Bewustwordingsmomentjes Intuïtie, creativiteit en inzichten
28 juni:
10-jarig bestaan op 1 juli
In 2015 zijn we gestart met ‘de Herkimer’.
Onze hobby ontstond omstreeks 1991. Het begon met verzamelen.
We gingen naar mineralenbeurzen en kochten allemaal mooie stenen en mineralen.
In het begin is het nogal lastig al die namen te onthouden, dus ging er een plakkertje op,
waar ik met een fijnschrijver de naam van het mineraal of de steen op schreef.
Na verloop van tijd leer je wel wat wat is.
Hoewel er ook nog heel veel stenen zijn waar ik nog nooit van heb gehoord.
De hobby werd uitgebreid met het slijpen van stenen.
We kochten een cabouchon slijpmachine en een zaagmachine.
Nou konden we thuis cabouchons en andere vormen slijpen die we gebruikten voor in
hangers, ringen, oorbellen armbanden e.d.
Ja, en wat doe je er dan mee, hè?
We gingen eens naar een hobbymarkt in Veldhoven, en stonden met zijn tweeën
achter een klein tafeltje onze spulletjes te verkopen.
De sieraden en wat zelf gevonden stenen.
De vakanties waren altijd gericht op het zoeken van stenen.
Een boekje met vindplaatsen in Duitsland werd uitgeplozen en we gingen op zoek.
We kwamen ook vaak op de markt in Fischbachtal bij Grübe Juchem.
Daar stonden mensen uit die omgeving hun zelf gevonden stenen te verkopen,
en dat ging met kistjes tegelijk.
De stenen die we voor onze verzameling wilden haalden we eruit,
en de rest verkochten we weer op de markt, beurs of braderie.
In de loop van tijd kochten we nog een trilpan om grote vlakke stenen te slijpen,
een grote zaagmachine, een spirator, om stenen te trommelen, en nog een vlakslijpmachine.
Als we van vakantie terug kwamen hadden we emmers vol met gevonden stenen van de velden, met modder er aan. Peer maakte het allemaal schoon en zocht uit wat iets was, en wat niet.
Veel stenen zaagde hij door en sleep ze aan, waardoor de pracht tevoorschijn kwam.
Hier kon hij dagen mee bezig zijn. Ook het trommelen van stenen was zijn ding.
Van tevoren sleep hij stenen in model, die daarna in de spirator gingen.
De mooie stenen die daar uit kwamen gebruikten we voor sieraden,
of ze werden los verkocht. Ik hield me meer bezig met het op maat slijpen van stenen,
en de afwerking van de sieraden.
Toch waren we wel een goed team, hè?
Op 1 juli 2015 ontstond ‘de Herkimer’ We hadden die naam gekozen omdat een Herkimer
een bijzondere steen is en omdat ik die ook altijd verwerk in de orgonite die ik maak.
En, die naam was nog niet in gebruik.
Nou mochten we ook bij groothandels kopen en dat was wel heel leuk om te doen.
Lekker allemaal mooie stenen kunnen kopen die je later weer verkoopt.
Peter kon heel goed handelen en pingelen, en probeerde het zo goedkoop mogelijk te kopen.
Soms had ik medelijden met de verkoper, maar ja, dat is het spel zullen we maar zeggen.
Dan kunnen we zelf onze prijzen ook laag houden.
Sindsdien stonden we op mineralenbeurzen en spirituele beurzen
en deden we geen braderieën meer, want dat was niet meer de doelgroep sinds onze upgrade.
Ik had een website in elkaar gezet en het was nu ‘officieel’ geworden.
En zo konden we onze hobby blijven uitoefenen volgens de regeltjes.
Als je de uren ging tellen hield je er geen knoop aan over, maar we hadden er plezier in.
Sommige beurzen waren erg zwaar, bijvoorbeeld Rijswijk.
Dan moest je ’s morgens al om kwart over vier opstaan om boterhammen te smeren,
en de auto te laden. Soms stond ik op en had Peter al alleen de auto geladen,
omdat hij toch niet meer kon slapen.
Om kwart voor zeven stonden we al voor de poort van de broodfabriek.
Uitladen, afladen, uitstallen, de hele dag staan, zitten, staan, zitten, staan en verkopen.
Het eind van de dag kleden erover en zeil er omheen spannen en naar huis.
