Inzichten
Op deze pagina kun je de stukjes vinden die ik wekelijks schrijf.
Wil je op de hoogte worden gehouden als er een nieuwe geplaatst wordt?
Stuur me een mailtje en ik zet je op de mailing lijst.
Wil je van de lijst af, dan kun je me ook gewoon een mailtje sturen.
www.bewustwordingsmomentjes@on.nl
Inhoud:
5 juli: De puzzel die je nooit af krijgt.
28 juni: 10-jarig bestaan op 1 juli
21 juni: Zoomsessie
14 juni: Aura
7 juni: En zo hebben mensen tegenwoordig verbinding.
31 mei: Een spierwit spinnetje deel 2
24 mei: Vind eerst de vrede in jezelf.
17 mei: Een spierwit spinnetje.
10 mei: Hoe kun je het bedenken?
3 mei: Hoe klaar je de klus?
1 januari: In het nu
De puzzel die je nooit af krijgt
Ieder jaar verlangen we er weer naar, en eindelijk: Tis weer zomer.
We hadden dit jaar al een superlang en warm voorjaar. Heerlijk vond ik dat.
Zo had het ook door mogen gaan tot kerstmis, wat mij betreft, maar alles op zijn tijd,
en, we hebben niks te kiezen.
Hoewel… Wij niet, maar het weer wordt wel degelijk beïnvloed.
Als je het niet gelooft dan ga maar eens op zoek naar geo-engineering, chemtrails, HAARP.
Ik las pas dat de windmolenparken op zee ook invloed hebben op het weer.
Op veel websites wordt het afgedaan als complottheorie, en daardoor
kijkt een groot deel van de mensheid niet verder.
Dit is een goed functionerend stopwoordje geworden om mensen tegen te houden
om verder te kijken dan dat de neus lang is, om het zo maar te zeggen.
Ik ben er achter gekomen dat wanneer iets een complottheorie wordt genoemd
het zeer de moeite waard is om het eens te onderzoeken,
en ook de andere kant van het verhaal te lezen.
Het is inmiddels al lang gebleken dat het niet alleen een theorie is. Je ziet het aan de feiten.
Als je interesse gewekt is, ga dan op zoek. Internet staat er vol mee.
“Ja, en hoe weet je dan wat klopt en wat niet klopt?”
Weet je het nu wel? Geloof jij alles wat je vertelt is?
We zijn er mee opgevoed, dat wat je ouders vertelden klopten.
Niet dus. Weet je nog van Sinterklaas?
Wat we op school leerden klopte. Daar ben ik ook van terug gekomen.
Geschiedenisles kon me helemaal niet boeien.
Wat maakte het mij uit wanneer Bonifatius vermoord werd en door wie.
Ik heb het ook niet onthouden.
De naam Bonifatius wel, omdat de Bonifatiuslaan achter onze straat lag.
De laatste jaren wordt er veel bekend over Tartaria. Ja, dat vind ik wél interessante geschiedenis. En dat er reuzen hebben geleefd. In Sardinië werden graven gevonden.
De skeletten hebben ze laten verdwijnen. We mogen het niet weten.
En dat er destijds vrije energie was. Alles moest de doofpot in.
Ze willen niet dat we het weten. Waarom niet?
Wat denk je, als we er achter komen, en als er weer vrije energie komt,
wie dan een heleboel geld mislopen? Jawel, de multinationals.
Voor het volk zou het heel gunstig zijn.
Hoef je ’s winters niet meer de verwarming lager te zetten en in de kou te zitten,
om de kosten te drukken. Het brood kan kosteloos gebakken worden, vervoer wordt goedkoper, want je hoeft niet meer te tanken, productie wordt goedkoper kortom, alles wordt goedkoper, want dat werkt overal door. Doordat we meer geld overhouden hebben we ook meer vrijheid. Kunnen de mensen die op hun tandvlees lopen een dagje minder werken of twee dagen minder,
en het rustiger aan doen en in de tijd die ze vrij maken leuke dingen voor zichzelf doen.
Het zou vrijheid creëren. Als wij de ware geschiedenis weten snappen we ook
waarom de wereld is zoals die is. En waarom al die verschrikkelijke dingen gebeuren,
waarom er steeds oorlogen gecreëerd worden. Er zit zooooo veel achter.
Ik lees veel boeken, kijk podcasts met mensen die interessante informatie hebben,
zoek op internet en krijg zo steeds meer informatie. Steeds weer een stukje van de puzzel.
De puzzel die steeds groter wordt. De puzzel die je nooit af krijgt.
