlies wordt weer hersteld.
Dit is de helingsfase en dan zeggen we: “we zijn ziek”. We krijgen koorts of verhoging,
voelen ons moe en zijn het beste op onze plek als we in bed liggen.
Ons lichaam is nu hard aan het werk om te herstellen. De warmte is nodig, samen met vocht,
om de bacteriën te laten vermeerderen die het klusje gaan klaren.
Vaak hoef je niks te doen dan afwachten, rusten en ontspannen tot je weer beter bent.
Het is wel van belang, dat het conflict niet te lang heeft geduurd,
want hoe langer het conflict actief is, des te langer duurt de genezingsfase,
die dan ook heftiger kan worden.
Dus wees je bewust van je conflicten, los ze op, en heb wat meer vertrouwen in je lichaam.
Je hebt een zelf genezend vermogen en je lichaam doet altijd het allerbeste voor jou.  
De enige uitzondering op deze wet is vergiftiging en ondervoeding,
omdat dat niets met conflicten heeft te maken.
Dr Hamer heeft hier zijn levenswerk van gemaakt en alles in kaart gebracht.
Leer deze 5 biologische natuurwetten voordat je ziek wordt.
Dan kun je het vertrouwen opbrengen
en "gezond genezen".
Er is een podcast van Dr Johan Denis met Jorn Luca
en ook is er een podcast van Dr Johan Denis bij compleet denkers
Hij legt dit heel duidelijk uit met voorbeelden.
Dit is de website van de Germaanse Geneeskunde

#

11 mei
Waarom zou je tegen de stroom in zwemmen
als je op de golven mee kunt surfen?

Dit is een tekst op een van mijn kaarten.
Met andere woorden: “waarom zou je moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan?
Waarom zou je de oceaan over zwemmen als je ook met de boot kunt?”
Natuurlijk, met de stroom meegaan is gemakkelijker en je bent er sneller.
Het is de weg van de minste weerstand. Maar is dit ook de beste weg?
Je kunt blindelings achter de meute aanlopen, maar kijk ook eens zelf.
Soms kom je situaties tegen in je leven waar je het helemaal niet mee eens bent,
en dat je helemaal niet met die stroom mee wílt zwemmen.
Het kan dan wel gemákkelijker zijn, maar je gaat je doel niet bereiken.
Je komt valkuilen tegen en komt dan ergens uit waar je niet wilt zijn.
En dán moet je tegen de stroom in zwemmen om je eigen weg te gaan.
Het kost je veel energie, uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen.
Het kan ook langer duren en je kunt je er alleen in voelen,
maar dat ben je niet en je krijgt de kracht er voor.
Als je dan eindelijk aankomt heb je wel je doel bereikt en je hart gevolgd.
Het geeft je veel voldoening. Het is het meer dan waard geweest.
Je bent je eigen pad gegaan, ook al was die moeilijker dan de gebaande wegen.
Waarvoor zijn wij hier op aarde? Om met de stroom mee te zwemmen en het gemakkelijk
te hebben, of wel eens tegen de stroom in te moeten gaan? Ik denk dat het soms afwisselt,
maar het belangrijkste is om je hart te volgen en te doen wat nodig is.
En daar is ook lef voor nodig. Je past dan niet meer in het hokje wat ze je gegeven hebben.
Dit kan voor andere mensen ook verwarrend zijn, maar het laat ze ook zien
dat er meer wegen naar Rome zijn, en misschien gaan die mensen zich dan ook eens af vragen
of ze wel op de juiste weg zitten, of dat ze toch liever een ander pad zouden volgen.
Maak de keuze die voor jou belangrijk is met je hart.
Je verstand is er om die keuzes te kunnen begrijpen, maar je hart geeft de juiste weg aan.
Luister daar altijd naar, het is je richtingaanwijzer.

#

4 mei
Kom vrij van de diagnose
Dit stukje heb ik niet zelf geschreven, maar ik ben het er helemaal mee eens en ik vond het hier zó bij passen dat ik het daarom hier plaats. Het komt van Günther de Jong en Ria Kuiper.
Ik heb jaren geleden de workshop quantum touch gedaan en daarna de door Günther ontwikkelde “Touch of Matrix” met de veel betekenende zin: “hoe zou het zijn als”
Hallo ,
Wij vinden het belangrijk om mensen bewust te maken van de impact van een diagnose.
Een diagnose stopt je namelijk heel gemakkelijk in hokjes – het zijn kaders,
soms zelfs grenzen en dat betekent vaak dat er niet meer gekeken wordt
of er mogelijkheden zijn buiten die kaders.
Allerhande patronen, veronderstellingen, ervaringen, aannames en overtuigingen
staan dan een frisse blik in de weg.
Tuurlijk, een diagnose hebben maakt het mogelijk om, op alle lagen dezelfde taal te spreken
maar die taal is ook heel vaak een taal van beperkingen, blokkades, begrenzing.
Mocht er zelfs een prognose zijn en je gaat je daarmee verbinden, dan sluit je nog meer deuren.
Hoe zou het zijn om een diagnose te benaderen als:
‘Dankjewel voor de vaststelling, nu weten we waar we over praten maar ik kies ervoor
om in mijn gedachten, emoties en handelingen de diagnose los te laten.
Ik pas namelijk niet zo goed in een doosje of een vakje; Ik ben een uniek mens
met een megagroot potentieel en een wonderlijk zelf-genezend vermogen.
Ik wil me niet beperken door een diagnose en al helemaal niet door een prognose.’
Voel maar eens of dat ook voor jou een wereld van verschil kan gaan maken.
En ben jij degene met een diagnose die nu weerstand voelt dan begrijpen we dat best.
Soms is het niet gemakkelijk.
Maar voel eens.
Voel eens wat het doet: wil je je verbinden met gezondheid of met ziekte?
Wil je denken en praten over een gezond en vrij lichaam of wil je praten over ongemak en pijn?
Alles begint met bewustwording, met keuzes.
Kies ervoor te geloven dat je lichaam veel meer kan vanuit vertrouwen dan vanuit beperking.
Vertrouw en geloof in jezelf.
Spreekt dit je aan?
Voel je welkom om hulp te vragen, te krijgen of je tijdens onze opleiding
onder te dompelen in onze visie.
Ga hier naar de website www.touchofmatrix.nl