Weer een uur en drie kwartier rijden.
De volgende ochtend konden we een uurtje langer blijven liggen om vervolgens weer
naar Rijswijk te rijden. Tent afbreken, kleden er af en alles netjes zetten.
Eventueel aanvulling neerzetten en weer de hele dag staan, zitten, staan.
Aan het eind van die dag alles weer inpakken, opstapelen en naar de auto.
Laden en weer naar huis. Thuisgekomen auto uitladen en binnen zetten.
Het was een heel gesjouw allemaal.
Frietje halen met snack. Op de bank ploffen en eten.
Dan was het vrije weekend weer voorbij.
Ja, zwaar vond ik het wel.
In die coronatijd konden we geen beurzen doen.
Er had een klant stenen besteld via de website en vroeg of hij het kon komen ophalen.
"Ja natuurlijk kan dat." Peter had de stenen klaargezet. Ze kwamen met zijn tweeën.
We dronken koffie en hadden leuke gesprekken.
Ze zagen hier stenen die ze ook nog wilden, en toen ze later weggingen
hadden we net zo veel verkocht als op een gemiddelde spirituele beurs.
We hadden geen stand kosten, hoefden de deur er niet voor uit, niet vroeg op,
en hadden leuke gesprekken. Wat een verschil was dat.
Dus zo kan het ook.
Na het overlijden van Peter heb ik nog weinig beurzen gedaan.
Dan ging ons Corrie meestal mee en dat is wel fijn.
Die weet er ook wel wat vanaf en je bent niet alleen.
Via de website verkoop ik nog wel wat, maar het staat op een heel laag pitje.
Nou is dinsdag 1 juli het 10-jarig bestaan van ‘de Herkimer’
en ik vond dat ik daar wel iets mee moest doen.
Dus bij iedere bestelling vanaf € 10,00 geef ik een getrommelde drie-eenheid
in een organza zakje ter waarde van € 4,50 cadeau. Maximaal 1 per klant.
Hoe het verder zal gaan met de Herkimer?
Ik weet het nog niet.
Ik heb nog stenen genoeg, en materiaal genoeg om nog van alles te maken,
dus het kan nog alle kanten uit.
We zullen zien.
10-jarig bestaan op 1 juli
In 2015 zijn we gestart met ‘de Herkimer’.
Onze hobby ontstond omstreeks 1991. Het begon met verzamelen.
We gingen naar mineralenbeurzen en kochten allemaal mooie stenen en mineralen.
In het begin is het nogal lastig al die namen te onthouden, dus ging er een plakkertje op,
waar ik met een fijnschrijver de naam van het mineraal of de steen op schreef.
Na verloop van tijd leer je wel wat wat is.
Hoewel er ook nog heel veel stenen zijn waar ik nog nooit van heb gehoord.
De hobby werd uitgebreid met het slijpen van stenen.
We kochten een cabouchon slijpmachine en een zaagmachine.
Nou konden we thuis cabouchons en andere vormen slijpen die we gebruikten voor in
hangers, ringen, oorbellen armbanden e.d.
Ja, en wat doe je er dan mee, hè?
We gingen eens naar een hobbymarkt in Veldhoven, en stonden met zijn tweeën
achter een klein tafeltje onze spulletjes te verkopen.
De sieraden en wat zelf gevonden stenen.
De vakanties waren altijd gericht op het zoeken van stenen.
Een boekje met vindplaatsen in Duitsland werd uitgeplozen en we gingen op zoek.
We kwamen ook vaak op de markt in Fischbachtal bij Grübe Juchem.
Daar stonden mensen uit die omgeving hun zelf gevonden stenen te verkopen,
en dat ging met kistjes tegelijk.
De stenen die we voor onze verzameling wilden haalden we eruit,
en de rest verkochten we weer op de markt, beurs of braderie.
In de loop van tijd kochten we nog een trilpan om grote vlakke stenen te slijpen,
een grote zaagmachine, een spirator, om stenen te trommelen, en nog een vlakslijpmachine.
Als we van vakantie terug kwamen hadden we emmers vol met gevonden stenen van de velden, met modder er aan. Peer maakte het allemaal schoon en zocht uit wat iets was, en wat niet.
Veel stenen zaagde hij door en sleep ze aan, waardoor de pracht tevoorschijn kwam.
