9 augustus:
Er is zoveel wat je kunt vieren.
Er valt regelmatig wat te vieren. Je verjaardag, een geboorte, een overwininning,
een behaalt examen, een verloving en een huwelijk, een zoveel jarig huwelijk.
Een opening van een bedrijf, een jubileum. Promotie, pensioen. Een personeelsfeest.
En dan nog de feestdagen zoals Sinterklaas, kerstmis, oud en nieuw, Pasen , hemelvaart
en Pinksteren. Suikerfeest en offerfeest voor de moslims.
Enfin, er is zoveel wat je kunt vieren.
Meestal gaat dit gepaard met bijeenkomsten, en het begint vaak met koffie of thee met gebak. Daar worden we al vrolijk van. Vaak komt er alcohol bij en lekkere hapjes.
Muziek, dans, een speech of zelfs optredens en verkleedpartijen.
We kunnen het zo gek niet bedenken, als het maar gezellig is.
Je hebt leuke gesprekken als je boven de muziek uitkomt en anders zing je gewoon mee.
Op allerlei manieren kun je iets vieren.
Als je dan na zo’n feest ’s nachts in bed ligt, dan toeteren je oren nog na, van de harde muziek.
Je keel is schor van het harde praten. Je buik zit toch wel erg vol van het vele eten.
Je ziet het plafond draaien als je te diep in het glaasje hebt gekeken,
en ’s morgens heb je ontzettende dorst. ‘nadorst.’
Het was een geslaagd feest, en er wordt nog lang over nagepraat.
Toen mijn moeder 80 werd, hadden we een groot feest georganiseerd.
Wij, haar drie dochters met de mannen en haar kleinkinderen.
Na de lange voorbereiding gingen Peter en ik ons moeder ophalen met ons busje
versiert met ballonnen en een plaat Corrie 80 er op.
Onderweg naar de afgehuurde locatie hingen ballonnen langs de weg,
die haar kleinkinderen hadden neergehangen. Ook hadden ze het zaaltje met slingers versierd.
Toen we aankwamen hield Corrie een speech.
Al snel kwam de eerste gast en begonnen we met koffie met gebak.
Het gebak hadden we met drieën gemaakt.
We hadden familie en vrienden en vriendinnen van ons moeder uitgenodigd. Ze wist van niks.
Bij binnenkomst kregen de gasten een lotje en ’s middags was er de 'wie kent Corrie' quiz.
Wim, haar oudste schoonzoon, trok een lotje en stelde een vraag aan degene die het nummer had. Ze kregen leuke prijsjes, veelal overblijfselen van het kerstpakket en zelf gewonnen prijsjes.
Ook deden we een paar sketches. Corrie en Jopie, mijn zussen, waren als oud vrouwtje verkleed
en speelden Cornelia en Johanna, de gezusters Holle. Het was best hilarisch.
De kleinkinderen voorzagen de gasten van drankjes en hadden een oberschort voor.
Ik had een lied in elkaar gezet en voorgedragen in een verkleding en met pruik.
Dat ik het durfde te zingen, daar sta ik zelf nog van te kijken.
Op een tafel lag een boekje voor ons moeder, waar iedereen iets in mocht schrijven.
Er lagen kleurtjes, stiften, poëzieplaatjes en zo bij, dus ze konden er iets leuks van maken.
Het was een leuk boekje geworden met mooie wensen voor haar.
Het koud buffet hadden we ook zelf in elkaar gezet en Ad, haar jongste schoonzoon,
kreeg kokskleren aan toen we het opdienden. Het zag er best professioneel uit.
Na het eten kwam Peter, mijn man, ook verkleed, als ijscoman met zo’n omhangbak
(die je vroeger in bioscopen zag) met ijsjes rond. Met een grote bel maakte hij zich kenbaar.
Corrie en ik deden nog een sketch alsof we twee poetsvrouwen waren die niet wisten
dat er een feest gaande was. Ook weer overdreven verkleed natuurlijk.
Het was een onvergetelijke dag geworden en later heb ik van de foto’s nog een boek gemaakt. Alles bij elkaar was het een hoop georganiseer, maar we hebben er allemaal van genoten.
Het was een hele hoop werk, maar zo de moeite waard.
Ons moeder had zo’n fijne dag en ze heeft er nog 12 en een half jaar over kunnen praten.
Hier een foto van de kaft van het fotoboek, om een indruk te krijgen.
#