#

27 april
Je kunt ook met je hart luisteren.
We spreken hier op aarde allerlei verschillende talen. 
In ons kikkerlandje spreken we allerlei dialecten.
We leren de taal van onze ouders, op school en onze omgeving.
Als we gaan verhuizen passen we zelfs onze taal aan in veel gevallen.
We nemen het dialect van die plaats over en dan ontstaat er een mengelmoesje:
half abn en half plat. Zo hoorde ik van een kind dat heel netjes wilde praten
dat ze veel “koeden” in de wei zag staan. Of een jongen die in de frietzaak op een deftige toon vroeg: “heeft u misschien een “veketje?” (Een veketje is een vorkje)
Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en dat klinkt vaak wel leuk.
Soms moet je er een vertaling bij vragen, want dan worden er woorden gezegd
waarvan je nog nooit gehoord hebt.
Zo gingen Peter en ik jaren geleden naar Duitsland op vakantie.
Ik had nooit Duits geleerd op school en Peter ook niet, maar vroeger had je op t.v. weinig zenders, en de mooie Amerikaanse films kwamen op Duitsland 1 of 2. Die werden altijd gesynchroniseerd. Dan kreeg je zoiets als: “Hé Johnny, gib mir mal ein hamburger”
en dan zag je zijn mond nog even bewegen. Dus zo synchroon liep het nou ook weer niet.
Daar leerden wij ons Duits van en Peter ging al jong als bijrijder op de vrachtwagen naar Duitsland en Oostenrijk en hij sprak prima Duits. Ik durfde niet zo.
Dus als we tijdens vakantie in een restaurant gingen eten liet ik hem altijd bestellen.
Dat ging goed tot op een keer dat ik hem voor de gek hield.
Ik wilde gemengd ijs als toetje en hij bestelde: "zwei gemengtes eis”.
Toen de serveerster weggelopen was zei Peer tegen mij: “O, nou zeg ik gemengtes eis
en het moet gemischtes eis zijn”. Ik zei toen bij wijze van grapje: “ja, toen ze wegliep
 deed ze zo” en ik maakte een proestend geluid in mijn hand.
Dit vond hij helemaal niet leuk, zeker niet omdat ik het niet kon laten
om er steeds weer over te beginnen. En als ik weer eens “gemengtes” eis wilde,
kwam het weer ter sprake en lag ik weer in een deuk.
Niet omdat hij het verkeerd gezegd had hoor, maar gewoon, omdat het zo nergens op sloeg.
Die serveerster begreep het toch wel. En toen kwam de wraak:
Ik moest in het vervolg maar zelf bestellen wat ik wilde. Ja, dat moest dan maar.
Ik zal best wel veel dingen verkeerd gezegd hebben, maar het klónk wel Duits.
En het belangrijkste: ze begrepen me toch wel.
Zo kwam mijn moeder soms niet goed uit haar woorden omdat ze te veel tegelijk wilde vertellen in haar enthousiasme, en dan kwamen er halve zinnen en ging het wel eens van de hak op de tak.
Peter begreep haar dan niet omdat het verwarrend klonk. Ik begreep haar toch wel.
Met je hoofd kon je er soms niks van maken maar ”je kunt ook met je hart luisteren.”
Dat was als jong kind al zo. Ze hoefde ons maar aan te kijken en we wisten precies
wat ze bedoelde. Was het telepathie? Misschien wel. Zonder iets te zeggen toch kunnen verstaan. Soms maak je met iemand oogcontact en komt de boodschap binnen en voel je dat de ander dat ook heeft. Dat gaat buiten je verstand om. Ga maar eens na of je dat ook wel eens hebt.
In de toekomst gaan we allemaal zo communiceren. Dan heb je geen i-phone meer nodig.
Dan breng je gewoon je gedachten over, met geuren en kleuren, gevoel, smaak, beeld en geluid.
A.i. kan dit niet. Dit is dan ook in alle talen te begrijpen. We zijn er toe in staat,
maar misschien moeten we nog even oefenen.

#

20 april

Geniet van al het moois om je heen!
Genieten, hoe doe je dat?  En waar moet je dan van genieten als het leven niet is
wat je er van verwachtte? We maken allemaal wel dingen mee
waar we niet voor zouden hebben gekozen. En dan voel je je shit!
Het zint je niet, niks is leuk en soms weet je niet wat je moet doen om je beter te voelen.
Het lijkt wel of je dan in een neerwaartse spiraal zit. Niks is nog leuk en je wordt er somber van. Je hebt dan ook nergens zin in en je kan je gruwelijk vervelen, terwijl je genoeg te doen hebt. Deze momenten heeft iedereen wel eens, maar soms kan dat best een tijd duren
en krijg je er een depressief gevoel van.
Dan kan je niet genieten, denk je. Er zijn mensen die dan gaan drinken, roken, blowen, snoepen,
slecht gaan eten, nemen er medicijnen voor in of doen andere dingen die niet goed voor ze zijn.
En dat verdooft alleen maar. Je verdrinkt het gevoel. Maar daar kom je niet verder mee.
Dat werkt maar heel even, en als de roes over is dan is het er weer in alle hevigheid.
Eerst moet je ruimte geven aan het negatieve gevoel. Laat het er maar zijn en
doorvoel het helemaal. Als je dit niet doet en het gevoel wegdrukt, komt het steeds weer terug. Als je het doorleeft verdwijnt het op een gegeven moment vanzelf. Wil je hier meer van weten hoe dat werkt, dan kun je het boek: “the invitation” van Juno Burger lezen en zelf aan de slag gaan. En vind je dit té moeilijk om zelf te doen, dan kun je hulp vragen aan Juno Burger. Hij geeft behandelingen, clearings op afstand via de “vrije vrijdag”. Dit is zijn website.
En als je je dan beter voelt, kijk dan eens om je heen. En wordt je bewust van alle mooie dingen. Verwonder je over de natuur. De knoppen van de kastanjebomen zijn open gegaan,
en je ziet meteen een hele set bladeren en een toorts knoppen die bloemen gaan worden. Bijzonder toch, dat in één zo’n knop zoveel verborgen lag. En zo staat binnen de kortste keren de hele boom in bloei. Die boom zit niet te mokken, die doet het gewoon, ieder jaar opnieuw.
En ieder jaar wordt ie groter. En zo gaat het met alle bomen. Wij zijn dat allemaal heel gewoon gaan vinden, maar het is het wonder van de natuur. Sta daar maar eens bij stil.
Zo als jij uit je dal bent gekomen, en innerlijk groeit, zo bloeit de natuur ook weer op en daar mogen we met zijn allen van genieten. Je hoeft er niet eens ver voor te reizen. Het is om de hoek. Je hoeft het alleen maar te gaan zien.