De puzzel die vorig jaar nog zo groot als een voetbalveld was, is nou zo groot als een dorp.
En toch hebben al die stukjes met elkaar verbinding, net zoals mycelium onder de grond.
Een netwerk van schimmeldraden die met elkaar verbonden zijn,
en die informatie met elkaar uitwisselt.
Op die manier gaat dat ook met die puzzelstukjes. Je hebt iets gehoord, kan het niet plaatsen,
je snapt het niet of kan het niet begrijpen, maar ergens blijft het hangen.
Ook al liggen de stukjes nog niet op zijn plaats,
er komt andere informatie die hier op aansluit.
Dan wordt de verbinding gemaakt en valt het kwartje, om het zo maar te zeggen.
Als je veel van die verbindingsdraadjes hebt ‘voel’ je wat waar is en wat niet.
Dat heeft meer met je hart dan met je hersenen te maken.
We willen de informatie vaak cognitief beredeneren en dan klopt er niks van,
omdat je ‘nog in Sinterklaas geloofd’.
Als je ál wat je geleerd hebt los durft te laten en open kunt staan voor andere zienswijzen,
dan pas kan je bewustzijn groeien.
Maar ben je eraan toe?
#
28 juni:
10-jarig bestaan op 1 juli
In 2015 zijn we gestart met ‘de Herkimer’.
Onze hobby ontstond omstreeks 1991. Het begon met verzamelen.
We gingen naar mineralenbeurzen en kochten allemaal mooie stenen en mineralen.
In het begin is het nogal lastig al die namen te onthouden, dus ging er een plakkertje op,
waar ik met een fijnschrijver de naam van het mineraal of de steen op schreef.
Na verloop van tijd leer je wel wat wat is.
Hoewel er ook nog heel veel stenen zijn waar ik nog nooit van heb gehoord.
De hobby werd uitgebreid met het slijpen van stenen.
We kochten een cabouchon slijpmachine en een zaagmachine.
Nou konden we thuis cabouchons en andere vormen slijpen die we gebruikten voor in
hangers, ringen, oorbellen armbanden e.d.
Ja, en wat doe je er dan mee, hè?
We gingen eens naar een hobbymarkt in Veldhoven, en stonden met zijn tweeën
achter een klein tafeltje onze spulletjes te verkopen.
De sieraden en wat zelf gevonden stenen.
De vakanties waren altijd gericht op het zoeken van stenen.
Een boekje met vindplaatsen in Duitsland werd uitgeplozen en we gingen op zoek.
We kwamen ook vaak op de markt in Fischbachtal bij Grübe Juchem.
Daar stonden mensen uit die omgeving hun zelf gevonden stenen te verkopen,
en dat ging met kistjes tegelijk.
De stenen die we voor onze verzameling wilden haalden we eruit,
en de rest verkochten we weer op de markt, beurs of braderie.
In de loop van tijd kochten we nog een trilpan om grote vlakke stenen te slijpen,
een grote zaagmachine, een spirator, om stenen te trommelen, en nog een vlakslijpmachine.
Als we van vakantie terug kwamen hadden we emmers vol met gevonden stenen van de velden, met modder er aan. Peer maakte het allemaal schoon en zocht uit wat iets was, en wat niet.
Veel stenen zaagde hij door en sleep ze aan, waardoor de pracht tevoorschijn kwam.
Hier kon hij dagen mee bezig zijn. Ook het trommelen van stenen was zijn ding.
Van tevoren sleep hij stenen in model, die daarna in de spirator gingen.
De mooie stenen die daar uit kwamen gebruikten we voor sieraden,
of ze werden los verkocht. Ik hield me meer bezig met het op maat slijpen van stenen,
en de afwerking van de sieraden.
Toch waren we wel een goed team, hè?
Op 1 juli 2015 ontstond ‘de Herkimer’ We hadden die naam gekozen omdat een Herkimer
een bijzondere steen is en omdat ik die ook altijd verwerk in de orgonite die ik maak.
En, die naam was nog niet in gebruik.
Nou mochten we ook bij groothandels kopen en dat was wel heel leuk om te doen.
Lekker allemaal mooie stenen kunnen kopen die je later weer verkoopt.
Peter kon heel goed handelen en pingelen, en probeerde het zo goedkoop mogelijk te kopen.
Soms had ik medelijden met de verkoper, maar ja, dat is het spel zullen we maar zeggen.
Dan kunnen we zelf onze prijzen ook laag houden.
