Wat een verschil met vroeger
Ik stam nog uit een tijd dat we nog geen tv hadden.
Wel hadden we een Philips radio met van die draaiknoppen en druktoetsen.
Daarmee kon je de zenders opzoeken en afstemmen.
Er kwam muziek uit en er werden hoorspelen uitgezonden.
Dan werd er een verhaal verteld en er werden geluiden bij gemaakt, waardoor het nét echt leek. Ik heb later eens in een quiz gezien hoe ze dat deden.
De mensen in die quiz moesten een hoorspel van geluiden voorzien.
Dat gebeurde met een bakje grind, waar ze in konden stappen.
Dat was dan als iemand over het grindpad liep. Een ijzeren dunne plaat die,
wanneer je er mee schudde een geluid maakte dat op storm leek.
Een gieter met water kon de regen nabootsen.
Een plankje met scharnier die piepte als een piepende deur, enz. enz.
Als we ooit moesten opbellen, en dat gebeurde niet vaak, want bijna niemand had telefoon,
dan liepen we naar de telefooncel. Je moest er een kwartje ingooien en dan deed ie het.
Dat was vergeleken met nu best duur. Van een kwartje kon je een lekkere ijsco kopen,
die nu wel twee euro zou kosten.
Toen ik een jaar of zeven was overleed mijn oma en we erfden de tv.
Nu hoefden we niet meer naar de overburen om kabouter kandelaar te gaan kijken.
Op de woensdagmiddag en zaterdag kwamen er kinderprogramma’s.  
Ken je ze nog? Ricky en Slingertje, Stuif en in, Ja zuster nee zuster, Pipo de clown en Mammaloe, Barend de beer, Swiebertje, Lassie, Skippie, Daktari, Flipper, enz. enz.
Op zaterdagavond kwamen er cowboyfilms op de Duitse zender en leuke shows
op de Nederlandse zenders. Toen ik een jaar of dertien was kwam de eerste kleuren tv.
Bij mijn vriendin aan de overkant hadden ze er een, en in ging bij haar Toppop kijken.
Sinds de kleuren tv, werden de cowboyfilms wel bloederiger.
Special effects kwamen er bij om het nog echter te laten lijken.
Nou voor mij hoeft dat niet, maar ja.
Hitchcock kon films heel spannend maken zonder bloed te zien.
Je zag het niet echt, maar je wist wel wat er gebeurde.
We speelden als kind ook veel buiten. Er woonden veel kinderen in onze straat,
en er was altijd wel iemand om mee te spelen.
Tegenwoordig zijn er de hele dag programma’s op tv en bij sommige mensen staat dat ding ook
de hele dag aan. Kinderen spelen veel minder buiten, maar zitten op hun kamer te gamen.
Dat is een soort van digitaal vechten. Tegenstanders uit de weg ruimen en zorgen dat je zelf
niet geraakt wordt. Anders moet je weer een nieuw leven aanspreken.
Zo’n beetje als in de echte wereld in oorlogstijd, maar dan achter je scherm.
En toen kwam de mobiele telefoon. Wat een gemak. Je hoeft niet meer naar de telefooncel,
niet meer naar de buren, niet eens meer uit je stoel op te staan, want je hebt hem bij je.
En tegenwoordig zit er een hele computer in je telefoon. Wat een verschil met vroeger.
Ook de aandoeningen zijn veranderd. Vroeger had je een kapotte knie van het vallen.
Hadden mensen een tennisarm of voetbalknie of lasogen.  Maar tegenwoordig hebben mensen een muisarm, telefoonduim, schermogen, (meestal vierkant) of een zonnebochel, dit is als de zon in je scherm schijnt, dan moet je krom voorover staan om in je eigen schaduw je scherm te kunnen zien. (zelf bedacht) Je zit ook constant in de straling en dat heeft ook gevolgen.
Er zijn mensen die heel gevoelig zijn voor straling, en je kunt het moeilijk ontwijken.
Pasgeleden zag ik een winkelbediende; een jonge vrouw die hoogzwanger was.
Ze droeg een trui met van die kangoeroezakken voorop. Daarin zat haar mobiele telefoon.
Tegen de baby aan. Dat kan nooit goed zijn. Ik dacht nog: “Moet ik haar er op attent maken?” maar mijn gevoel zei me dat niet te doen.
En zo zijn we omgeven door straling van wifi, masten, magnetron, pc, telefoons, robotmaaiers, robotstofzuigers, smartwatch, draadloze oordopjes airpods, smartmeters enz. enz.
Je kunt je hiertegen beschermen door constant in de buis van licht te zijn, door de oefening van de Schumann Resonantie. Ook kun je orgonite bij je dragen en in huis zetten.
Dat draagt bij aan het neutraliseren van de negatieve effecten van elektro magnetische straling. Op mijn andere website www.deherkimer.nl vind je orgonite die ik heb gemaakt.
Smartphones zijn ook behoorlijk verslavend, en liggen vaak op het nachtkastje op te laden
tijdens het slapen. Er zijn mensen die bij alles wat ze horen, hun smartphone raadplegen,
om te kijken wat die er van vindt. Maar is dat dan de waarheid? Wie stopt die informatie er in? Welke sites bezoek je? Wees kieskeurig met die informatie, want je wordt behoorlijk beïnvloed.
Een smartphone weet heel veel van je en door al die informatie kan je gemanipuleerd worden. Loop je in de stad en ga je richting je favoriete winkel, dan verschijnt er ineens een aanbieding
van die winkel. “Komt dat even goed uit” denk je dan.
Een smartphone kan je afluisteren, filmen en foto’s maken. Ook als ie uit staat.
Nog even en je kunt gekopieerd worden. Ze weten alles van je.
Ik hoorde van iemand die het met vriendinnen over zonwering had, dat er ineens een advertentie
over zonwering op het scherm kwam.
Nou kan het zijn dat je niets te verbergen hebt, maar een beetje privé mag toch wel hè?
Nou moet iedereen zelf weten of ie een smartphone heeft, meeneemt en gebruikt,
maar ik kan gelukkig nog steeds zonder.
Hier een filmpje over waarzeggerij.

#