#

13 april
Vergeven? Waarom zou ik!
We maken allemaal wel eens dingen mee in ons leven waar we niet blij mee zijn.
We kunnen ons aangevallen voelen als iemand iets vervelends zegt of doet.
Daar kun je dan behoorlijk kwaad, boos of gefrustreerd door raken,
en we voelen onze energie omlaag gaan.
Waarom doet iemand dat? Waarom zegt hij of zij dat? Het raakt ons.
We blijven er over piekeren en bedenken misschien wel wraakacties om die ander terug te pakken, of die ander op zijn of haar plaats te zetten en hierdoor genoegdoening te krijgen.
Maar is dat wel de weg? Worden we daar beter van? Hebben we dan voldoening?
Is het dan weer goed? NEE! Dat houdt het alleen maar in stand.
Die ander kan dan weer boos worden, kwaad of gefrustreerd en ook wraakgevoelens krijgen.
En zo blijft het aan de gang. Over en weer.
Misschien bedoelde die ander het helemaal niet zo verkeerd in eerste instantie,
maar omdat jij nog haakjes hebt wordt je getriggerd en pak jij het heel anders op
dan dat het bedoelt was. Of misschien had die ander wel een rotdag.
Daar hoef jij natuurlijk niet de dupe van te worden, maar een beetje begrip is nooit weg.
Soms komt iets rottig je strot uit en dan heb je de poppen aan het dansen.
Al met al kun je boos worden, kwaad worden of gefrustreerd raken,
maar daar moet je niet mee blijven zitten. Wraakacties hebben geen nut.
Hiermee pik je energie van de ander en die ander probeert het dan weer terug te pikken.
Dit gaat meestal onbewust. Het is een reactie op een reactie.
Het beste is om het uit te praten, maar soms lukt dit niet.
Misschien is het wel zo erg dat je die andere persoon nooit meer wilt zien,
en verban je die uit je leven. Voel je je dan goed? Misschien wel beter, maar er blijft iets achter.  
En dan komt vergeving om de hoek kijken. Vergeven? Waarom zou ik! Misschien wil je dit
helemaal niet omdat de kwaadheid er nog is, maar vergeven doe je voor jezelf.
Je hoeft het helemaal niet tegen die ander te zeggen. Je kunt dat in jezelf doen.
Meestal heeft dat wat tijd nodig, maar probeer het ook eens vanuit die ander te bekijken.
Die heeft het er net als jij niet gemakkelijk mee en misschien is die ander nog heel onbewust en weet niet beter. Je hoeft ook geen vrienden te worden of opnieuw contact te krijgen,
maar als je de ander kunt vergeven, valt er iets van je af en wordt het weer vredig in jezelf.
Je hoeft het ook niet te vergeten, maar door te vergeven krijg je weer innerlijke rust.
Ga er maar eens voor zitten en bedenk wie er in jouw leven dingen hebben gedaan
of gezegd waar je nog niet mee klaar bent. Wat zit er nog te wringen.
Ga dan al die mensen vergeven vanuit je hart en je zult zien dat er een hoop ballast van je af valt en dat je een gelukkiger mens wordt. En vergeet niet jezelf te vergeven.

#

6 april
Wat is numerologie?
Numerologie, de naam zegt het al heeft alles te maken met getallen en cijfers.
Wat hierbij belangrijk is zijn je geboortedatum en je namen.
In je geboortedatum worden alle cijfers bij elkaar opgeteld en daar komt dan een getal uit.
Bij dubbele getallen worden de twee cijfers ook weer bij elkaar opgeteld
en zo kom je uit op een cijfer van 1 tot 9. Een tien wordt dan een 1 (1 + 0 = 1)
Dit getal is van invloed op jouw leven, hoe je in het leven staat enz.
Letters worden omgezet in getallen, bijvoorbeeld de a is 1, de b is 2, de c is 3 enz. enz.
Zo kun je je naam, voornaam en achternaam en doopnamen omzetten in getallen
en dit ook weer bij elkaar optellen. Zo  heb ik een sessie gedaan bij Wijnand Veldhuizen.
Hij is van jongs af aan al bezig met getallen en heeft een hele eigen wijze ontwikkeld.
Ik had al eens filmpjes van hem gezien.
Het leek me heel interessant om ook eens te weten te komen wat er allemaal uit komt
bij mijn namen en geboortedatum. Overigens, als je een bijnaam hebt of heb gehad
kan die ook meetellen. Mijn bijnaam resoneerde met mijn eigen naam
dus daar is geen verandering door gekomen.
Soms kan het zijn dat als je niet verder komt in je leven, je je naam zou kunnen aanpassen,
en dat zou dan invloed kunnen hebben. Interessant he?
Ik had alle gegevens die nodig zijn doorgemaild en we hadden een afspraak gemaakt.
De berekeningen stuurde hij van te voren over de mail en die had ik uitgeprint.
Ik snapte er nog niet veel van, maar de toelichting kwam bij het gesprek op zoom.
Het is interessant om er achter te komen, door het te laten uitrekenen, dat veel dingen
al vast staan in je leven. Maar ook dat dingen die je niet wist opeens op zijn plaats vallen.
Het was een lang gesprek met heel veel informatie. Ik had ook voor Peter en voor ons bedrijfje
de Herkimer gevraagd. Hierbij had ik de inschrijfdatum en het kvk nummer doorgegeven
en Peter’s gegevens en onze trouwdatum.
Wijnand berekent ook de getallen van de getallen. Bijvoorbeeld veertien, dan telt hij de cijfers van
de letters bij elkaar op: v = 22, e = 5, e = 5, r = 18, t = 20, i = 9, e = 5, en n = 14.
Dit bij elkaar is 98 en het getal 98 resoneert dan weer met een woord of zin.
Hij heeft voor de getallen allemaal woorden en zinnen die op gelijke energie zitten
en die resoneren met de getallen die uit de berekeningen komen.
Omdat dit alles te veel is om allemaal te onthouden neemt hij het gesprek op
dat we hadden op zoom, en die kreeg ik dan thuisgestuurd via we transfer.
Dat is fijn, want dan kan ik het nog eens beluisteren en gaan de kwartjes vallen.
Al met al een bijzonder ervaring.
Zo zou je ook, als je iets van plan bent te organiseren of iets dergelijks, van te voren kunnen uitrekenen of dit een goede dag is daarvoor. Handig he?
Als je ook een sessie zou willen hebben met Wijnand Veldhuizen, kun je hem mailen  op:
wijnandveldhuizen164@gmail.com.
wil je eerst eens een podcast van hem horen dan kun je deze link aanklikken.
#

30 maart
Je bent goed zoals je bent
Niet iedereen heeft het gemakkelijk. Ieder zit in zijn of haar wereldje
We maken van alles mee waardoor er wel eens conflicten ontstaan.
Dat is heel normaal. Het is balans zoeken tussen de mensen.
De ene ziet het zus en de ander ziet het zo en we zitten niet allemaal op één lijn.
Soms botst het hierdoor en dat geeft negatieve gevoelens en hoe ga je hier mee om?
Voel je verdrietig, angstig, boos, onzeker, beledigd, gefrustreerd wanneer je dat bent.
Laat het gevoel er zijn en kijk er naar. Probeer het niet te verdringen.
Door je gevoel weg te drukken zet het zich vast en komt het telkens weer boven
bij soortgelijke omstandigheden.
Doorvoel het helemaal en wanneer het doorvoeld is verdwijnt het vanzelf.
Heb begrip voor de ander. Verplaats je eens in de situatie van die ander,
dan zie je vaak waar het vandaan komt.
Veel negatieve gevoelens zijn gebaseerd op angst. Zoals bijvoorbeeld:
schaamte = angst dan mensen dingen van je zien die je zelf afkeurt.
schuld = angst dat jij degene bent die het verkeert heeft gedaan.
jaloezie = angst verlaten te worden
faalangst= angst om het niet goed genoeg te doen.
hebzucht= angst om niet genoeg te hebben.
Haat= angst om liefde te kunnen voelen voor de ander.
afgunst= angst dat een ander meer heeft dan jij  en dat je je daardoor minder voelt.
boosheid= angst dat een ander niet aan jouw verwachtingen voldoet.
Kleineren doe je uit angst omdat je twijfelt aan je eigen capaciteiten en door een ander te kleineren jezelf daardoor verheven te voelen ten opzichte van die ander.
hoop= angst omdat je twijfelt of het wel goed komt.
trots zijn, en daarmee opscheppen, geeft je een superieur gevoel en dat heb je alleen nodig
als je angst hebt om niet goed genoeg te zijn.
trots zijn op een ander, en daarmee opscheppen, is pronken met andermans veren
om jezelf beter te voelen, omdat je bang bent niet goed genoeg te zijn.
Die laatste paar lijken positief, maar zijn het niet.
Misschien ben je het er helemaal niet mee eens, en is het iets om over na te denken.
Uit angst kunnen mensen raar gedrag vertonen.
Voel je dat iemand heel onzeker is, gedraag je dan niet superieur,
want dan wordt die persoon nóg onzekerder en daag je uit tot conflicten.
Laat je medemens voelen dat die er toe doet en sta op gelijke voet.
Iedereen is waardevol.
Je bent goed zoals je bent, of je nou een hoge opleiding hebt gehad en heel veel weet
over de onderwerpen van je studie, of dat je zelf op onderzoek bent gegaan en dingen weet
over het leven om je heen. Of je rijk bent omdat je een goedbetaalde baan hebt, en je alles kan veroorloven wat je wilt,  of dat je de eindjes aan elkaar moet knopen met een lager salaris
maar daardoor ook fantasie”rijker” wordt. Of je knap bent en er perfect uit ziet
volgens de trend op t.v. of dat je een ander figuur hebt, rimpels en werkhanden.
Wat is schoonheid, rijkdom en wijsheid?
Dit kun je op veel verschillende niveaus zien al naargelang jouw bewustzijn is.

