Inzichten

Op deze pagina kun je alles stukjes vinden die ik wekelijks schrijf.
Wil je op de hoogte worden gehouden als er een nieuwe geplaatst wordt?
Stuur me een mailtje en ik zet je op de mailing lijst.
Wil je van de lijst af, dan kun je me ook gewoon een mailtje sturen.
www.bewustwordingsmomentjes@on.nl

Inhoud:

22 maart: Direct karma.
15 maart: Je hebt een geweten.
8 maart: Het is prima om een ander te helpen.
1 maart: Zet nou je masker maar af.
22 februari: Hoe kijk jij naar foto's?
15 februari: Binnenkort is het weer carnaval.
8 februari: Het is in de mode.
1 februari: Bereid je voor.
25 januari: Begin er niet aan.
18 januari: Geniet van ieder zonnestraaltje
11 januari: Als je ergens hulp bij nodig hebt vraag er dan om
4 januari: Wat is tijd?

1  januari:   In het nu leven.

22 maart:
Direct karma
Jullie weten waarschijnlijk allemaal wel wat karma is, hè?
Iets wat je een ander aandoet, krijg je weer terug, en als je goed voor een ander bent,
krijg je dat ook terug. Dat is dan positief karma.
Er zijn ook een aantal spreekwoorden die daar op slaan:
Wat gij niet wil wat u geschied, doe dat ook een ander niet.
Wie de bal kaatst, kan hem terugverwachten.
Boontje komt om zijn loontje.
Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Wat je zaait, zul je oogsten.
Als alle mensen dit zouden weten, zou de wereld er wel anders uitzien.
Nou hoorde ik laatst, dat, met de verandering van de frequenties, dat wat je een ander aandoet, drie keer zo erg terugkrijgt. De negatieve, maar ook positieve dingen.
Nou was ik een paar dagen met mijn zus en zwager naar Preston Palace.
Dat is onze favoriete minivakantie.
We waren in het zwembad, en mijn zus heeft nogal watervrees en houdt een soort schuim slang vast, terwijl ze zich door het water voortbeweegt.
Ik deed als plagerijtje met mijn middelvinger en duim een knikkerbeweging op het water,
zodat ze spatjes in haar gezicht kreeg.
Direct op dat moment begon de driekoppige slang water te spuiten,
recht in mijn gezicht. We moesten er flink om lachen.
Dit was wel een eyeopener hoewel ik ze op dat moment dicht kneep.
Dus wees gewaarschuwd en bedenk voordat je iets doet,
hoe dat voor die ander zou zijn, want je krijgt het drievoudig terug.
In mijn geval was dat wel duizendvoudig, maar wél duidelijk.
#

15 maart:
Je hebt een ‘geweten’.
Wat kan het toch raar lopen in het leven.
Toen ik kind was; als er iemand een hekel aan lezen had, was ik het wel.
Ik kreeg eens een boek van Puk en Muk in de peperkoekberg.
Het eerste wat ik deed was kijken hoeveel plaatjes erin stonden, en dat waren er maar een paar. Ik vond het een hele klus om door dat boek te komen.
Ongeveer net zo’n klus als Puk en Muk door die peperkoekberg heen moesten.
Stripverhalen vond ik wel leuk. We waren geabonneerd op de Sjors en daar stonden leuke strips in. Guust Flater, Sjors en Sjimmie, de Smurfen, Billie Turf, en nog meer.
Asterix en Obelisk stond er ook in, maar die las ik niet. Dat sprak me niet aan.
Ook kreeg ik eens een heel boek van Billie Turf, en een boek van Pinkie Pienter.
Dat was leuk. Voor school moest ik boeken lezen en er een uitreksel van maken.
Dat vond ik verschrikkelijk. Dan ging ik met mijn boekenlijst naar de bibliobus,
en zocht de dunste boekjes uit. Het maakte niet uit waar het over ging,
want ik had er toch een hekel aan. Het kon me niet boeien. Nee, lezen was niet mijn ding.
Totdat…ik het boek van quantum touch kocht. Die las ik in twee dagen uit.
Dat vond ik razend interessant. Daarna begon ik meer interesse te krijgen voor spiritualiteit,
en kocht het ene na het andere boek. Ik verslond ze.
Ik die tijd hoorde ik over de boeken van Josef Rulof. Iemand zei eens:
“Als je wil weten hoe het zit, dan moet je de boeken van Josef Rulof lezen,
te beginnen bij het boek, blik in het hiernamaals.”
Omdat ik van Godsdienstles niet veel had begrepen en ik wel wil weten hoe de wérkelijkheid is, kocht ik het boek en begon het te lezen.
Josef Rulof werd tijdens zijn slaap bezocht door een lichtwezen, Alcar genaamd.
Terwijl zijn lichaam in bed bleef, ging hij met zijn astrale lichaam met Alcar mee naar de onstoffelijke wereld waar hij als het ware een rondleiding kreeg.  Dit gebeurde heel vaak.
Hij kreeg uitleg hoe alles in elkaar zat, welke realiteiten er allemaal zijn.
Waar mensen terechtkomen als ze zijn overleden, en hoe ze aan gene zijde zich verder kunnen ontwikkelen. Er is geen hemel of hel, zoals we geleerd hebben.
Je gaat gewoon naar de realiteit waar je op bent afgestemd.
Uiteraard komen mensen die goed voor de ander zijn geweest op een mooiere plek
dan misdadigers. Maar zelfs de zwaarste criminelen kunnen aan gene zijde inzicht krijgen,
spijt betuigen, veranderen en uiteindelijk alsnog goed terechtkomen.
Als je aan de andere kant terechtkomt, krijg je heel je leven te overzien.
Wat je hebt gedaan, gezegd, en zelfs gedacht. De goede, maar ook slechte dingen.
Ook voel je hoe dat de ander ‘geraakt’ heeft. In positieve én in negatieve zin.
Je kunt dan een besluit maken om hetgeen je een ander aangedaan hebt in een volgend leven
zelf te ervaren, en zo kan je dan slachtoffer worden.
Nou moet je niet zeggen als iemand iets ernstigs is aangedaan: “eigen schuld dikke bult”
nee, maar je kunt er wel anders tegenaan kijken.
Je leeft vele levens, en we zijn allemaal heel veel verschillende figuren geweest,
waaronder ook criminelen, misdadigers en zelfs moordenaars.
Dit is misschien moeilijk voor te stellen. Je hebt een ‘geweten’.
Je weet inmiddels wat goed en kwaad is. En dat geweten ontstaat door ervaringen uit vorig levens, of dit leven. We moeten ook niet oordelen, want wie weet wat je zelf ooit gedaan hebt.
Er zijn ook geen slechte mensen. Mensen doen slechte dingen.
We zijn hier allemaal op aarde om de weg terug naar de eenheid te vinden en ervaringen op te doen, bewust te worden en spiritueel te groeien.
En niet alleen op aarde, we hebben ook levens gehad op andere planeten.
Misschien kun je het je niet voorstellen, maar er zijn mensen die het nog weten.
Dus de buitenaardsen zijn als het ware verre familie van ons.
Het leven dat we nu leven op aarde is maar een heel klein stukje van het geheel.
Als je zoekt kun je veel informatie vinden van wat er nog meer is.
Er is veel informatie op internet en er zijn veel boeken geschreven.
Ik had vroeger nooit kunnen denken dat ik zelf een boek zou schrijven.
Het is een boek met allerlei verschillende onderwerpen, van alles een beetje.
Om je nieuwsgierig te maken waardoor je verder gaat zoeken.
Om inzicht te krijgen in bepaalde situaties,  om anders tegen situaties aan te kijken.
Om bewust te worden van…  Of als herkenning. Het boek heet uiteraard: “bewustwordingsmomentjes.”
#