Sindsdien stonden we op mineralenbeurzen en spirituele beurzen
en deden we geen braderieën meer, want dat was niet meer de doelgroep sinds onze upgrade.
Ik had een website in elkaar gezet en het was nu ‘officieel’ geworden.
En zo konden we onze hobby blijven uitoefenen volgens de regeltjes.
Als je de uren ging tellen hield je er geen knoop aan over, maar we hadden er plezier in.
Sommige beurzen waren erg zwaar, bijvoorbeeld Rijswijk.
Dan moest je ’s morgens al om kwart over vier opstaan om boterhammen te smeren,
en de auto te laden. Soms stond ik op en had Peter al alleen de auto geladen,
omdat hij toch niet meer kon slapen.
Om kwart voor zeven stonden we al voor de poort van de broodfabriek.
Uitladen, afladen, uitstallen, de hele dag staan, zitten, staan, zitten, staan en verkopen.
Het eind van de dag kleden erover en zeil er omheen spannen en naar huis.
Weer een uur en drie kwartier rijden.
De volgende ochtend konden we een uurtje langer blijven liggen om vervolgens weer
naar Rijswijk te rijden. Tent afbreken, kleden er af en alles netjes zetten.
Eventueel aanvulling neerzetten en weer de hele dag staan, zitten, staan.
Aan het eind van die dag alles weer inpakken, opstapelen en naar de auto.
Laden en weer naar huis. Thuisgekomen auto uitladen en binnen zetten.
Het was een heel gesjouw allemaal.
Frietje halen met snack. Op de bank ploffen en eten.
Dan was het vrije weekend weer voorbij.
Ja, zwaar vond ik het wel.
In die coronatijd konden we geen beurzen doen.
Er had een klant stenen besteld via de website en vroeg of hij het kon komen ophalen.
"Ja natuurlijk kan dat." Peter had de stenen klaargezet. Ze kwamen met zijn tweeën.
We dronken koffie en hadden leuke gesprekken.
Ze zagen hier stenen die ze ook nog wilden, en toen ze later weggingen
hadden we net zo veel verkocht als op een gemiddelde spirituele beurs.
We hadden geen stand kosten, hoefden de deur er niet voor uit, niet vroeg op,
en hadden leuke gesprekken. Wat een verschil was dat.
Dus zo kan het ook.
Na het overlijden van Peter heb ik nog weinig beurzen gedaan.
Dan ging ons Corrie meestal mee en dat is wel fijn.
Die weet er ook wel wat vanaf en je bent niet alleen.
Via de website verkoop ik nog wel wat, maar het staat op een heel laag pitje.
Nou is dinsdag 1 juli het 10-jarig bestaan van ‘de Herkimer’
en ik vond dat ik daar wel iets mee moest doen.
Dus bij iedere bestelling vanaf € 10,00 geef ik een getrommelde drie-eenheid
in een organza zakje ter waarde van € 4,50 cadeau. Maximaal 1 per klant.
Hoe het verder zal gaan met de Herkimer?
Ik weet het nog niet.
Ik heb nog stenen genoeg, en materiaal genoeg om nog van alles te maken,
dus het kan nog alle kanten uit.
We zullen zien.
#
21 juni:
Zoomsessie
Laatst las ik op een website een stukje dat me wel aansprak.
Corry de Jong had het geschreven en ze zou de volgende dag een gratis sessie doen via zoom:
‘om het portaal te openen naar wie jij bent en jezelf te openen voor vertrouwen.’
Ik dacht: “dat wil ik wel proberen” en ik meldde me aan.
De volgende dag kreeg ik het linkje en zat ’s avonds in de zoomsessie.
Over het algemeen denk ik dat ik best wel veel zelfvertrouwen heb,
want als ik iets wil maken, begin ik er gewoon aan, en het lukt me meestal wel,
al dan niet met omwegen.
Tijdens een soort van meditatieoefening zag je op een gegeven moment een deur.
De vraag was of die deur openstond, en ik zag de deur zover open dat ik er goed doorheen kon. Bij een tweede meditatieoefening gingen we weer naar die deur,
en alsof er harde storm was zwierde die grote zware houten deur van mij helemaal open,
en daarachter was heel veel licht. Meer weet ik er eigenlijk niet meer van.
Ik kreeg geen bewuste informatie, maar het voelde allemaal wel heel bijzonder.
Het was drie dagen later.
Ik vraag wel eens iets aan Peter, mijn overleden man, en krijg ook wel eens antwoord.