#

23 maart
Eerlijkheid duurt het langst.
Soms hoor je wel eens iemand zeggen: “het was een leugentje om bestwil”.
Wat betekent dat eigenlijk? Is liegen dan goed? En voor wie is het dan beter?
Eigenlijk zit er altijd een reden achter, waarom je de waarheid niet wil zeggen.
Het kan zijn dat je bang bent voor de consequenties.
Misschien dat iemand boos zou kunnen worden als je de waarheid zegt.
Dat jij die antieke vaas hebt laten vallen i.p.v. dat de kat hem omver heeft gesprongen.
Of dat je gewoon vergeten bent om die belangrijke brief op tijd te posten i.p.v. de post
de schuld te geven, als de brief daardoor te laat aankomt.
Mensen maken fouten, en fouten maken is menselijk. En we mogen daar voor uit komen.
Van fouten kun je leren. Eigenlijk zijn wat wij fouten noemen leermomenten.
Het is misschien moeilijk om het te moeten vertellen, maar eerlijkheid duurt het langst.
Als je liever niet naar dat drukke feest gaat, omdat je nu zonder partner bent,
en je je daardoor heel ongemakkelijk voelt, zeg het dan gewoon.
Je hoeft een ander daardoor niet te kwetsen, maar kies zorgvuldig je woorden
en zeg hoe je je daarbij voelt.
Als je smoesjes gaat verzinnen om niet te hoeven gaan, kom je steeds weer in dezelfde situaties, blijf je smoesjes verzinnen en vroeg of laat ga je je verpraten
en val je toch door de mand en dat is voor niemand leuk.
Ik ervaar steeds dat de mensen begrip hebben en vind het fijn om daar ook eerlijk
over te kunnen zijn in plaats van een smoesje te moeten verzinnen.  Ook als iemand wat van je vraagt, waar je helemaal geen zin in hebt, moet je dat gewoon kunnen zeggen.
Je mag jezelf zijn en dat is voor iedereen het duidelijkst. Dan weten ze ook wat ze aan je hebben.
Dus: een leugentje om bestwil? Het is te begrijpen, maar probeer het eens anders.
Door jezelf te kunnen zijn, eerlijk te zijn en je grenzen aan te geven
kom je steeds meer in je kracht.

#

16 maart
Het hoeft geen mooi weer te zijn om een zonnig humeur te hebben.

Dit is een van de teksten op mijn kaarten set.
Als het mooi weer is voel je je vaak anders dan op een druilerige dag.
Ik betrap mezelf er vaak op wanneer ik ’s morgens opsta, het regent buiten,
en het is koud, dat ik niet vrolijk ben en vaak geen zin heb om ook maar iets te doen.
Dan voel ik me somber en saai, en heb niet de fut om iets te gaan ondernemen.
Behalve wanneer er iets is dat ik heb afgesproken.
Ik hou niet van de regen omdat ik een koukleum ben.
Als ik dan niks zit te doen, komen er ook allerlei herinneringen naar boven
die schijnbaar nog een plekje moeten krijgen.
Dan mis ik de mensen die er niet meer zijn, hoewel ik weet dat ze er nog wél zijn,
en dan ben ik veel in mijn gedachten. "Het zal zo wel moeten" denk ik dan.
Als dan na een tijd van regen de zon weer schijnt, en de temperatuur is ook nog eens aangenaam, dan gaat die achterdeur open.
Dan drink ik buiten mijn cappuccino met havermelk, geniet van het gezang van de merels
en bewonder ik al die bloemen in mijn tuin die ieder jaar weer tevoorschijn komen. Prachtig!
Ik voel de warmte van de zon, en het is alsof ik daar energie van krijg.
Dan zie ik van alles wat ik wil gaan doen
en ben soms met 1001 dingen tegelijk bezig.
Dit aantal is ruim overdreven hoor, maar bij wijze van spreken.
En als ik dan na zo’n dag van alles gedaan heb,
voel ik me voldaan en blij dat het allemaal gelukt is en ben ik happy moe.
En dan komt er weer zo’n regendag en blijf ik maar binnen.
Er is genoeg dat ik kan doen. Ik heb zó veel hobby’s. Ik hoef me niet te vervelen.
En als ik dan in de flow ben met leuke dingen doen, krijg ik ook weer ideeën en inzichten.
Die volg ik dan en zo kom ik weer tot nieuwe creaties
en komen er ook weer nieuwe verhaaltjes op deze website.
Ik bel dan eens iemand op en heb een leuk gesprek.
Op zo’n dag is mijn humeur “zonnig” ondanks het weer.