8 maart:
Het is prima om een ander te helpen
Een kale boom staat in het park, Het is een hele hoge eik.
De takken zijn dik en vertakken zich uit.
De verdeling van de takken volgens de rij van Fibonacci.
En zo staat hij daar mooi te zijn. Hij wacht op de zon.
Als het weer warmer gaat worden, kiest hij een moment om zijn knoppen open te laten springen en de blaadjes langzaamaan tevoorschijn te laten komen.
Net zoals een vlinder uit zijn cocon komt.
Als de blaadjes zich ontvouwen worden ze met vocht gevuld en kunnen ze zich strekken.
De vlinder moet door zich uit zijn cocon te worstelen een inspanning leveren,
die nodig is om zijn vleugels op te pompen, zodat ze stevig worden en zich kunnen strekken.
Dit proces moet ie zelf doormaken.
Als een vlinder hierbij geholpen wordt, blijven zijn vleugels zwak en kan hij niet vliegen.
Zo kun je door ‘te helpen’ het tegenovergestelde bereiken.
Denk daar maar eens bij na, als je iemand helpt.
Soms moeten mensen dingen meemaken, en door ermee om te leren gaan groeien ze,
zijn ze weerbaarder en worden ze bestendig tegen dergelijke situaties.
Leren ze er mee om te gaan. Als je op zo’n moment ‘helpt’ door het over te nemen,
leren ze er niks van en gaat zo’n soort situatie vaker op zijn of haar pad komen,
om het alsnog te kunnen leren. Als dit dan vaak voorkomt, worden ze alleen maar onzekerder,
en hebben ze er niet van geleerd. Dit geldt voor jong en oud.
We blijven heel ons leven door leren.
En hoe meer we leren, niet uit een boekje of op school, maar van situaties die we meemaken,
hoe beter we ermee om kunnen gaan en hoe zelfstandiger we worden,
en dat is een heel fijn gevoel.
Het schijnt, dat we, al voordat we geboren worden, hebben gekozen
welke lessen we in dit leven willen leren. En die moet je je niet laten ontnemen door anderen.
Hoe goed ook bedoelt. Nou zou je bijna denken dat helpen negatief is,
maar dat is het niet hoor. Het is prima om een ander te helpen, maar neem niet alles over,
want hoe meer je overneemt, hoe minder zelfstandig die ander wordt.
Die ander wordt dan afhankelijk van je. Voor sommige mensen is dat wel een fijn gevoel,
want dan zijn ze nodig en worden ze gewaardeerd. Maar doe je er goed aan?
Door precies zo veel te helpen, zodat de ander het toch zelf kan doen,
zij het op een aangepaste wijze, blijft die ander in zijn of haar kracht en dán help je pas echt.
Laat die ander zelf zijn lessen leren en zijn of haar eigen verantwoording houden.
En dat geldt ook voor jezelf.
Probeer alles eerst zelf en leer daarvan.
#