Meestal doe ik dat als ik iets zoek. Dan vraag ik of hij weet waar ik het heb gelaten,
en dan komt er iets in mijn gedachten, en als ik daar dan kijk ligt het er.
Of ik vraag hem wat hij er van vind, van een bepaalde situatie,
of van iets wat ik gemaakt heb of zo.
Dan krijg ik ook meestal een kort antwoord en daar blijft het dan bij.
Ik ben ook heel snel afgeleid en ga verder met waar ik mee bezig was.
Maar die dag was het anders.
Ik ging met hem in gesprek en het ging over en weer.
Ik stelde ook vragen over die tijd dat we samen waren en over dingen die gebeurt waren,
en hoe het leven voor hem was geweest.
Hij had het niet gemakkelijk met alles wat hij mankeerde, fysiek en psychisch.
Ik kreeg veel antwoorden en ik weet nou dat veel dingen gingen zoals ze moesten gaan.
We hebben allemaal levenslessen en karma.
We willen in ons leven dingen uitwerken, en dat is niet alleen maar positief.
Ik was blij dat het communiceren zo goed lukte en vroeg hem
of ik dat ook met ons moeder zou kunnen.
“Natuurlijk” was zijn antwoord en ons moeder stond al te wachten.
Daar heb ik ook nog een aantal dingen aan gevraagd en antwoorden gekregen.
Maar als ik dat met ons moeder kan, kan ik dat toch ook met ons pap?
Die kwam toen ook in beeld en na 55 jaar is het toch raar praten,
omdat ik nou een stuk ouder ben dan dat hij is geworden.
Het leeftijdsverschil is nou andersom.
We hadden een kort gesprek, want ik kon niet zo goed meer focussen.
Het was zo mooi. De tranen rolden over mijn wangen.
Ik kon al communiceren met dieren. Dat had ik geleerd via workshops bij Mieke Zomer.
Maar het bleef toch een beetje vaag. “Verzin ik het niet zelf” dacht ik dan.
Soms was het heel duidelijk. Dan kreeg ik iets door, bijvoorbeeld een woord dat ik nooit gebruik,
en niet eens wist wat het precies betekent.
En dan wist ik dat ik het had doorgekregen, en niet zelf had bedacht.
Zo ook als ik Peter of ons moeder iets vroeg.
Dan kwam er wel iets, maar ik was er niet zeker van.
Dat heeft dan waarschijnlijk ook weer met zelfvertrouwen te maken.
Maar deze keer was het anders.
Ik had het gevoel dat er een sluiertje was opgelicht, waar ik doorheen kon kijken.
Dat is ook weer een vorm van bewust worden.
Ik ga dit nou veel vaker doen en wie weet wat ik allemaal te weten ga komen.
Wat ik nou wel weet, is dat niets in het leven zomaar gebeurt.
Alles heeft een reden, en hoe erg ook; soms moeten die dingen gebeuren.
Soms moeten mensen dingen meemaken.
Daar heb je van tevoren voor gekozen, of je het gelooft of niet.
Niet iedereen wordt oud in dit leven.
En als je in het aardse leven je jasje uit hebt gedaan, gaat het gewoon verder.
#
Aura
Wat is een aura?
Een aura kan door verschillende mensen gezien worden als gekleurde energie
om het lichaam van de mens (en dier.)
Je kunt dit oefenen, maar mij is het nooit gelukt.
Door middel van Kirlian fotografie, kan het gefotografeerd worden.
Op spirituele beurzen staan wel eens mensen die zulke apparatuur bij zich hebben.
Ik heb jaren geleden ook wel eens een aura foto laten maken.
Eerst kreeg ik een zwarte ‘kappersschort’ voor, zodat je de kleuren beter zou zien.
Na de foto maken kreeg ik nog wat uitleg over wat het allemaal betekent.
Zo kun je inzichten over jezelf krijgen. De kleuren hebben verschillende betekenissen.
Nou is dat natuurlijk ook wel een moment opname.
De kleuren kunnen veranderen naarmate je humeur is.
Ook heb ik gehoord dat er mensen zijn die een heel groot aura hebben.
Die zijn dan extra gevoelig voor invloeden van buitenaf.
Ze voelen snel andermans energie, en dat kan soms erg lastig zijn.
Vooral bij grote groepen mensen kan dat overweldigend zijn.
Dan kun je je aura beter wat korter bij je houden.
Dit kun je beïnvloeden door middel van meditatie, of, bewust zijn van.
Het is wel belangrijk dat er geen gaten in je aura zijn, want dat betekent
dat er andere energieën naar binnen kunnen komen, en die kunnen je beïnvloeden.