Hier kon hij dagen mee bezig zijn. Ook het trommelen van stenen was zijn ding.
Van tevoren sleep hij stenen in model, die daarna in de spirator gingen.
De mooie stenen die daar uit kwamen gebruikten we voor sieraden,
of ze werden los verkocht. Ik hield me meer bezig met het op maat slijpen van stenen,
en de afwerking van de sieraden.
Toch waren we wel een goed team, hè?
Op 1 juli 2015 ontstond ‘de Herkimer’ We hadden die naam gekozen omdat een Herkimer
een bijzondere steen is en omdat ik die ook altijd verwerk in de orgonite die ik maak.
En, die naam was nog niet in gebruik.
Nou mochten we ook bij groothandels kopen en dat was wel heel leuk om te doen.
Lekker allemaal mooie stenen kunnen kopen die je later weer verkoopt.
Peter kon heel goed handelen en pingelen, en probeerde het zo goedkoop mogelijk te kopen.
Soms had ik medelijden met de verkoper, maar ja, dat is het spel zullen we maar zeggen.
Dan kunnen we zelf onze prijzen ook laag houden.
Sindsdien stonden we op mineralenbeurzen en spirituele beurzen
en deden we geen braderieën meer, want dat was niet meer de doelgroep sinds onze upgrade.
Ik had een website in elkaar gezet en het was nu ‘officieel’ geworden.
En zo konden we onze hobby blijven uitoefenen volgens de regeltjes.
Als je de uren ging tellen hield je er geen knoop aan over, maar we hadden er plezier in.
Sommige beurzen waren erg zwaar, bijvoorbeeld Rijswijk.
Dan moest je ’s morgens al om kwart over vier opstaan om boterhammen te smeren,
en de auto te laden. Soms stond ik op en had Peter al alleen de auto geladen,
omdat hij toch niet meer kon slapen.
Om kwart voor zeven stonden we al voor de poort van de broodfabriek.
Uitladen, afladen, uitstallen, de hele dag staan, zitten, staan, zitten, staan en verkopen.
Het eind van de dag kleden erover en zeil er omheen spannen en naar huis.
Weer een uur en drie kwartier rijden.
De volgende ochtend konden we een uurtje langer blijven liggen om vervolgens weer
naar Rijswijk te rijden. Tent afbreken, kleden er af en alles netjes zetten.
Eventueel aanvulling neerzetten en weer de hele dag staan, zitten, staan.
Aan het eind van die dag alles weer inpakken, opstapelen en naar de auto.
Laden en weer naar huis. Thuisgekomen auto uitladen en binnen zetten.
Het was een heel gesjouw allemaal.
Frietje halen met snack. Op de bank ploffen en eten.
Dan was het vrije weekend weer voorbij.
Ja, zwaar vond ik het wel.
In die coronatijd konden we geen beurzen doen.
Er had een klant stenen besteld via de website en vroeg of hij het kon komen ophalen.
"Ja natuurlijk kan dat." Peter had de stenen klaargezet. Ze kwamen met zijn tweeën.
We dronken koffie en hadden leuke gesprekken.
Ze zagen hier stenen die ze ook nog wilden, en toen ze later weggingen
hadden we net zo veel verkocht als op een gemiddelde spirituele beurs.
We hadden geen stand kosten, hoefden de deur er niet voor uit, niet vroeg op,
en hadden leuke gesprekken. Wat een verschil was dat.
Dus zo kan het ook.
Na het overlijden van Peter heb ik nog weinig beurzen gedaan.
Dan ging ons Corrie meestal mee en dat is wel fijn.
Die weet er ook wel wat vanaf en je bent niet alleen.
Via de website verkoop ik nog wel wat, maar het staat op een heel laag pitje.
Nou is dinsdag 1 juli het 10-jarig bestaan van ‘de Herkimer’
en ik vond dat ik daar wel iets mee moest doen.
Dus bij iedere bestelling vanaf € 10,00 geef ik een getrommelde drie-eenheid
in een organza zakje ter waarde van € 4,50 cadeau. Maximaal 1 per klant.
Hoe het verder zal gaan met de Herkimer?
Ik weet het nog niet.
Ik heb nog stenen genoeg, en materiaal genoeg om nog van alles te maken,
dus het kan nog alle kanten uit.
We zullen zien.
#
#