1 maart:
Zet nou je masker maar af.
Op een van mijn kaarten staat: Welk masker draag jij om jezelf niet te hoeven zijn?
Zet hem af en laat zien wie je bent.
Hoeveel mensen dragen er niet ‘een masker?’ Wie is er nou écht zichzelf?
En kun je wel jezelf zijn in deze wereld?
Veel mensen doen zich anders voor dan dat ze zijn.
Ik denk dat ze dit doen om zich aan te passen.
Anders val je op, anders val je buiten de boot. Maar is dat erg?
Ik weet nog goed dat ik jong was, zo rond de pubertijd.
Dan vind je het heel belangrijk hoe de mensen tegen je aan kijken.
Dan moet je nog een ‘image’ opbouwen. Hoe kom ik over? Waar identificeer ik me mee?
Ik had in die tijd een vriendje die spijkerbroeken droeg,
en naar muziek van The Golden Earring luisterde, want dát was het.
Je had in die tijd ook soul muziek, en daar hoorde dan weer van die wijde soul broeken bij.
Enfin, ik had een lap denim gekocht en een lange broek gemaakt.
Ik was erg blij met mijn eerste ‘spijkerbroek’,
maar mijn vriendje zei dat het geen echte was, geen merk.
Ik heb hem toch met plezier gedragen, ook zonder merk.
Een generatie na mij werd dat met die merken nog veel belangrijker.
“Anders hoorde je er niet bij”, werd er dan gezegd. Waarbij?
Het is maar waar je in trapt. Mag je jezelf dan niet zijn?
Ik denk dat het voor veel mensen belangrijk is om bij de kudde te horen.
Dat geeft een gevoel van zekerheid.
Maar iedereen is uniek en heeft zijn eigen voorkeur voor kleding, muziek, sport,
creativiteit, spel, kleuren, drank, eten, vakantieland, enz. enz.
En als ik dit leuk vind, hoef jij dat nog niet leuk te vinden en andersom ook.
Als we allemaal hetzelfde moeten zijn, wordt het maar een saaie boel.
Iedereen heeft ergens talent voor, en ben daar blij mee.
Laten we vooral onze talenten ontwikkelen en er goede dingen mee doen.
En vooral, accepteer jezelf zoals je bent. Dan heb je geen goedkeuring van anderen nodig.
Durf af en toe eens dat masker af te zetten en laat zien wie je werkelijk bent.
Dan pas leren we elkaar écht kennen.
Misschien wordt de kudde dan kleiner, maar wél hechter.
Vandaag begint carnaval en zetten veel mensen hun maskers op.
Als wie ga jij?
Ik zei vroeger wel eens als grapje: “Ik ga als mezelf, dan herkennen ze me niet.”
Dus, zet nou je masker maar af.
#

22 februari:
Hoe kijk jij naar foto’s?
Een aantal jaren geleden kwam Lupo, een soort herdershond uit Roemenië,
die geadopteerd was door iemand in de buurt,
op de woensdag een paar uurtjes bij ons om op te passen.
Toen Lupo in Nederland aankwam was hij broodmager en nogal angstig.
Hij wist meteen wie zijn nieuwe baasje was en gaf zijn vertrouwen aan haar.
Om hem ook aan andere mensen te laten wennen kwam Lupo dus regelmatig bij ons.
Het had even tijd nodig om te wennen, maar Peter was daar wel goed in en geduldig mee.
Toen ik thuiskwam van mijn werk, hing ik mijn jas aan de kapstok en deed de gangdeur dicht.
Dat had ik volgens mij beter niet kunnen doen, want toen kreeg Lupo het gevoel
dat ie er niet meer uit kon. Hij was tenslotte door de voordeur naar binnen gekomen.
Door die deur zou ze hem ook weer ophalen.
Sindsdien, als ik thuiskwam van mijn werk, stond Lupo meteen op en ging in de gang liggen.
Hij wilde de deur in de gaten kunnen houden.
Ik heb in die tijd foto’s van hem gemaakt en op de foto was duidelijk de angst in zijn ogen te zien. Het straalde er van af. De tijd verstreek en Lupo begon vertrouwen te krijgen
en aan zijn nieuwe omgeving en de mensen te wennen.
Met een kluifje kon je al veel bereiken, want hij lustte altijd wel wat,
en zo begon hij mij ook te vertrouwen.
En wat ik nou zo raar vind: als ik jaren later naar diezelfde foto kijk,
zie ik geen angst meer in zijn ogen. Hoe komt dat?
Heb jij zoiets ook wel eens meegemaakt?
Van de week hoorde ik van iemand die haar kinderfoto in de kamer heeft staan,
dat ze zichzelf de laatste tijd op die foto ook anders waarneemt.
De uitdrukking van het gezicht is veranderd.
Hoe kan dit? “Een foto is een foto” kun je zeggen, “die verandert niet”.
Maar waarom zie je het dan wel zo?
Zou het zo zijn dat je er zelf ‘met andere ogen’ naar kijkt omdat je zelf bent veranderd?
Of is het zo dat als je naar een foto kijkt, je misschien automatisch ‘verbinding’ maakt
met de persoon of het dier, hoe die op dat moment is?
Als ik met dieren communiceer, kijk ik ook naar de foto om  ‘verbinding’ te maken.
Dan sluit ik mijn ogen en ‘zie’ ik, hoe het dier zich gedraagt, en ik zie wat van zijn omgeving. Meestal niet veel, maar precies dat wat ik moet overbrengen.
Zou het dan zo zijn, dat je niet alleen ‘kijkt’ naar een foto, maar meteen waarneemt?
Deze week keek ik naar een foto van een hond die al naar de andere wereld is,
en ik kreeg het gevoel van aanwezigheid, alsof ie er was.
Maak jij ook wel eens zulke dingen mee? Let daar maar eens op.
Ik heb het gevoel dat de sluiers tussen de werelden steeds dunner worden.
#