#

9 maart
Het  ontstaan van allergieën?
Als je iets heftigs meemaakt, wat plotseling gebeurt en jou betreft,
kan er een zogenaamd “conflict” inslaan.
Dit gebeurt op 3 niveaus namelijk:
in je hersenen, in een daarmee corresponderend lichaamsdeel en in de psyche.
In de hersenen wordt desbetreffende plek zichtbaar op een
c t scan als zijnde concentrische ringen.
Je lichaam reageert hierbij door middel van cel opbouw, cel afbouw of functieverlies,
al naargelang het soort conflict. Deze reacties zijn  altijd functioneel en hebben het doel
om het conflict “aan te kunnen”. De psyche is druk bezig om het conflict op te kunnen lossen, waarbij je slapeloze nachten kunt hebben. Wanneer het conflict is opgelost, worden de bijgebouwde cellen afgebroken, de afgebouwde cellen worden weer opgebouwd
of het functieverlies weer hersteld, en de psyche krijgt weer rust. Je bent nu in genezing.
De plek in de hersenen hersteld zich ook en omdat er dan meer vocht zit
kun je hoofdpijn krijgen.
Tijdens deze herstelfase ben je moe, voel je je ziek en kun je ontstekingen hebben.
Dit is de “genezing” die je meestal gewoon kunt uitzieken.
Je lichaam is nu hard aan het werk, en bij rust en ontspanning gaat het herstel het snelste.
Maar hoe zit het nou met de allergieën?
Tijdens het "conflictinslag" programmeren je hersenen allerlei omgevingsfactoren mee.
Dit als doel om "het gevaar" in de toekomst meteen te herkennen.
Zie het als een waarschuwingssignaal: Kijk uit want anders!
(maak je het conflict nog een keer mee)
Die "sporen" (in geprogrammeerde omgevingsfactoren) worden dan allergieën genoemd.
Als je er dan mee in aanraking komt, wordt je op het spoor gezet.
Je hebt verschillende soorten allergieën namelijk: voedsel intolerantie, contactallergie, inhalatie allergie, allergie voor bewegingen, denk aan wagenziekte enz.
Een veel voorkomende allergie is hooikoorts. Dat is niet verwonderlijk,
omdat pollen een hele periode van het jaar in de lucht hangen. Wanneer je een conflict ervaart
en er hangen pollen in de lucht, dan heb je veel kans dat je hersenen de pollen gaan mee programmeren en dat je er allergisch voor gaat worden. Iedere keer dat je met die pollen in contact komt, word je op het "spoor" gezet. Dat kan zich ook op verschillende manieren uiten zoals: niesen, rode ogen, loopneus, tranen, uitslag.
De kunst is om te achterhalen wat het conflict was voordat je allergisch werd
en dan het conflict op te lossen.
Dan is de waarschuwing van je lichaam niet meer nodig.
In principe zijn de pollen niet gevaarlijk, maar jouw lichaam ervaart het als gevaar omdat het is mee geprogrammeerd toen jouw lichaam "in gevaar" was en het conflict insloeg.
Er zijn allerlei behandelingen mogelijk om het allergeen te elimineren zoals:
N.A.E.T., quantum allergie, E.F.T.
Ook kun je door middel van E.F.T. helpen het conflict op te lossen.
Wil je meer te weten komen over hoe je lichaam werkt en waarom ziektes ontstaan
en hoe ze op te lossen?
Verdiep je dan in de Germaanse Geneeskunde.
Als je de kennis hebt verdwijnt de angst en is angst geen ziekteveroorzaker meer.
#

2 maart
Zijn stenen levend?
Er zijn vetplantjes die levende steentjes genoemd worden, maar die bedoel ik niet.
Ik bedoel stenen, mineralen. Leven die?
Rare vraag zou je zeggen. Stenen bewegen niet, ze vermenigvuldigen zich niet,
ze hebben geen voeding nodig, dus zijn het geen levende wezens, punt.
Maar ze zijn toch ontstaan en zijn gegroeid, dus er is beweging geweest.
Ze bestaan uit mineralen, net als wij.
Ze zijn ontstaan toen de vulkanen doofden en de lava afkoelde.
En in de lucht- of gasbellen die ontstonden, en niet meer konden ontsnappen omdat
bovenop de lava een korst begon te vormen, wervelden moleculen van mineralen,
die tijdens het afkoelen uit begonnen te kristalliseren.
Ieder in zijn eigen vorm en kristalrooster, afhankelijk van welke mineralen er
zich bevonden. Na eeuwen ontstond er erosie aan de bovenlaag van de gedoofde vulkaan,
en toen kwamen de bollen met kristallen, “geodes” genoemd, aan de oppervlakte.
Die kun je kraken of doorzagen met een steenzaag, en dan ontdek je de prachtige kristallen.
Soms meerdere soorten in één geode, maar allemaal in hun eigen vorm.
Hoe weten ze eigenlijk in welke vorm ze moeten uitkristalliseren?
Het is toch bijzonder hoe dat in zijn werk gaat.
Dus er moet wel een vorm van bewustzijn zijn, zoals in alles wat God geschapen heeft.
Kunnen wij er dan mee praten? Je kunt je afstemmen op de energie van de stenen.
en we kunnen er verbinding mee maken. We kunnen ze zelfs programmeren.
Mensen die er gevoelig voor zijn kunnen informatie uit de stenen halen en voelen aan
welke steen goed is voor welke klacht. Er zijn hele boeken over geschreven,
maar in ieder boekje staat het weer anders. Ikzelf denk dat het heel persoonlijk is,
welke steen goed met jou resoneert. Je kunt het beste daarbij je gevoel volgen.
Sommige mensen voelen een tinteling, andere voelen warmte of koude,
weer andere voelen niks fysieks, maar krijgen er een blij gevoel van, en er zijn mensen
die gewoon op de schoonheid van de steen afgaan of op de kleur of vorm.
Ieder voelt op zijn of haar manier. “Die steen trekt me aan” hoor je wel eens zeggen.
Nou zou je kunnen denken dat als wij bepaalde mineralen te kort komen,
je een steen zou kunnen uitzoeken die juist die mineralen in zich heeft.
Theoretisch zou dat misschien een goede keuze zijn, maar ik ben van mening dat je beter
hierbij je rechterhersenhelft kunt gebruiken en op je gevoel of intuïtie af kunt gaan.
Achteraf kun je nog gaan kijken uit welke mineralen de steen bestaat, en misschien is dat dan nét dát mineraal waar je behoefte aan had. Wie zal het zeggen?
Op mijn andere website www.deherkimer.nl kun je een kijkje nemen
voor mooie stenen en mineralen. Zoek je iets wat er niet staat?
Dan kun je me altijd een mailtje sturen. Misschien heb ik het wel.

#

24 februari
Zijn wij hier alleen?
We leven op een prachtige aarde, maar zijn wij hier alleen in het universum?
Ik hoorde iemand zeggen dat er evenveel planeten en sterren zouden zijn
als zandkorrels op aarde. En dat zijn er nogal wat.
Wonen wij dan op de enige planeet waar leven is? Ik denk het niet!
Alhoewel er weinig over gesproken wordt in de main stream media kun je er heel veel over vinden op het internet. Als je gaat zoeken, kom je steeds meer tegen.
Er is zelfs een ufo meldpunt in Nederland.
Jaren lang is alles in de doofpot gestopt. Het gewone volk mocht niet weten
dat er ufo’s rondvliegen. Het moest allemaal geheim blijven. Mensen werden voor gek versleten
als ze zo iets gezien hadden, of contact hadden met buitenaardsen en er over spraken,
waardoor andere mensen maar angstvallig hun mond hielden. Ikzelf heb jammer genoeg nooit een ufo gezien, maar ik ken wel mensen die ze hebben zien vliegen,
in de goede zin van het woord uiteraard.
In 1974 zijn er veel ufo waarnemingen geweest in Gorredijk.
Het zal ook niet lang meer duren dat het bekend gemaakt wordt, dat er buitenaardsen
onder ons zijn, en daar hoeven we niet bang voor te zijn.
Hollywood heeft veel films gemaakt waarbij de buitenaardsen gevaarlijk en agressief
uitgebeeld werden, waarbij ze de mensen aanvielen. Hierdoor krijg je een negatief beeld van de buitenaardsen en schrik je behoorlijk als er een ruimteschip omlaag zou komen.
Een paar positieve films met betrekking tot de buitenaardsen zijn: E.T. en
close encounters of the third kind. Dat geeft al een heel ander beeld.
Volgens de informatie die ik heb gelezen zijn de negatieve buitenaardsen uit ons zonnestelsel verdwenen en zullen we binnenkort te maken krijgen met de positieve soorten.
Ans Hoornweg is een vrouw die contact had met buitenaardsen.
Ze is jaren geleden in het programma “de stoel” geweest waarin allerlei
bijzondere mensen kwamen. Ze heeft in trance poppen gemaakt van allerlei soorten buitenaardsen. Die poppen gaan nu tentoongesteld worden in de sterrenwacht van Johan Vlemmix,
zodra die klaar is. Hier de info
Zodra we beseffen dat we niet de enige zijn, gaat er een heel nieuwe wereld voor ons open.

