9 november
Wat een wonder
In ons leven maken we van alles mee. We leven in een ritme, alles op zijn tijd.
’s Morgens opstaan met ons ritueel, eten, naar je werk, school of wat dan ook,
het huishouden doen, boodschappen halen, eten koken, op visite gaan of visite ontvangen,
mensen opbellen, klusjes doen, sporten, wandelen of fietsen, een boek lezen,
je hobby uitoefenen, met vakantie gaan en nog veel meer.
Sommige dingen doe je iedere dag, ander weer om de dag of eens per week of eens per maand,
of jaarlijks, en zo kabbelt ons leventje voort.
En dan gebeurt en ineens iets onverwachts:
Je let even niet op, en het is al te laat: je valt, of zit met je vingers tussen de deur,
of tussen twee bowlingballen, zoals dat bij mij het geval was, toen we bij Preston Palace waren.
Ik wilde de ballen doorrollen, en toen kwam er met een vaartje een bal aan,
die tegen de laatste bal aan ketste, met mijn vinger ertussen.
En dat deed pijn! @#$%^&*(). Andere woorden heb ik er niet voor.
Op zo’n moment word je even teruggeworpen en ben je helemaal in het nu.
Je denkt alleen maar aan het moment en ondergaat de pijn.
Bezorgde blikken kijken me aan en ik probeer mijn tranen te bedwingen.
Wat nu? Mijn vinger zwelt op en verkleurt.  
Er lijkt een zwarte uitroepteken te ontstaan, en dan ook nog net op mijn middelvinger,
aan de buitenkant.
Nou steek ik nooit mijn middelvinger op, maar ik bedenk me, dat als ik dat nou zou doen
dat  het wel een extra effect zou hebben met dat uitroepteken, en we lachen erom.
Ik zonder me af om even tot mezelf te komen, want ik voel me er niet goed van worden.
En op dat moment ben ik blij dat ik quantum touch heb geleerd.
Ik leg mijn zere hand op mijn knie en hou mijn andere hand er boven en laat energie stromen.
Na een kwartier is de pijn goed te hebben en ik ga weer terug.
Bowlen doen we maar niet meer, maar we gaan op een terrasje zitten
met een kopje cappuccino en een lekkere koek.  
Even later voel ik er niks meer van, als ik het tenminste niet aanraak.
Mijn vinger kan niet meer krom, zo gezwollen als die is, maar de pijn is verdwenen.
“Wat een wonder” denk ik dan.
“Hoe zou het zijn als ze dit op de lagere school al aan de kinderen leren?”
Zo moeilijk is het niet. Sommige mensen hebben die ‘gave’,  maar je kunt het ook gewoon leren, zoals ik heb gedaan tijdens een workshop van twee dagen.
Dan heb je de basiskennis en daar kun je al veel mee bereiken.
Daarna heb ik nog een aantal workshops gevolgd als vervolg op quantum touch, zoals:
Quantum balance, supercharging, core transformation, quantum allergie, en touch of matrix.
Daarin leer je allerlei technieken waardoor het nog sneller kan en specifieker.
Sommige mensen die dit niet kennen vinden het maar eng.
We hebben er zelfs vrienden door verloren, die mij maar een rare vonden en niet meer kwamen, terwijl ik hen nog had behandeld en hun pijn verdwenen was. Wat is daar nou eng aan?
Het enige wat ik doe is door middel van ademhaling en bewustzijnsoefeningen mijn trilling,
of frequentie, verhogen, en die energie met die hogere trilling uit mijn handen laten stromen,
die ik op, of boven de pijnlijke, of slecht functionerende plek leg.
Ik moet me wel regelmatig concentreren, maar kan tussendoor ook praten.
Mensen kunnen sensaties voelen, zoals koude, warmte, trilling, tintelingen,
of een magnetisch gevoel. Soms kan de pijn of ongemak even toenemen.
Vaak gaan mensen bewegen. De energie van de persoon stijgt als gevolg van de wet van resonantie naar de hoge frequentie, en daardoor gaat het zelf helend vermogen van die persoon “beter zijn best doen” om het zo maar te zeggen.
Door die bewegingen kunnen botten en gewrichten weer in de juiste stand komen te staan, waardoor ongemak kan verdwijnen. Het genezingsproces kan sneller verlopen.
Je lichaam weet zelf wat er moet gebeuren, en door de signalen van het lichaam
kan ik mijn handelingen aanpassen.
Soms kan er in één behandeling al veel gebeuren, en soms zijn meerdere behandelingen nodig. Daar kun je van te voren niks van zeggen.
Wat een voorwaarde is, is dat je er wel voor open moet staan. Dan laat je de energie ook toe.
Als je denkt dat dat allemaal niet kan, is het misschien voor jou niet geschikt.
Er zijn meer wegen te bewandelen, en je kunt ook iets anders kiezen.
Iedereen kiest zijn eigen pad.
Aan jou de keuze.

#