15 februari:
Binnenkort is het weer Carnaval
De feestdagen zijn al weer even achter de rug.
We hebben een keer sneeuw gehad en verlangen al weer naar de lente, tenminste ik wel.
Voor mij mag die winter afgelopen zijn.
Als ik zou mogen kiezen, zou ik de winter inkorten en de lente en de zomer wat langer maken. Maar zo werkt dat niet. Alles op zijn tijd. Binnenkort is het weer carnaval.
Dat wordt vooral hier in het zuiden gevierd.
Vroeger, ik was bijna vijftien jaar, vroeg een vriendin uit onze straat me,
of ik mee bij de dansmarietjes wilde. Ik wist het niet, maar mijn moeder zei:
“ja, dat is leuk, moet je doen”, en daarom deed ik het maar.
Op woensdagavond was het trainen en ik mocht bij mijn vriendin achterop haar mobilette,
en zo gingen we naar het trainen. Dat was de eerste keer dat ik een café binnenkwam.
Het voelde een beetje onguur. Het rook naar rook en bier, en er zaten mannen aan de bar
die niet helemaal helder waren. Achter het café was een zaaltje waar we oefenden.
Het ging best simpel: we leerden wat danspassen, en de afspraak was,
dat het voordansmarietje, die tegenover ons danste, een pas vier keer deed,
en dat wij dán die pas deden. Het kon niet moeilijk zijn.
Als zij dan weer een andere pas deed, ook weer vier keer, vielen wij weer in.
Het ging op muziek zoals koning voetbal, de radetzkymars en nog meer.
Als er iets te doen was met de vereniging, mocht ik altijd met mijn vriendin
en haar ouders mee met de taxi, dus het was wel veilig. Ik hoefde niet alleen over straat.
Als het dan carnaval was, gingen we vier dagen naar onze ‘residentie’.
Soms gingen we met een bus naar andere carnavalsverenigingen.
‘Dweilen’ noemden ze dat. We kregen dan ook vaak een ‘onderscheiding’
van die andere vereniging, en zo liep je na verloop van tijd met tien kettingen rond,
met allerlei attributen. Onze vereniging heette ‘de kruiers’ en die onderscheiding
was een houten kruiwagentje. We hadden een leuke groep meiden,
en hadden er ook wel lol in. Na vier dagen carnaval was je wel total loss,
en als je ’s avonds, nee ’s nachts thuiskwam, stonk je helemaal naar de rook.
Ik ben er twee seizoenen bij geweest, en toen gingen een paar meisjes er onderuit,
en had ik er ook geen zin meer in. Een paar jaar later, toen ik verkering had met Peter,
gingen we in Lieshout, waar ik destijds woonde, en waar we altijd op stap gingen,
naar de carnaval. Er was maar weinig carnavalsmuziek, het was gewoon disco, net als anders.
De meisjes waren allemaal verkleed als Madonna, en de jongens als Rambo. Er werd met glazen gegooid en ik vond er niks aan. Dat is geen carnaval.
Er waren meisjes, die vlak voor de carnaval hun verkering uit maakte,
om tijdens die dagen te kunnen doen wat ze wilden, en met wie dat ze dat wilden,
en na de carnaval was het weer ‘aan’. Rare bedoening hé?
Ik had voor ons beide een zwarte kiel gemaakt met witte franjes, en op de zijkant van zwarte broeken witte franjes gezet, en voor ons allebei een soort van zwarte cowboyhoed gemaakt,
ook weer met witte franjes. Dat was wel leuk. Ja, dat verkleden vond ik wel leuk,
en soms zie je hele leuke creaties rondlopen. Op een gegeven moment gingen we niet meer uit,
en vierden we ook geen carnaval meer. Dan hoeft het niet meer. Wat kun je met de jaren toch veranderen hé? Er zijn nog genoeg mensen die nog wel ieder jaar gaan. Dat zijn de échte.
Die hebben er nog steeds plezier in. Als jij er eentje van bent,
dan wens ik je alvast hele fijne carnavalsdagen enne
Alaaf!

8 februari
Het is in de mode.
Binnenkort wordt het weer voorjaar, en dat is een goede reden
om weer wat nieuwe kleren te gaan kopen.
Kleding die we niet meer dragen of passen, of die we al te lang hebben,
en niet meer mooi vinden brengen we naar de kringloop of het gaat in de kledingbak,
of we laten het in de kast hangen en schuiven het op naar achteren.
Wat is er dit jaar in de mode? Het zal mij worst wezen, als ík het maar leuk vind.
Wat ík belangrijk vind is dat het comfortabel zit, van natuurlijke stoffen is,
en dat ik de kleur leuk vind. Ik hou van casual.
Ieder jaar wordt er weer iets veranderd: Andere kleuren, andere stoffen, andere prints,
andere modellen, waarvan ik soms denk: “wie gaat daar nou mee lopen”
Maar het wordt verkocht en mensen lopen er mee rond.
Broeken met scheuren. Hoe meer hoe mooier, én duurder.
Kun je niet net zo goed je broek afdragen? Dan komen er vanzelf wel scheuren in.
Maar nee, het moeten speciaal gemaakte scheuren zijn.
Afgezakte broeken met het kruis op de knieën.
Daar hoort dan wel een onderbroek onder, met brede elastiek waar dan een merk op staat
Truitjes die zo kort en wijd zijn wanneer je je arm optilt dat het goed is dat je een bh aan hebt.
Er was ook een periode dat het allemaal gekreukt moest zijn.
Dat was wel handig, dan hoef je het niet te strijken.
Broeken en jasjes die op de randen heel goor leken, alsof je zo uit de tuin kwam.
Ja, dan hoef je ook niet zo nauw te kijken met wassen.
Ook zie ik wel eens dames lopen met een soort van legging die zo gemaakt is,
dat het nét lijkt of ze die niet eens aan hebben. En dan ook nog huidskleur.
Er zitten ook geen zakken op, anders zou je daar nog aan kunnen zien dat ze iets aan hebben. Dan denk ik: “wie verzint zo iets, en wil je zo gezien worden?” Maar ieder zijn ding.
‘Het is in de mode.’
Soms denk ik wel eens dat degene die dat soort mode bepaalt,
achter de schermen zichzelf rot zit te lachen, omdat de mensen er in trappen,
en dingen aan doen die ondraagbaar zijn, of kapotte kleren kopen voor veel geld,
omdat die scheuren zo mooi zijn.
Dat ze gewoon kijken hoe ver de mensen daarin mee gaan.
Ik vraag me af hoe ze dat zo kapot gemaakt zouden kunnen hebben:
Wedstrijdje touwtrekken met jeans in plaats van touw?
Vroeger op school maakten we kleding en deden we onze uiterste best
om het zo netjes mogelijk te maken. Dan was je wel even bezig om een kledingstuk te maken en als het dan heel netjes was, dan mocht het in de vitrine.
Eén keer mocht er iets van mij in de vitrine.
Niet omdat het zo bijzonder was, ik kreeg er een zes voor,
maar ‘omdat ik het zo netjes had gestreken’ zeiden ze.
Volgens mij was het me gewoon gegund, en dat vond ik wel leuk.
#

