En zo hebben mensen tegenwoordig verbinding.

Valt het jou ook op, dat mensen zo veel met hun smartphone bezig zijn, 
dat het een tweede wereld is geworden? 
Het is gemakkelijk; je kunt er mee bellen zonder thuis te hoeven zijn. 
In de vorige wereld sprak je mensen als je ze zág. 
Toen kwam het bellen. Je kunt iemand spreken zonder dat je die ziet, dus op afstand. 
Vroeger verstuurden we brieven die we met pen schreven, met ons persoonlijk handschrift,
 dat ook wel eens onleesbaar kon zijn. 
Bij liefdesbrieven werd dan lippenstift opgedaan en een kusje meegestuurd als afzender. 
Allemaal heel persoonlijk. Tegenwoordig kunnen we mailen. 
Dat is handig, want dat kun je dan doen op de tijd die jou uitkomt. 
De ander leest het wel op de tijd die hem of haar uitkomt. 
En toen kwam het appen, waarbij het lijkt of je 24/7 in gesprek bent. 
Bij ieder piepje heeft de ander iets gestuurd, waar dan weer op gereageerd dient te worden.
Soms met hele groepen of families tegelijk. 
En zo zijn de mensen met elkaar ‘in verbinding’. 
Soms zie je mensen op straat lopen die in zichzelf praten, denk je dan, 
want ze zijn aan het bellen met een ‘oortje’ in. 
Laatst zag ik een vrouw achter een kinderwagen lopen. 
Met de ene hand had ze de kinderwagen vast en met de andere hand 
hield ze haar smartphone voor haar gezicht. 
Ik denk dat dat jonge kind zijn of haar moeder ongeveer zo zal zien 

en vraagt zich af waar mama gebleven is.
 Misschien zou ze een selfie op de achterkant van haar smartphone kunnen plakken. 
Ik bedenk dan zo, dat wanneer het kind naar de opvang is gebracht en onrustig is, 
dat moeder gebeld word en dat het kindje dan via het schermpje moeder kan zien 
om gerust gesteld te worden. En zo hebben mensen tegenwoordig verbinding. 
Op social media kun je honderden vrienden hebben, maar zijn dat wel échte vrienden? 
Mensen kunnen zich heel anders voordoen dan dat ze zijn. 
Wat is nog écht? 
Foto’s kunnen gefotoshopt worden, waarbij ze er veel anders uitzien dan in de werkelijkheid. 
En wat heb je aan al die zogenaamde vrienden? 
Je kunt toch veel beter persoonlijk contact hebben. 
Even op visite gaan, een bakkie doen, en een goed gesprek voeren en je eigen stem gebruiken. 
Een lach en een traan. We zijn nog steeds mensen. 
Ik zag pas een filmpje dat ik hier met jullie wil delen. 
Iets om over na te denken. Schrik niet.  
Are you lost in the world like me?