Meestal is dat niet in de positieve zin.
De energieën die binnenkomen, zijn die energieën die overeenkomen
met jouw gemoedstoestand.
Dus ben jij bang en krijg je gaten in je aura, dan komen er energieën, entiteiten, of geesten,
hoe je ze ook wil noemen bij je naar binnen en die wakkeren je angst nog meer aan.
Zo ook bij kwaadheid, schuld, schaamte, verdriet, jaloezie, achterdocht hebzucht enz. enz.
Die gevoelens hebben allemaal een lage trilling en zorgen voor gaten in je aura,
die dan weer die overeenkomstige energieën aantrekken.
Daardoor blijf je ook vaak of lang in dat gevoel zitten.
Er komen dan steeds vervelende dingen in je gedachten die die vervelende gevoelens
dan ook weer bevestigen, en zo blijf je aan de gang. Is het herkenbaar?
Veel mensen hebben zulke periodes, ik denk de meeste wel.
Als je hier last van hebt, kun je je verbinden met de aarde en de zon en de bron.
Deze oefening zou je dan een paar keer per dag moeten doen, zodat je,
wanneer je er aan denkt, weet, dat die verbinding er nog is.
Op die manier sluit je aura zich en stijgt je frequentie. Je gaat je veel beter voelen,
krijgt meer vertrouwen, voelt meer liefde voor al wat is, en het geeft rust in je systeem.
Als er nog ongekende angsten spelen, of andere onduidelijke gedragspatronen,
waarvan je niet weet waar ze vandaan komen,
dan kunnen dat ook nog wel eens dingen zijn uit vorige levens.
Soms ook dingen van voorouders.
Misschien klinkt het raar, maar het gebeurt vaker dat voorouders,
die nog met onopgeloste thema's zaten, toen ze zijn overleden,
niet zijn doorgegaan, en zich nog energetisch vastklampen aan nakomelingen,
die daar dan veel last van kunnen hebben, en met hetzelfde thema worstelen.
Hier is wel iets aan te doen.
Wie hier heel goed in zijn, zijn bijvoorbeeld Jacco Elken en Maarten Oversier.
Ik heb hier al verschillende podcasts van gekeken en boeken van gelezen,
en het is heel bijzonder dat ze contact kunnen maken met vorige levens en voorouders.
Op die manier kunnen er veel onopgeloste zaken rechtgezet worden,
zodat je verder kunt in het leven,
zonder die zware lasten van anderen te dragen.
#
l7 juni:
En zo hebben mensen tegenwoordig verbinding.
Valt het jou ook op, dat mensen zo veel met hun smartphone bezig zijn,
dat het een tweede wereld is geworden?
Het is gemakkelijk; je kunt er mee bellen zonder thuis te hoeven zijn.
In de vorige wereld sprak je mensen als je ze zàg.
Toen kwam het bellen. Je kunt iemand spreken zonder dat je die ziet, dus op afstand.
Vroeger verstuurden we brieven die we met pen schreven, met ons persoonlijk handschrift,
dat ook wel eens onleesbaar kon zijn.
Bij liefdesbrieven werd dan lippenstift opgedaan en een kusje meegestuurd als afzender.
Allemaal heel persoonlijk. Tegenwoordig kunnen we mailen.
Dat is handig, want dat kun je dan doen op de tijd die jou uitkomt.
De ander leest het wel op de tijd die hem of haar uitkomt.
En toen kwam het appen, waarbij het lijkt of je 24/7 in gesprek bent.
Bij ieder piepje heeft de ander iets gestuurd, waar dan weer op gereageerd dient te worden.
Soms met hele groepen of families tegelijk.
En zo zijn de mensen met elkaar ‘in verbinding’.
Soms zie je mensen op straat lopen die in zichzelf praten, denk je dan,
want ze zijn aan het bellen met een ‘oortje’ in.
Laatst zag ik een vrouw achter een kinderwagen lopen.
Met de ene hand had ze de kinderwagen vast en met de andere hand
hield ze haar smartphone voor haar gezicht.
Ik denk dat dat jonge kind zijn of haar moeder ongeveer zo zal zien
en vraagt zich af waar mama gebleven is.
Misschien zou ze een selfie op de achterkant van haar smartphone kunnen plakken.
Ik bedenk dan zo, dat wanneer het kind naar de opvang is gebracht en onrustig is,
dat moeder gebeld word en dat het kindje dan via het schermpje moeder kan zien
om gerust gesteld te worden. En zo hebben mensen tegenwoordig verbinding.