1 februari:
Bereid je voor
Ik hoorde dat Rutte heeft gezegd: “bereid je maar voor op oorlog.”
In een filmpje van Tijn Touber hoorde ik Tijn zeggen: “bereid je maar voor op vrede.”
En zo ging hij op nieuwjaarsdag op het museumplein in Amsterdam zitten mediteren
met veel mensen met hem. En dit doet ie sindsdien vaker. Wat doe je liever?
En hoe bereid je je voor op iets wat je niet wil zoals oorlog.
En waarom willen zij zo graag oorlog?
Het volk wil dat niet, en het volk van andere landen ook niet.
Wie zijn zij, die het uitlokken en op veilige afstand toekijken hoe de bevolking
elkaar aan het uitroeien is met wapens. Wie is eigenlijk de vijand?
Zijn dat de mensen die óók maar moeten? Of zijn dat degene die oorlog uitlokken?
Je kunt je afvragen hoe ze de mensen zover krijgen om toch te gaan vechten voor hun land.
Hoe maken ze het begin? Dat is allemaal manipulatie.
Ze gebruiken propaganda om de mensen te hersenspoelen.
Heel veel informatie klopt niet, alles wordt verdraait, en er worden valse vlag aanslagen gedaan, om de ‘tegenstander’ de schuld te geven. Dit is dan de reden om iets ‘terug’ te doen,
en zo begint het. Dan zijn ze bereid te vechten.
Mensen worden kwaad en ‘het beest’ komt in hen  naar boven en ze willen de tegenstander hetzelfde aandoen, of nog erger. Gruwelijke dingen vinden plaats, en het gaat over en weer.
Wat heeft het voor zin om een land te bombarderen, gebouwen en mensen,
kinderen en dieren te vernietigen? Alles wat ooit opgebouwd is te vernietigen.
Wie heeft daar baat bij? Al dat leed in de wereld brengen. We zijn toch allemaal mensen.
Hoewel ze allerlei hokjes hebben bedacht zoals: religie, huidskleur, afkomst, geslacht, seksuele voorkeur, opleiding, beroep, leeftijd, enz. enz. zijn we toch allen een.
Nee, oorlog is uit de tijd. Daar moeten we mee ophouden.
Het heeft nog nooit iets goeds gebracht.
Door oorlog ontstaat er veel leed, verdriet, woede, haat, schuld, schaamte, armoede, kortom, allemaal negatieve energieën dat als voedsel dient voor de krachten achter de schermen.
In plaats van ons uit te laten hongeren, door de armoede die daaruit voortkomt,
kunnen wij hen uithongeren, door onze energie hoog te houden,
en met positieve dingen bezig te zijn. En daar zijn ze bang voor,
want als wij onze trilling hoog houden, hebben zij geen vat meer op ons.
Dus doorzie het spel van de wereld, en doe daar niet meer aan mee.
Laat je niet gek maken, bang maken, beïnvloeden en manipuleren.
Ze doen het op allerlei gebied. Blijf in je kracht en heb compassie.
En het moeilijkste van alles: ‘ook voor de krachten achter de schermen,’
want dan alleen kun je het doorbreken. Als wij tegen hen zouden gaan vechten,
blijft heel het gedoe aan de gang.
Ik heb uit verschillende informatiebronnen vernomen dat we binnenkort alles te weten komen,
van wat er in de wereld gebeurt en gebeurd is. De échte geschiedenis.
Je kunt al heel veel vinden op internet, maar het gros van de mensen zoekt dit niet op,
en wil dit niet weten. Het is té verschillend met wat ze geleerd hebben.
Alles is anders. Het kan zijn dat we dit te zien krijgen op t.v.
Dat op alle schermen hetzelfde wordt uitgezonden. Drie keer acht uren per dag.
Dit zal voor veel mensen héél heftig zijn. Vooral voor de mensen die nog van niks weten.
Het kan zijn dat er een aantal dagen geen telefoonverkeer of internetverkeer is dus:
‘bereid je voor.’
Want als het zover is kan er veel tijdelijk stil liggen, waaronder bevoorrading van winkels,
dus zorg er voor dat je genoeg eten in huis hebt voor een aantal dagen. Ook voor je dieren.
Dan hoef je je geen zorgen te maken.
Het zal uiteindelijk voor een hele positieve verandering zorgen.
Eerst moet alles aan het licht komen, en moeten we het allemaal gaan zien,
voordat we stappen kunnen gaan zetten naar een mooie wereld.