#

17 februari
Jouw wereld en mijn wereld
Misschien is er maar één wereld, maar iedereen leeft in zijn of haar eigen wereld.
Iedereen ervaart de wereld anders. Het kan te maken hebben met  je afkomst, je opvoeding,
je omgeving, je ervaringen, en waarschijnlijk ook de ervaringen uit jouw eerdere levens.
Alles heeft invloed op hoe jíj de wereld ervaart. Ieder ziet het vanuit zijn of haar gezichtspunt. Jouw wereld en mijn wereld zijn totaal verschillend.
Hierbij moet ik denken aan het verhaaltje van de kamer met 1000 spiegels:
Er kwam een hondje in de kamer met 1000 spiegels. Hij voelt zich onzeker en wordt bang,
trekt zijn lip op en laat zijn tanden zien. Alle 1000 hondjes laten "zijn" tanden zien.
Zijn wereld is angstaanjagend.
Een ander hondje komt in de kamer met de 1000 spiegels.
Hij is verrast om zoveel hondjes te zien en begint te kwispelen. 1000 hondjes kwispelen mee.
Zijn wereld is vol vreugde.
De spiegels zijn de mensen om je heen. Ze reflecteren hoe jij in het leven staat.
Als iets of iemand jou erg triggert kun je jezelf afvragen wat er in jou speelt waar aandacht aan besteed mag worden. Denk aan de onzekerheid van het hondje die uit angst zijn tanden laat zien.
Voorbeeld:
Als jouw teamleider voor jou autoritair overkomt en het triggert je, dan kun je eens bij jezelf kijken waaróm het jou zo triggert. Misschien ben je als kind zijnde eens onterecht in de hoek gezet, waarbij de leraar of lerares heel dominant was en waardoor je erg van slag raakte.  
Als dat stukje nog niet verwerkt is, mogen er steeds dergelijke situaties op je pad komen
om het alsnog te kunnen verwerken en het een plekje te geven.
Wat dan kan helpen, is om je in de situatie van de leerkracht te verplaatsen,
die de drukte van de klas soms teveel werd en op die manier orde wilde houden.
Begrip is dan de sleutel om het op te lossen. Als dat stukje dan is opgelost, dan zul je ook anders tegen je teamleider aan kijken en voelt het voor jou niet meer autoritair.
Je wereld is dan weer een klein stukje ten goede veranderd.
#

10 februari

Je mag ook een keer nee zeggen

We houden rekening met elkaar. Zo gaat dat in het leven.
Je wilt geen overlast veroorzaken. Logisch in zo’n drukke wereld waarin we leven.
Je wilt ook wat voor een ander over hebben en behulpzaam zijn.
Daardoor verlopen de dingen meer harmonieus.
Maar in hoeverre moet je rekening houden met anderen?
Mensen die dit niet of weinig doen, worden wel eens egoïstisch genoemd,
maar zijn ze dat dan ook? Je eigenheid is ook belangrijk.
Je hoeft je niet altíjd aan te passen. Mag je jezelf dan niet zijn?
Er zijn mensen die doen, tegen hun eigen gevoel in, wat ze denken
dat anderen van hen verwachten. Dit is uiteraard heel goed bedoelt, en fijn voor de ander.
Ze pleasen dan en hopen daardoor geaccepteerd en aardig gevonden te worden,
maar ben je dan jezelf? Accepteer jij jezelf eigenlijk wel?
Heb jij die acceptatie van anderen nodig om jezelf goed te kunnen voelen?
Als dat zo is, dan cijfer je jezelf weg om maar zoveel mogelijk voor een ander te kunnen doen en je eigen behoeftes zijn niet zo belangrijk.
Je kunt ook een keer “nee” zeggen. Natuurlijk kan het zijn dat je je verantwoordelijk voelt
en daar naar handelt. Maar je hebt ook de verantwoording voor jezelf.
Je kunt je ook té veel aanpassen en doen wat anderen van je verwachten.
Soms is het moeilijk om hierin je balans te vinden,
daarom kun je het beste naar je intuïtie luisteren, je onderbuikgevoel.
Er is ook een uitspraak:
“je moet eerst goed voor jezelf zorgen, anders kun je niet goed voor een ander zorgen”,
en dit is niet egoïstisch!
Net zoals je in het vliegtuig eerst zelf je zuurstofmasker op moet zetten bij noodgevallen,
omdat je dan kunt blijven handelen. Als je eerst bij een ander het zuurstofmasker opzet,
en je raakt buiten westen en die ander is beperkt, dan heb je een probleem.
Dus: Help een ander waar nodig, maar cijfer jezelf niet weg, en durf ook eens “nee” te zeggen. Verzin dan geen smoesjes, maar zeg gewoon eerlijk als het jouw niet uitkomt.
Dan kun je gewoon jezelf blijven. Jij bent ook waardevol!

#

3februari
Communiceren met dieren.
Om te gaan communiceren met dieren kun je een cursus volgen.
Dat heb ik ook gedaan en dat was heel leuk om te doen.
Je leert dan om verbinding te maken met het dier via een foto.
Er worden dan allerlei geleide meditaties gedaan om je innerlijke zintuigen te activeren,
zoals helder zien, horen, ruiken, proeven, voelen en weten.
Je maakt als het ware een innerlijke werkkamer met een groot tv scherm, waarop je het dier
waar je mee gaat communiceren ziet en hoort.
Als de verbinding er is zie, hoor of ervaar je wat het dier doet.
Je stelt je voor, en vraagt of je met hem of haar mag communiceren en meestal is dat wel goed. Sommige vinden het zelfs wel interessant. Dan kun je vragen stellen en soms komt het antwoord in woorden, maar ook in beelden, geluid of gewoon door het te weten,
en die laatste vind ik nogal vaag. Dan moet je echt op jezelf vertrouwen,
en in het begin is dat nog moeilijk. Je kunt het dier ook dingen doorgeven
om gewenst gedrag te bevorderen. Pas geleden nog hoorde ik van iemand die ik goed ken,
dat ze al drie keer was gevallen omdat haar hondje haar om had getrokken. Ik heb naar aanleiding van dat gebeuren met Guusje, want zo heet het hondje, gecommuniceerd en ik kreeg van Guusje te horen dat ze vreemde hondjes weg joeg om haar te beschermen. Ik vertelde Guusje dat ze dat niet hoefde te doen, omdat Riet niet bang was van die hondjes, maar dat ze door dat trekken van Guusje viel en zich erg bezeerde.
Ik zei haar dat ze als ze een hondje zag naderen de riem los moest laten hangen.
Sindsdien als ze een hond ziet naderen gaat ze zitten en kijkt alleen maar.
Nu is het probleem opgelost. Dus ze heeft het begrepen.
Maar eigenlijk kan iedereen dit wel. Omdat een hond telepathisch is en beelden oppikt,
is het belangrijk voor de baasjes om ongewenst gedrag niet voor zich te zien,
maar het gedrag wat dan wel gewenst is. Daar bereik ja al veel mee.
Een hond pikt die beelden op en denkt dan dat dat van hem verwacht wordt, en gedraagt zich daar dan naar. Zelfs bij ongewenst gedrag. Meestal goed bedoelt, alleen verkeerd begrepen.
Als je zegt dat ie niet op de bank mag, zie je al voor je dat ie erop springt. Hij vangt jouw gedachten op en ziet "op de bank springen" dus doet ie dat.
Als je zegt dat ie voor de bank op de vloer blijft, zie je dát voor je en vangt ie dat op, en dan heb je meer kans dat ie zich daar dan naar gedraagt. Blaft jouw hond altijd al ie andere honden nadert, dan verwacht je dat al, en zie en hoor je het al in gedachten, wanneer er een hond aankomt. Jouw hond vangt jouw gedachten op en gedraagt zich er dan naar.
Wil je hier verandering in, dan kun je dit zelf beïnvloeden door voor je te zien
als er een hond nadert, dat jouw hond rustig blijft.
Probeer het maar, en soms is het even oefenen, maar zo ga je meer begrip voor je hond krijgen,
en je hond gaat jou beter begrijpen. Succes!

