Sta je er wel eens bij stil?
Sta je er wel eens bij stil, hoe vaak je de dingen onbewust doet?
“Op de automatische piloot,” om het zo maar te zeggen.
Het hele ochtendritueel gaat als vanzelf.
Je doet het ook op precies dezelfde manier en op dezelfde volgorde. Zonder er bij na te denken.
En juist daardoor gaat er van alles door je gedachten.
Je denkt aan wat je die dag gaat doen. Je denkt aan wat is gebeurd.
Je denkt aan van alles, behalve aan hetgeen je aan het doen bent.
Het viel me ineens op.
Zo gaat het ook met auto rijden. Als je aan het lessen bent, moet je je heel goed concentreren, want je moet veel te veel dingen tegelijk leren. Wanneer je het onder de knie hebt,
gaat het bijna als vanzelf. Je let wel op, maar het rijden gaat bijna automatisch.
Ik merk wel, dat als ik aan het autorijden ben, en iemand zit naast me te praten,
dat ik het niet in me op kan nemen, wanneer ik op moet letten in bepaalde situaties.
Alsof dat in een ander plekje in mijn hersenen terecht komt, dat zich even sluit
om op het verkeer te kunnen letten. Alsof je even het knopje omdraait.
Heb jij dat ook?
Sommige mensen kunnen veel dingen tegelijk uitvoeren, maar ik denk dat wanneer je je op één ding concentreert, het toch beter gaat.
Zo heb je tegenwoordig veel kinderen, maar ook volwassenen die moeite hebben
zich te concentreren. Of beter gezegd, die snel afgeleid zijn.
Ze krijgen dan een stempel of etiket opgeplakt met een aantal lettertjes.
Alsof het een onvolkomenheid zou zijn, maar is dat wel zo?
Het kan net zo goed een kwaliteit zijn.
Deze mensen zijn veel bewuster bezig. Die doen de dingen niet ‘op de automatische piloot’.
Die richten alle aandacht, op waar ze mee bezig zijn, en doen de dingen ook heel precies.
We zeggen wel eens: “Goei werk heeft tijd nodig.” Wat is daar nou mis mee?
Je hoeft toch niet alles tegelijk te doen.
Misschien is de wereld wel veel te hectisch geworden, en als we daar in meegroeien
wordt alles automatisme. Dan zijn we niet meer bewust bezig met wat we doen.
Dan worden we constant afgeleid door hersenspinsels,
en ontgaat ons veel informatie die belangrijk kan zijn.
Dan leven we niet, maar worden we geleefd.
Dan reageren we bijna automatisch op dingen buiten ons, en daar speelt de media en de reclame handig op in. Die laten ons denken wat we moeten denken en consumeren wat zij willen,
en wat ze voor ons gemanipuleerd hebben.
Ik heb nou veel tijd, nou ik niet meer ‘moet’, dus ook meer tijd om na te denken.
Het voelt alsof ik nu uit die hectiek ben gestapt en het van een afstandje kan bekijken.
Alsof ik niet meer in de tredmolen meeloop, maar er langs sta.
En dan ga je de dingen heel anders waarnemen en kun je soms achter het verhaal kijken.
Waar ik inmiddels achter ben, is dat de wereld helemaal andersom is, als dat we geleerd hebben. Niets is wat het lijkt, en dat is soms heftig om te beseffen.
Ik heb er zo’n twintig jaar over gedaan, om al die informatie te verzamelen en in me op te nemen, om er achter te komen wat ik nu weet.
Voor mensen die nog steeds in ‘het oude denken’ zitten zal het een schok zijn,
wanneer de waarheid bekend gemaakt zal worden,
over hoe de wereld daadwerkelijk in elkaar zit. En, dat zit eraan te komen.
En dan zal ik ook nog vele nieuwe dingen te horen krijgen,
want ik weet misschien ook nog maar nét het topje van de ijsberg.
“Hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je zo weinig weet.”