#

25 januari:
Begin er niet aan.
Om verder te gaan op het vorige verhaaltje:
Zijn rokers gezond bezig? Nee! Misschien wel op een ander vlak,
maar de sigaret, sjekkie of sigaar zijn slecht voor je gezondheid.
Eigenlijk weten we dat allemaal wel.
Heel vroeger gebruikten medicijnmannen tabaksbladeren voor genezing van de luchtwegen,
maar dat is niet te vergelijken met de rookwaar van tegenwoordig.
Daar stoppen ze zo veel giftige en verslavende stoffen in,
dat je door het roken je longen langzaamaan de vernieling in werkt.
Je longen nemen zuurstof op en transporteren het door je lichaam via het bloed.
Als de longen niet goed meer werken, kun je nagaan
dat het in de rest van je lichaam ook  minder goed gaat.
“Waarom doen mensen het dan?” kun je je afvragen.
Is het uit gewoonte, gewenning, verslaving, of gewoon voor de gezelligheid?
“Dit is het enige wat ik nog heb” wordt er ook wel eens gezegd.
Ikzelf heb vroeger ook gerookt.
Mijn oudere zus hoefde niet zo. Ze vroeg eens een trekje van mijn vader’s sjekkie.
'Zware van Nelle'. Ze nam een teug, ademde goed in en hoestte zo lang,
dat ze meteen wist dat ze dat nooit zou gaan doen.
Bij mij ging het anders. Een vriendin had een pakje Belinda menthol.
We stonden in het gangetje en ze bood mij ook een sigaret aan,
en daar stonden we dan stiekem te roken.
Heel voorzichtig, meteen uitblazen en vooral niet diep inademen.
Daar sta je dan als puber van 14 mee te doen, en zo gebeurde het vaker.
Op mijn 15de kocht ik mijn eerste buil shag. Dat was naar verhouding goedkoper dan sigaretten enne, het stond wel stoer, zo’n buil shag die half uit je borstzakje
van de spijkerjas steekt. "Samson, een leeuw van een shag," hoorde je regelmatig op de radio.
En langzaamaan ga je meer roken.
Ik die tijd rookten heel veel mensen, en allemaal binnen.
Het zag soms blauw van de rook. Dat is nog te zien op oude foto’s.
Met feestjes stonden er glaasjes met sigaretten op tafel, in plaats van nootjes.
Toen ik 28 was, ik rookte inmiddels zo’n 25 sigaretten op een dag,
viel er een folder op de mat waarop stond:
“ Nu stoppen met roken, dan ben je er met nieuwjaar van af”.
We hadden het gelezen en Peter zei: “zullen we dat ook doen?”
“Ja, dat is goed” zei ik en zo geschiedde.
Er stonden een aantal tips in en vijf dagen later op een avond,
drukten we onze laatste sigaret uit.
“Ik ben blij dat ik er van af ben” zei ik, en Peter was ook blij dat we stopten.
We hebben nooit meer gerookt.
De volgende dag gaf ik mijn resterende shag, filterhulsjes en apparaatje aan een collega,
die nog wel rookte, dus er was niks meer in huis.
Ik was die week een beetje licht in mijn hoofd, en dat waren de afkickverschijnselen.
De gewoonte vond ik moeilijker om af te leren, alsof er een soort dwang achter zit.
Een van de tips is, dat als je het echt niet langer kan laten, om het een half uur uit te stellen.
En eventueel, als het gevoel er nog is, om het nóg een half uur uit te stellen.
Na die tijd is het gezakt en ben je blij dat je het niet gedaan hebt.
Weer een overwinning op jezelf.
Het is niet gemakkelijk en het vergt doorzettingsvermogen, maar het is de moeite waard.
Je ruikt beter, je smaak wordt beter, je voelt je een stukje vrijer, omdat je niet meer móet,
en je spaart een hoop geld uit. Vooral tegenwoordig.
Nou is er een alternatief bedacht door een apotheker uit China: 'de e-sigaret.'
"Vapen" wordt het ook genoemd. Dit is nog veel slechter dan tabak roken.
En door die smaakjes is het heel populair bij de jongeren die er veel eerder aan beginnen.
Ook zijn er mensen die stoppen met roken, en dan overstappen op vapen,
omdat ze denken dat ze dan beter kunnen stoppen.
Nou is die zooi veel verslavender, en écht niet gemaakt voor je gezondheid, integendeel.
Er wordt veel verdient aan verslavingen, en hoe verslavender het is,
hoe meer ze kunnen verdienen. Al vind ik niet dat ze het verdienen.
Dus trap er niet in, begin er niet aan.
Als je er aan begint, is het moeilijk om er weer mee te stoppen.
Ik heb mijn les geleerd, maar heb er veertien jaar over gedaan.
Mijn zus had na een kwartier haar les al geleerd toen ze was uitgehoest.
Dus neem zelf de leiding en laat je niet leiden door de verleiding,
want dan wordt het misschien wel lijden met een lange ij.
#