#

27 januari
Toeval bestaat! of toch niet?
Veel mensen zien toeval als een gebeurtenis die niet gepland is en onwillekeurig samenvalt met iets dat overeenkomsten heeft, met waar jij mee bezig bent of waar je aandacht op gericht is.
Dit wordt meestal ervaren als bijzonder.
Een voorbeeld:
het gesprek gaat over: “toeval, bestaat het of niet”. Dan zet je de radio aan,
en de diskjockey zegt op dat moment: “toeval bestaat niet”.
Dat is wel heel “toevallig”, dus: het bestaat! En het woord toeval staat in de dikke van Dalen,
dus het bestaat. Er is geen twijfel mogelijk!
Maar we zien dat dan als iets, dat gebeurt zonder reden en dat dat dan samenvalt met,
in dit geval, het praten over toeval. Hoe is het toch mogelijk?
Je denkt aan iemand en prompt gaat de telefoon en wie is er aan de andere kant van de lijn? Juist, degene aan wie je dacht. “Wat toevallig zeg, ik dacht nét aan je” zeg je dan.
(Ik zie dit dan als telepathie)
Wanneer je bijvoorbeeld een doosje punaises wil kopen en je gaat naar een kantoorboekhandel, dan vind je het heel normaal als je het vindt.
Als ze het niet hebben en je komt daarna bijvoorbeeld bij de bakker en er staan doosjes punaises op de toonbank, dan is dat wel heel “toevallig”. Daar zou je het zéker niet verwachten,
maar je komt het dan tóch nog tegen.
Iemand anders die bij diezelfde bakker komt en die de doosjes punaises ziet staan,
vindt het misschien maar raar dat die daar staan, maar ervaart het niet als toeval.
Nog een voorbeeld:
Jij hebt de keukenkastjes opgeruimd en besloten dat je het snijbonenmolentje
niet meer nodig hebt, en wil het naar de kringloop brengen.
Net als je naar de kringloop wil gaan, belt een vriendin aan om een bakkie te komen doen.
Tijdens het koffie drinken zegt ze, dat ze nog een snijbonenmolentje nodig heeft.
Wat een “toeval” dat ze precies op dit moment langs komt. Je wilde het nét wegdoen.
Je denkt dat je geen invloed hebt op “toeval” en als het je overkomt is het wel heel magisch.
Misschien heeft het wel te maken met dat je je eigen wereld creëert.
Waar je aandacht naar toe gaat, dat komt op je pad. Daarom merk je het ook op
en verbaast het je, als het op een andere manier naar je toe  komt, dan dat je verwacht had.
Dan zie je het meestal als “toeval”.
Misschien is het wel een vorm van synchroniciteit of aantrekking.
“Het valt je toe” heb ik eens iemand horen zeggen. En ik geloof dat je het zo wel kunt zien.
Als je iets zoekt, en je vindt het op de plaats waar je het verwacht te vinden,
dan is dat heel normaal. Dan noem je het geen toeval.
Maar…. Als je het dan niet hebt gevonden en je hebt het beslist nodig, dan denk ik dat het door de wet van aantrekkingskracht toch nog op je pad komt, daar waar je het niet verwacht,
en dan noem je het “toeval”
Ik denk dat niets gebeurt zonder reden en dat alle “toevalligheden”
een richtingaanwijzer voor je kunnen zijn.
Misschien zou je toeval dan als volgt kunnen omschrijven:
Toeval is een gebeurtenis, die synchroon loopt met jouw intentie, die plaats vindt op een meestal andere manier dan dat je normaal gesproken zou verwachten, en waar je dan van opkijkt omdat het toch nog op je pad komt, maar dat het waarschijnlijk het gevolg is van jouw intentie door middel van de wet van aantrekking.
Het moest zo zijn!

20 januari
Let op je woorden!
Heb je je wel eens afgevraagd waarom dingen niet lopen zoals het zou moeten gaan?
Sta jij  wel eens stil, bij wat je uitspreekt?
Spreek jij uit, wat je wilt, of wat je niet wilt?
Heel vaak zijn we geneigd om dingen uit te spreken die we niet willen.
bijvoorbeeld: “ik heb steeds koppijn” of, “mijn hond trekt me steeds omver”.
Als je dat niet wilt, kun je ook dingen zeggen met een ontkenning erachter, zoals:
“ik zou willen dat in geen koppijn heb” of, “ik zou willen dat die hond niet zo aan de lijn zou trekken”. Dan denk je dat je iets positiefs zegt maar dan zeg je eigenlijk niet wat je zou willen, maar wat je niet zou willen. Snap je?
Als je zou zeggen: “ik zou willen dat mijn hoofd goed voelt” of: “ik zou willen dat
mijn hond rustig meeloopt” dan pas zeg je dát, wat je wél wilt.
Energie volgt aandacht, en woorden zijn scheppend, dus is het wel van belang om datgene
wat je zegt, zo positief mogelijk te formuleren.
En het woordje niet of geen, wordt niet gehoord in het universum.
Dus zeg nooit tegen iemand die de weg op gaat om niet te verongelukken. Dat is heel erg negatief, ook al bedoel je het goed, maar je zegt bijvoorbeeld: “kom goed aan” of “rijdt voorzichtig”
of je wenst die persoon een goede reis. Dat is positief.
Als het buiten glad is kun je tegen iemand zeggen om niet te vallen.
Dat bedoel je ook goed, maar de nadruk ligt toch op “vallen”.
Beter zeg je dan bijvoorbeeld om voorzichtig te lopen, of: “blijf overeind he? Voel je het verschil?
We zijn heel vaak geneigd om de dingen in het negatieve te zeggen, en ook al bedoelen we
het beste, we spreken dan de woorden uit die we niet willen.
Het is goed om je daar bewust van te worden en er eens bij stil te staan.
Je kunt ontkenningen ook in het positieve gebruiken. Bijvoorbeeld:
Je gaat naar de winkel en zegt: “nou zal je zien dat datgene wat ik moet hebben uitverkocht is” de focus ligt op “uitverkocht”
Als je zegt: ”Nou zal je zien dat ze het niet meer hebben” de focus ligt op “dat ze het hebben”. Het woordje niet wordt niet gehoord, weet je nog? Je zegt in feite hetzelfde,
maar er is toch een groot verschil.
Je kunt zeggen: “ik voel me ziek” of je kunt zeggen: “ik voel me niet lekker”
Je bedoelt hetzelfde, maar het heeft een hele andere energie als je het zo zegt.
Soms vraag je iemand hoe het gaat, en die antwoordt dan: “niet slecht”. Dat is op een hele negatieve manier zeggen dat je je goed voelt. Hetzelfde als je iemand vraagt hoe het gaat, en die antwoord: “niet goed”. Je weet dan dat die persoon misschien ziek is, maar het heeft een heel andere lading. Die persoon staat er positiever in en zal het waarschijnlijk ook minder heftig
gaan ervaren.
Als je er op gaat letten hoe je de dingen uitspreekt, kan er veel veranderen in je leven.
Hoe bewuster je wordt, hoe meer invloed het heeft. Zoals ik al zei: “woorden zijn scheppend”
en je creëert je eigen wereld.
Dus oefen maar vast hierin en als je hiermee bezig bent, zul je bij andere mensen ook herkennen of ze de dingen in het positieve of in het negatieve zeggen. Dus, doe je best!
#