Op social media kun je honderden vrienden hebben, maar zijn dat wel échte vrienden?
Mensen kunnen zich heel anders voordoen dan dat ze zijn.
Wat is nog écht?
Foto’s kunnen gefotoshopt worden, waarbij ze er veel anders uitzien dan in de werkelijkheid.
En wat heb je aan al die zogenaamde vrienden?
Je kunt toch veel beter persoonlijk contact hebben.
Even op visite gaan, een bakkie doen, en een goed gesprek voeren en je eigen stem gebruiken.
Een lach en een traan. We zijn nog steeds mensen.
Ik zag pas een filmpje dat ik hier met jullie wil delen.
Iets om over na te denken. Schrik niet.
Are you lost in the world like me?
31 mei:
Een spierwit spinnetje deel 2
Het spierwit spinnetje is nu spoorloos.
Ik heb hem al even niet meer gezien.
Zou hij ten prooi zijn gevallen,
aan een vogeltje misschien?
We zullen het wellicht nooit weten,
de tuin is ook zo groot.
Óf hij is verhuist naar een andere plant,
óf hij is nu dood.
Het was wel een opvallend typje,
ik zag hem iedere dag.
De bieslook is nu uitgebloeid.
Of het daaraan lag?
Eigenlijk heb ik niks met spinnen.
en griezelig vind ik ze ook.
Maar deze was niet zo bedreigend,
Hij bleef op afstand op de bieslook.
Als er een spin hier binnen zit,
breng ik hem naar buiten terug.
Ik wikkel een doekje om hem heen,
de rillingen gaan over mijn rug.
Ik klop het doekje buiten uit,
en spring dan vlug opzij.
Zo blijft ie leven in de tuin,
en zijn we allebei blij.
#
24 mei:
Vind eerst de vrede in jezelf
Er is zo veel gaande in de wereld en het lijkt wel of alle machthebbers oorlog willen.
Zij hoeven tenslotte zelf niet te gaan. Alles draait om geld en macht.
Oorlog kost alleen maar heel veel geld en levert niks op.
Er is nooit een winnaar. Er zijn alleen verliezers.
Veel geld gaat er dan naar wapens, die ervoor zorgen dat alles vernietigd wordt.
Als het dan weer opnieuw opgebouwd moet worden, kost dat ook weer heel veel geld,
en zijn we gewoon terug bij af. Weer vanaf het begin beginnen.
Het land weer opbouwen, zoals in Nederland na 1945 het geval was.
En niet alleen in Nederland.
Oorlog brengt veel leed met zich mee. Er sneuvelen veel soldaten en burgers.
De machthebbers achter de schermen zitten veilig op afstand te kijken
naar hun georkestreerde machtsspel.
Het zou me niks verbazen als ze weddenschappen afsluiten met elkaar,
over wie de meeste slachtoffers maakt.
Willen wij dit? Nou, ik niet!
Maar stel dat op een moment iedereen het inzicht krijgt,
en dat op de hele aarde alle oorlogen zijn verdwenen.
Is er dan vrede?
Ben je dan tevreden met jezelf? met je lichaam? Met je relatie? Met je woning?
Met je omgeving? Met alle mensen in de buurt? Met je collega’s? Met je familie?
Met je baan? Met je salaris? Met de overheid? Met je gezondheid?
Dat is toch iets om over na te denken. Ervaar je dan vrede in jezelf?
Ik denk dat dat toch heel belangrijk is.
Als eenling kunnen we niet veel beginnen om de oorlogen te voorkomen,
maar vind eerst de vrede in jezelf, dan is jouw wereld vredig.
En als we dat met zijn allen doen, verspreidt het zich over de wereld uit,
en wie weet wat dát voor effect heeft. Misschien wel veel meer dan je zou denken.
Als we met zijn allen bang zitten te zijn voor de tv, waar we gemanipuleerd worden,
wordt onze wereld er niet mooier op.
Dus kijk daar niet meer naar en richt je op vrede,
en die begint in jezelf.
#
17 mei:
Een spierwit spinnetje
Op de bieslook in mijn tuin
zit een spierwit spinnetje.
Het is een spinnetje die niet spint,
hij heeft ook geen vriendinnetje.
Hij zit daar eenzaam op die bloem,
en verroerd geen vin.
Dit is dan ook niet mogelijk;
want hij is een spin.
Zijn super grote voorpoten
staan helemaal uit elkaar.
Alsof ie iemand wil omhelzen,
maar er is niemand daar.