18 januari:
Geniet van ieder zonnestraaltje
Eindelijk! Na weken van somber, grauw, miezerig weer zie ik weer de zon.
De lucht is egaal blauw en er zijn geen strepen. Het is helder weer.
Ik word er vrolijk van. Alles ziet er anders uit. De kleuren zijn intenser.
Ik kijk naar de bomen en zie vogeltjes onderzoekend, of er nog iets eetbaars is,
zoals insectjes. Ze zien er veel vrolijker uit, of denk ik dat maar?
Ik zie hierlangs in een hoge boom zeven eksters zitten.
O, er komen er nog meer bij acht, negen, tien, elf, twaalf. Een hele groep.
Ze zitten allemaal in dezelfde richting en pikken de zon op.
Alsof ze er op gewacht hebben. Mensen die langslopen zien er ook vrolijker uit.
Is jou ook opgevallen dat de zon veel witter is dan vroeger?
Vroeger was de zon lichtgeel.  Herinner je nog de kindertekeningen?
Wij tekenden vroeger de zon altijd als een geel bolletje met stralen,
en zo zagen we hem ook, maar als je nou naar de zon kijkt lijkt ie heel wit.
De zon geeft levenskrachtenergie; 'zonder zon is er geen leven.'
Al het gewas heeft zon nodig om te kunnen groeien, en fruit rijpt in de zon.
Zonder gewas geen eten. Ook geen vlees, want dieren eten ook gewas.
De zon zorgt er ook voor dat we vitamine D aanmaken, wat goed is voor de botten,
én wat noodzakelijk is om andere vitamines op te nemen.
Dus als de zon er is: 'geniet van ieder zonnestraaltje en ga als het kan naar buiten
om wat op te vangen.' Smeer je dan niet in met zonnebrandcrème,
want dat houdt de zon tegen, en dan maak je nog geen vitamine D aan.
Ook een zonnebril is niet goed, want via de ogen komt de zon ook binnen.
Natuurlijk moet je tijdens het rijden niet verblind worden door de zon,
en dán is zo’n ding wel nuttig. Dat geldt ook voor in de zon zijn.
Niet te lang, want je moet niet verbranden. Dat is weer slecht voor je huid.
Daar krijg je zo’n rimpelig velletje van.
Beter iedere dag even in de zon, dan één dag veel te lang.
Maar ja, dat lukt dan ook weer niet altijd, want als je moet werken en je werkt binnen,
kun je niet naar buiten in de zon zitten.
Als de dag dan voorbij is, is de zon alweer achter de wolken,
of het is weer donker. Je kunt het niet plannen.
Toen ik nog werkte gingen de rokers tijdens de pauze altijd naar buiten.
Ik vind rook stinken en bleef binnen om mijn boterham te eten.
Maar voor aanvang van mijn werk, ik was er altijd een kwartier eerder,
ging ik naar binnen naar de kantine. Dan kun je nog even met collega’s buurten.
Dacht ik. Dat viel dus tegen want meestal was het een saaie boel.
Iedereen zat voorover gebogen op zijn of haar telefoon te staren.
Dan zit je daar als enige een beetje rond te kijken.
Dus ik ging voortaan buiten bij de rokers staan, en daar stonden we gezellig te buurten.
Ik probeerde uit de rook te staan, en we hadden leuke gesprekken.
Om hun verslaving goed te praten kwamen we tot de conclusie
dat rokers eigenlijk wel ‘gezond’ leven:
Ze krijgen vaker frisse lucht, omdat ze  naar buiten gaan tijdens het roken.
Ze hebben meer sociale contacten.
Ze krijgen minder straling van de mobiele telefoons, omdat ze die dan niet gebruiken.
Ze hebben meer beweging, omdat ze buiten het terrein moeten gaan om te roken.
Ze vangen nog wat zon op als het mooi weer is,
en bij regen of koude worden ze afgehard.
Het blijkt dat de stof nicotine ook in groenten voorkomt,
dus dan zal het ook wel iets goeds in zich hebben.
Kortom, "rokers zijn gezonder bezig.”
En zo werd hun verslaving met grapjes afgedaan.
#

11 januari:
Als je ergens hulp bij nodig hebt vraag er dan om.
Hints worden niet altijd begrepen.

Dit is de tekst op een van mijn kaarten.
Er zijn mensen die voor ánderen denken en invullen. Bijvoorbeeld:
Als je ergens hulp bij nodig hebt, en als degene van wie je die hulp zou willen hebben
het vaak druk heeft, dat je het dan maar niet vraagt,
“want hij of zij zal toch wel geen tijd hebben.”
Mijn moeder deed dat ook vaak: “invullen voor een ander”
Ik zei haar dan: “als je iets gedaan wil hebben, vraag het dan gewoon aan me.
Als ik op dat moment geen tijd heb, dan laat ik het je wel weten,
en spreken we af wanneer het wel kan en dan doe ik het voor je.”
Maar ook dat vond ze moeilijk, en om het niet te hoeven vragen, gaf ze hints.
Maar, als je hulp nodig hebt, vraag er dan om, hints worden niet altijd begrepen.
En zo zijn er mensen die daarom vreemd communiceren.
Niet zeggen wat ze willen, maar er een beetje omheen draaien,
omdat ze van de ander een negatieve reactie verwachten.
Vaak met het gevolg dat de ander negatief reageert, als die al begrijpt wat er bedoelt wordt.
Het is voor iedereen gemakkelijker als je gewoon zegt wat je wilt. Duidelijkheid!
Dan krijg je meestal ook een duidelijker antwoord en weet je waar je aan toe bent.
Duidelijkheid is belangrijk!
Zo ook met afspraken maken. Als je nooit de tijd hebt om met iemand af te spreken,
doe dat dan meteen, in plaats van uit te stellen, want dan duurt het nóg langer.
Verderop in je agenda is er ergens wel een plaatsje vrij,
maar als je wacht met afspreken is ook dát plaatsje vol.
Zo blijf je het vooruit schuiven en komt er maar niks van. Dus bel nu, en spreek af!
Je houd ook vaak rekening met elkaar en past jezelf aan.
Bij speciale gelegenheden ga je netjes gekleed. Dan ga je meestal niet in een joggingbroek.
Je eet dan met mes en vork, terwijl je dat thuis misschien niet zou doen.
Je eet netjes je bord leeg, terwijl je thuis misschien wel je bord op de grond zet,
zodat de hond het laatste restje op mag eten.
Sommige mensen doen thuis hun knoop en rits van de broek open,
omdat dat fijner zit tijdens het eten. Dat doe je ergens anders ook niet.
En mocht je dat wel doen, onopvallend onder tafel, houd er dan wel rekening mee als je opstaat, om ongemakkelijke situaties te voorkomen.
Je luistert naar de meningen van anderen, en sommige mensen gaan zo ver met zich aanpassen, dat ze er helemaal  in meegaan en doen alsof het ook hun mening is,
terwijl dat helemaal niet zo is. Dan gaat het in mijn ogen te ver.
Jezelf aan passen kun je als sociaal gedrag zien, maar als je je teveel aanpast,
zoals met die mening, dan doe je jezelf anders voor dan je bent.
Dat kan ook voor verwarring zorgen, want als je later ergens anders je eigen mening zegt,
of de mening van weer iemand anders, dan strookt dat niet met elkaar.
Als je een andere mening hebt, dan mag je die gerust zeggen.
Het hoeft geen discussie te worden. En als je niet durft, hou hem dan voor je, maar blijf jezelf.
Dat is ook weer duidelijker voor iedereen.
Alles kan veel gemakkelijker worden, als we maar onszelf durven te zijn.
#