Weet je nog?
#
Sta je er wel eens bij stil, hoe vaak je de dingen onbewust doet?
“Op de automatische piloot,” om het zo maar te zeggen.
Het hele ochtendritueel gaat als vanzelf.
Je doet het ook op precies dezelfde manier en op dezelfde volgorde. Zonder er bij na te denken.
En juist daardoor gaat er van alles door je gedachten.
Je denkt aan wat je die dag gaat doen. Je denkt aan wat is gebeurd.
Je denkt aan van alles, behalve aan hetgeen je aan het doen bent.
Het viel me ineens op.
Zo gaat het ook met auto rijden. Als je aan het lessen bent, moet je je heel goed concentreren, want je moet veel te veel dingen tegelijk leren. Wanneer je het onder de knie hebt,
gaat het bijna als vanzelf. Je let wel op, maar het rijden gaat bijna automatisch.
Ik merk wel, dat als ik aan het autorijden ben, en iemand zit naast me te praten,
dat ik het niet in me op kan nemen, wanneer ik op moet letten in bepaalde situaties.
Alsof dat in een ander plekje in mijn hersenen terecht komt, dat zich even sluit
om op het verkeer te kunnen letten. Alsof je even het knopje omdraait.
Heb jij dat ook?
Sommige mensen kunnen veel dingen tegelijk uitvoeren, maar ik denk dat wanneer je je op één ding concentreert, het toch beter gaat.
Zo heb je tegenwoordig veel kinderen, maar ook volwassenen die moeite hebben
zich te concentreren. Of beter gezegd, die snel afgeleid zijn.
Ze krijgen dan een stempel of etiket opgeplakt met een aantal lettertjes.
Alsof het een onvolkomenheid zou zijn, maar is dat wel zo?
Het kan net zo goed een kwaliteit zijn.
Deze mensen zijn veel bewuster bezig. Die doen de dingen niet ‘op de automatische piloot’.
Die richten alle aandacht, op waar ze mee bezig zijn, en doen de dingen ook heel precies.
We zeggen wel eens: “Goei werk heeft tijd nodig.” Wat is daar nou mis mee?
Je hoeft toch niet alles tegelijk te doen.
Misschien is de wereld wel veel te hectisch geworden, en als we daar in meegroeien
wordt alles automatisme. Dan zijn we niet meer bewust bezig met wat we doen.
Dan worden we constant afgeleid door hersenspinsels,
en ontgaat ons veel informatie die belangrijk kan zijn.
Dan leven we niet, maar worden we geleefd.
Dan reageren we bijna automatisch op dingen buiten ons, en daar speelt de media en de reclame handig op in. Die laten ons denken wat we moeten denken en consumeren wat zij willen,
en wat ze voor ons gemanipuleerd hebben.
Ik heb nou veel tijd, nou ik niet meer ‘moet’, dus ook meer tijd om na te denken.
Het voelt alsof ik nu uit die hectiek ben gestapt en het van een afstandje kan bekijken.
Alsof ik niet meer in de tredmolen meeloop, maar er langs sta.
En dan ga je de dingen heel anders waarnemen en kun je soms achter het verhaal kijken.
Waar ik inmiddels achter ben, is dat de wereld helemaal andersom is, als dat we geleerd hebben. Niets is wat het lijkt, en dat is soms heftig om te beseffen.
Ik heb er zo’n twintig jaar over gedaan, om al die informatie te verzamelen en in me op te nemen, om er achter te komen wat ik nu weet.
Voor mensen die nog steeds in ‘het oude denken’ zitten zal het een schok zijn,
wanneer de waarheid bekend gemaakt zal worden,
over hoe de wereld daadwerkelijk in elkaar zit. En, dat zit eraan te komen.
En dan zal ik ook nog vele nieuwe dingen te horen krijgen,
want ik weet misschien ook nog maar nét het topje van de ijsberg.
“Hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je zo weinig weet.”
Weet je nog?
#