En als er dan wat lang komt vliegen,
is zijn focus groot.
Hij grijpt insecten uit de lucht,
en maakt ze heel snel dood.
Hij prikt een gaatje en spuit gif
in zijn gevangen buit.
Die lost daardoor van binnen op,
hij zuigt het helemaal uit.
Het was het wachten waard.
Beloont is zijn geduld.
Het was toch wel een hele hap.
Zijn maag is weer gevuld.
#
10 mei:
Hoe kun je het bedenken?
Vroeger toen we pas een tuin hadden kocht of plukte ik wel eens zaadjes van plantjes.
Ik kweekte ze op en zo hadden we leuke plantjes met mooie bloemen.
Je moet het wel op tijd water geven en er de nodige aandacht aan schenken.
Zo kreeg ik ook stekjes die dan weer uit groeiden tot mooie planten.
Zelf geef ik ook stekjes weg en zo kun je planten vermeerderen zonder kosten.
Op het moment staat de tuin er weelderig bij en is het fijn om buiten te zitten
en ervan te genieten. Met boodschappen halen kom je nog wel eens leuke planten tegen.
Zo heb ik er ook wat gekocht voor in bloempotten en de volle grond.
Dat zijn planten die meestal lang bloeien en waar je dus lang plezier van kunt hebben.
Maar wel op tijd water geven.
In het najaar plant ik altijd wat bloembollen bij, want veel bollen worden zo gekweekt
dat er het tweede jaar niet veel meer van opkomt.
Vroeg in het jaar heb je dan al bloemen waar de eerste insecten hun nectar kunnen verzamelen. Sommige planten trekken heel veel bijen en vlinders aan.
En tot mijn grote verbazing zag ik op youtube dat er een test was gedaan
om te onderzoeken hoeveel bestrijdingsmiddelen er werden gebruikt op planten
die insecten aan moeten trekken. Vooral lavendel bevatte veel pesticiden.
Hoe kun je het bedenken.
Planten die bijen en vlinders aantrekken om hun nectar te vinden
te bespuiten met insectenbestrijdingsmiddelen.
De bijen vallen er niet dood vanaf, maar na drie dagen zijn ze er wel geweest.
En wat denk je van de honing? Die wordt er ook niet beter op.
Nou begrijp ik ook waarom ze biologische bloemen kweken.
Bij groenten en kruiden kon ik het me nog voorstellen, omdat we die gebruiken om te eten.
Maar bij bloemen had ik daar nog helemaal niet over nagedacht. Jij wel?
Had het me dan maar gezegd.
Dus dit waren de laatste planten die ik gekocht heb.
In het vervolg zaai ik het zelf, of koop ik biologische, of neem stekjes.
We moeten zuinig zijn op onze bijen.
Ze hebben al te lijden van de Aziatische hoornaar, die een hele korf in een keer uitroeit.
En wat denk je van de straling? Maar dat is weer een ander verhaal.
Zo heb je ook mensen die hun terras reinigen met schoonmaakazijn, of roundup.
Dit is niet eens toegestaan en is een risico voor mens en milieu.
Die zooi trekt de grond in en het doodt het bodemleven zoals regenwormen en kleine insecten.
Die beestjes zijn er niet voor niks.
Ik zou zeggen: “laat ze leven en trek het onkruid er met de hand uit,
of gebruik een voegenkrabber of borstel, hogedrukreiniger of brander.”
Er zijn ook mensen die het onkruid tussen de tegels wel leuk vinden en laten het staat.
Dat is ook een manier.
#
3 mei:
Hoe klaar je de klus?
Je hebt van die mensen die allerlei wensen hebben, precies weten wat en hoe ze het willen,
en die er dan gewoon aan beginnen en het verwezenlijken.
Je hebt ook mensen die blijven dromen over dingen die ze wel veranderd zouden willen hebben
in huis, en daar blijft het dan bij.
Waar ligt dat aan en, hoe klaar je de klus?
Om iets te kunnen manifesteren zijn er vier fases te gaan:
1 Het idee, de inspiratie, de wens. Daar begint het mee.
Dit is een vrouwelijk principe.
2 De uitwerking: hoe moet het worden, welk materiaal, welke kleur, welke maat, enfin,
het moet in gedachten of op papier al vorm krijgen. Dit is een mannelijk principe.
3 Het faciliteren: het halen van het materiaal, gereedschap, of eventueel huren van gereedschap. Vrouwelijk principe.
4 De klus doen. De uitvoering, het maken. Mannelijk principe.
Nou betekent dit niet dat de vrouw het ene doet en de man het andere.