4 januari:
Wat is tijd?
Het jaar is weer voorbij gevlogen. Wat ging het snel deze keer.
Ervaren jullie dit ook zo?
Voor mij voelt het of het ieder jaar sneller gaat. De tijd gaat snel.
Maar wat is tijd? We meten de tijd met onze klokken en horloges,
en alles moet ‘op tijd.’ Zo laat dit en zo laat dat.
Zo zitten we in een ritme, een gewoonte, een schema die we volgen,
een rooster waar we ons aan houden, openingstijden, afspraken,
kortom, er is veel met ‘op tijd zijn’ gemoeid.
Ik hoorde laatst dat ze in Zuid Afrika zeggen: “jullie hebben een klok, maar wij hebben de tijd.” Dat is toch iets om bij stil te staan hè?
Tijd schept orde, zodat alles op rolletjes verloopt.
Sommige mensen hebben zó veel gepland, dat heel hun agenda vol zit.
Vaak heeft dat ook met werk te maken, maar ook vaste afspraken die je jezelf oplegt,
omdat je het leuk vindt. Dat kan sporten zijn, of een hobbyclub, kaartavondje,
mensen bezoeken, naar voorstellingen gaan, of wat dan ook.
Druk, druk, druk, hoor je ze dan, en als er ineens iets onverwachts gebeurt,
dat voorrang nodig heeft, moet er van alles afgezegd worden.
Afspraken worden verzet, een vrije dag wordt genomen en uitstapjes geannuleerd.
Dit is alsof je de onverwachte gebeurtenis, waar je tijd voor nodig hebt,
tussen alles kan zetten. Maar in feite schuif je alles in de tijd op.
Als je weinig tijd hebt, ben je geneigd om die spaarzame vrije tijd die je nog hebt
nuttig te besteden, en plan je leuke dingen in,
of dingen die je nou toch écht wel gedaan wil hebben, met het gevolg,
dat je agenda tussen de regeltjes ook nog beschreven wordt.
Tijd voor jezelf nemen is ook belangrijk. Even niks hoeven en ook eens écht niks doen.
Naar mijn ervaring gebeurt dat pas als je met pensioen bent, als je niet meer hoeft te werken.
Dan kun je toch nog van alles doen, maar alles op je eigen 'tijd', wanneer je er zin in hebt,
en wanneer het je zo uitkomt. Dat voelt veel relaxeter.
Ik heb op dit moment ook geen 'verplichtingen', ben nergens bij,
en wil me niet binden aan vaste dingen.
Ik denk dat ik dat nodig heb om helemaal tot mezelf te komen.
Voorlopig voelt dit goed zo.
Wat ook zo raar aan de tijd is, is dat er tijdzones zijn in verschillende delen van de wereld.
Is het in Australië al nieuwjaar, dan moeten wij nog tien uur wachten. Raar eigenlijk.
Als daar met oud en nieuw een kind word geboren tijdens het vuurwerk bijvoorbeeld,
om tien over twaalf, en die familie belt naar Nederland om het verheugde nieuws te vertellen,
dan weten de mensen in Nederland het vorig jaar al op oudejaarsmiddag om 10 over twee.
Tien uur voordat het kind geboren is,  als je de tijd moet geloven. Typisch hè?
“Als je geen tijd hebt moet je tijd maken” wordt er wel eens gezegd.
Hoe doe je dat dan? Ja, gewoon, schuiven met je afspraken,
of dingen die je van plan was te doen niet doen.
Ik denk dat het verstandig is om geregeld eens niks te plannen.
Een dikke streep in je agenda.
Dat betekent dan, dat je op die dag, avond, of uren niks hebt en daar ook niks gaat zetten.
Als het dan zover is, kun je spontaan kijken waar je zin in hebt, of dat je helemaal niks doet.
Dat voelt dan toch een beetje als vrij hebben.
Probeer het maar eens, als je het altijd druk hebt.
Het zal je goed doen!
#

1 januari 2024
Een mooie dag om deze website online te zetten.
In het NU leven:
Het nieuwe jaar is weer begonnen.
het oude achter je laten en het nieuwe omarmen.
Gaat dat lukken? we zullen het gaan zien.
Herinneringen blijven toch in je gedachten komen en ook denk je aan morgen.
In het NU leven is nog niet zo eenvoudig.
Je moet toch je boodschappen halen en soms moet je afspraken maken.
Maar een afspraak maken kun je ook in het NU doen, en boodschappen kun je ook in het NU halen.
Ja, eigenlijk valt het wel mee om in het NU te leven. Je moet er gewoon NU met je aandacht bij zijn en beseffen dat het altijd NU is.
MAAR...
af en toe moet je toch tijd besteden om je verleden te verwerken. Je gedachten zijn dan terug in de tijd en soms kan je uren zitten malen.
Ook dat hoort erbij. Je hersenen kraken en je krijgt er het bijbehorende gevoel bij.
Op dat moment "leef" je in het verleden. Je moet het een "plekkie" geven.
Soms moet je dingen als het ware "herbeleven" en dat kan zwaar zijn.
Je moet het gevoel "doorleven" niet wegduwen maar er gewoon laten zijn.
Iedere keer als je zo'n periode achter de rug hebt kom je weer in het NU en ben je toch weer een stukje verder in het verwerken en kun je er anders tegenaan kijken.
Langzaamaan en stukje bij beetje wordt het voor je gevoel minder heftig, al blijven de feiten hetzelfde. Je bent dan zelf veranderd. Je kan er beter mee omgaan.
Je kijkt er anders tegenaan.  Je bent dan sterker geworden.
Ik denk dat dit zo vaak gebeurt totdat alles verwerkt is.
Dan wordt het een herinnering zonder pijn.
#