13 januari 2024
Wel of niet mediteren, en hoe dan?
Je hoort steeds vaker dat mensen mediteren.
Er zijn monniken die de hele dag door mediteren.
Ik doe het ook af en toe, althans ik probeer het.
Mijn gedachten zitten er steeds tussen en dan dwaal ik weer af.
Zit ik ineens aan hele andere dingen te denken.
Dan merk ik dat op en ga weer terug naar datgene waar ik me dus op wil focussen: Mijn meditatie. Soms doe ik een geleide meditatie en dat gaat iets beter, alhoewel ik dan ook vaak afdwaal.
Tijdens de vele workshops die ik heb gevolgd waren er ook altijd geleide meditaties
en dat lukte me toen wel.
Als ik een steen slijp, kan ik daar zo geconcentreerd mee bezig zijn dat ik nergens aan denk.
Ik denk dat dat ook een soort van meditatie is en dat gaat me veel beter af.
De laatste tijd doe ik dagelijks een meditatie om mezelf te “aarden”
Soms luister ik het filmpje, om beter bij de les te blijven en soms doe ik het uit mezelf.
Het is heel belangrijk om jezelf te aarden om stabiel en gezond te blijven. Zeker in deze rare tijd. Je kunt overal geleide meditaties vinden op internet, maar deze van de schumann resonantie vind ik persoonlijk heel fijn om te doen. Je verbind je dan met de kern van de aarde naar beneden en met de bron naar boven en je opent je chakra’s een voor een. En een paar keer per week doe ik mee met de energy update. Ook op de site van schumanninstituut.com.
Als je het linkje aanklikt kun je zien of het ook wat voor jou is.
Bij het eerste linkje kom je op de site. Dan helemaal naar beneden scrollen en het plaatje waarop staat: "openhartig met Anton" aanklikken.

#

6 januari 2024
Alles wat je aandacht geeft groeit,
dus focus je op wat je graag wilt.
Dit is een tekst op een van de kaarten.
Waar ligt jouw focus?
Je gaat steeds meer zien, waar je aandacht op gericht is.
Je kent dat wel: als een vrouw zwanger is, gaat ze overal zwangere vrouwen zien.
Als je hobby hondjes verzamelen is en je loopt langs een marktkraampje, dan ben je de eerste die een hondje ziet staan. Je haalt ze overal tussenuit.
Als je verzot bent op een rode porche, dan kom je ze steeds tegen. Op tv, op anzichtkaarten,
in tijdschriften, in de speelgoedkist van je neefje en soms ook nog op straat.
Nou wil dat niet zeggen dat andere mensen dat niet zien, maar ze merken het niet op.
Die mensen richten zich op dingen die zij interessant vinden.
Je gebruikt ook maar een klein deel van je hersenen en die gebruik je voor jouw interesses.
Daarom beleeft iedereen de wereld ook anders. Waar ben je mee bezig? Waar leg jij jouw focus?
En hoe zie jij de dingen?
Bovenstaande voorbeelden zijn vrij neutraal, maar wat als je steeds met dingen bezig bent
waar je niet vrolijk van wordt. Bijvoorbeeld criminaliteit. Je kijkt dan allerlei programma’s op tv, gaat erover lezen, bedenkt allerlei scenario’s en voor je het weet leef je in een criminele wereld. Tenminste, zo ervaar je het.
Je gaat steeds meer zien van wat je aandacht geeft.
Om je er tegen te wapenen, ga je je huis beveiligen met extra sloten en camera’s. Je neemt een andere houding aan als je op straat loopt, bijna met gebalde vuisten
en je vertrouwd niemand meer. Iedereen kan het tenslotte verkeerd met je voor hebben.
Overal kan iets achter zitten. Je zit dan in je gevoel “gevangen”.
Maar
Je kunt je ook richten op de goede dingen van de mensen. Er zijn zo veel lieve mensen.
Zie wat je voor de mensen kunt betekenen en wat de mensen voor jou betekenen
en waardeer dat ook. Een goed gesprek kan zo heilzaam werken.
Een helpende hand is toch prachtig. Je kunt de mensen op straat ook groeten.
Een glimlach geeft je een goed gevoel. Dat raakt je hart. Even een praatje maken op straat,
soms zelfs met een vreemde.
En dan voel je je "vrij".
#

1 januari 2024
Een mooie dag om deze website online te zetten.
In het NU leven:
Het nieuwe jaar is weer begonnen.
het oude achter je laten en het nieuwe omarmen.
Gaat dat lukken? we zullen het gaan zien.
Herinneringen blijven toch in je gedachten komen en ook denk je aan morgen.
In het NU leven is nog niet zo eenvoudig.
Je moet toch je boodschappen halen en soms moet je afspraken maken.
Maar een afspraak maken kun je ook in het NU doen, en boodschappen kun je ook in het NU halen.
Ja, eigenlijk valt het wel mee om in het NU te leven. Je moet er gewoon NU met je aandacht bij zijn en beseffen dat het altijd NU is.
MAAR...
af en toe moet je toch tijd besteden om je verleden te verwerken. Je gedachten zijn dan terug in de tijd en soms kan je uren zitten malen.
Ook dat hoort erbij. Je hersenen kraken en je krijgt er het bijbehorende gevoel bij.
Op dat moment "leef" je in het verleden. Je moet het een "plekkie" geven.
Soms moet je dingen als het ware "herbeleven" en dat kan zwaar zijn.
Je moet het gevoel "doorleven" niet wegduwen maar er gewoon laten zijn.
Iedere keer als je zo'n periode achter de rug hebt kom je weer in het NU en ben je toch weer een stukje verder in het verwerken en kun je er anders tegenaan kijken.
Langzaamaan en stukje bij beetje wordt het voor je gevoel minder heftig, al blijven de feiten hetzelfde. Je bent dan zelf veranderd. Je kan er beter mee omgaan.
Je kijkt er anders tegenaan.  Je bent dan sterker geworden.
Ik denk dat dit zo vaak gebeurt totdat alles verwerkt is.
Dan wordt het een herinnering zonder pijn.

#