We hebben allemaal mannelijke en vrouwelijke energie in ons, en als dat in balans is,
zou je alle vier de fases moeten kunnen doen en dan lukt het.
Als het bij één van deze 4 fases stagneert, komt er niks van terecht.
Als je een leuk idee hebt, maar je werkt het niet uit, dan weet je al zeker dat het niks wordt.
Als je het idee uitwerkt en rond gaat kijken naar wat er allemaal mogelijk is,
welke kleuren beschikbaar zijn, wat je mooi vindt binnen het budget wat je te besteden hebt,
dan eventueel alles uittekent, dan krijg je vaak al het gevoel dat het heel mooi gaat worden,
en die emotie die je dan ervaart, helpt je erbij om het ook verder te gaan manifesteren.
Dan komt het verzamelen van het materiaal. Als je dat niet doet, kom je ook geen stap verder.
Je kunt het zelf gaan verzamelen, maar je kunt ook een bestelling doen. Dit is allemaal stap 3
En dan komt de klus. Als je er niet aan begint dan wordt het ook niks.
Sommige mensen hebben al jaren spullen liggen voor de klus waar ze nooit aan beginnen.
Die hebben de eerste drie stappen gedaan, maar dat is het dan ook.
De uitvoering laat op zich wachten.
Ik heb daar soms ook wel moeite mee. Het ontbrak me vaak aan energie om eraan te beginnen,
of zag er toch als een berg tegenop omdat het teveel was.
In zo’n geval kun je het in gedeeltes doen en er je tijd voor nemen.
Het hoeft niet ineens klaar. Als je je voorneemt om een klein stukje te doen,
lukt het veel gemakkelijker en heb je soms nog energie over om nóg een stukje te doen
en ben je heel tevreden over jezelf als het dan gelukt is.
Kom jij er nooit aan toe om je wensen te verwezenlijken? Kijk dan eens welke stap ontbreekt.
Of laat je het van een ander afhangen?
Als stap 1 ontbreekt, is er niks aan de hand. Je hebt dan geen wensen.
Als stap 2 ontbreekt, dan wil je wel iets, maar weet niet wat en hoe.
Of het maakt je allemaal niet uit. Hoe moet het dan wat worden?
Als stap 3 ontbreekt valt er niks te beginnen zonder spullen.
En bij stap 4 moet je er toch wel aan beginnen.
Stap 4 kun je eventueel door de vakman of klusser laten doen
die je bij stap 3 regelt. Als je goed kunt regelen, kun je ook vragen
of de klusser de spullen meebrengt die nodig zijn.
Maar dit werkt alleen als je goede afspraken maakt.
En zorg dan ook dat de koffie klaar staat.
#
1 januari 2024
Een mooie dag om deze website online te zetten.
In het NU leven:
Het nieuwe jaar is weer begonnen.
het oude achter je laten en het nieuwe omarmen.
Gaat dat lukken? we zullen het gaan zien.
Herinneringen blijven toch in je gedachten komen en ook denk je aan morgen.
In het NU leven is nog niet zo eenvoudig.
Je moet toch je boodschappen halen en soms moet je afspraken maken.
Maar een afspraak maken kun je ook in het NU doen, en boodschappen kun je ook in het NU halen.
Ja, eigenlijk valt het wel mee om in het NU te leven. Je moet er gewoon NU met je aandacht bij zijn en beseffen dat het altijd NU is.
MAAR...
af en toe moet je toch tijd besteden om je verleden te verwerken. Je gedachten zijn dan terug in de tijd en soms kan je uren zitten malen.
Ook dat hoort erbij. Je hersenen kraken en je krijgt er het bijbehorende gevoel bij.
Op dat moment "leef" je in het verleden. Je moet het een "plekkie" geven.
Soms moet je dingen als het ware "herbeleven" en dat kan zwaar zijn.
Je moet het gevoel "doorleven" niet wegduwen maar er gewoon laten zijn.
Iedere keer als je zo'n periode achter de rug hebt kom je weer in het NU en ben je toch weer een stukje verder in het verwerken en kun je er anders tegenaan kijken.
Langzaamaan en stukje bij beetje wordt het voor je gevoel minder heftig, al blijven de feiten hetzelfde. Je bent dan zelf veranderd. Je kan er beter mee omgaan.
Je kijkt er anders tegenaan. Je bent dan sterker geworden.
Ik denk dat dit zo vaak gebeurt totdat alles verwerkt is.
Dan wordt het een herinnering zonder pijn.
#