Zijn wij geprogrammeerd?
Ik denk van wel. Als we geboren worden krijgen we een naam en een nummer.
In het begin mogen we nog onszelf zijn, maar als we wat groter worden,
moeten we ons aanpassen. Je netjes gedragen, beleefd zijn, doen wat er gezegd wordt,
luisteren, lief zijn en niet tegenspreken.
Dat deed ik dan maar zo, en ik was best een gemakkelijk kind volgens ons moeder.
Op school zit je in je schoolbankje, mondje dicht. Als je iets wilde zeggen
moest je je vinger opsteken. De juf gaf wel aan of je dan iets mocht zeggen.
Ik deed dat niet vaak, want ik was wel een beetje verlegen.
De lessen bestonden, behalve rekenen en taal, veelal uit het uit je hoofd leren van wat er gezegd werd. Want dat was de waarheid. Niet dus.
Kinderen die steeds vragen stellen zijn ‘lastig’.
De knappe koppen van de klas halen hoge punten en weten alles precies na te zeggen.
Die zijn het beste ‘geprogrammeerd’.
Kinderen die twijfelen en anders denken halen lage punten en sommige mogen het nog een jaar over doen, om het te leren zoals het moet.
Na de lagere school gaan de kinderen verder leren, en ik had het geluk dat ik naar de huishoudschool mocht. Dat was leuk, daar leerde je écht dingen te doen.
Daar mocht je koken en bakken, leerde je kleding maken, hadden we handenarbeid,
en dat was allemaal leuk. Ook was er maatschappijleer, maar daar bakte ik niks van.
Ik begreep niet eens wat het inhield.
Als je van school af komt ben je klaar voor de grote boze wereld.
Dan mag je gaan werken tot je pensioen. Moet je ook weer doen wat je gezegd wordt.
Op tv krijgen we te horen wat er in de wereld speelt en wordt ons een mening opgedrongen. Programma’s worden zo gemaakt door middel van manipulatie en mind control dat we denken
dat het onze mening is die ze ons opleggen. Ik merk dat aan sommige mensen in mijn omgeving, die opeens een uitdrukkelijke mening hebben over iets, waarvan ze voorheen niets wisten. ‘Overgenomen mening’, zo zie ik dat. Alsof mensen zich aanpassen door een mening over te nemen, die eigenlijk niet van hen is. Herken je dat ook wel eens?
Ik denk dat we er allemaal wel eens vatbaar voor zijn. Er in trappen, om het zo maar te zeggen. En dan krijg je: ‘die mening, tegen die mening’. En zo wordt er weer verdeeldheid gezaaid,
om zoveel mogelijk groepjes te vormen. Hoe meer groepjes, hoe minder eenheid.
Ik denk dat het belangrijk is om het grotere plaatje te zien. Een overzicht. Zo leren we:
“Als je oud wordt word je krakkemikkig.” Zou die aftakeling niet ook een ‘programma’ zijn?
We creëren onze eigen werkelijkheid. Wat we geloven gaan we zien, en wat we zien geloven we. Ik denk dat het zo ook kan zijn met het ouder worden.
Hoe snel wordt er niet gezegd als iets niet lukt: “Ja, we worden ouder hè?”
Mensen vinden dit heel normaal, omdat ze dat om zich heen ook zien.
In het verre verleden werden mensen eeuwen oud, en nu is 80 de gemiddelde leeftijd
die een mens wordt. Maar wat, als we dat óók zelf creëren, als dat ook een ‘programma’ is?
Denk daar maar eens over na.
En wat denk je van al die rottigheid in de wereld? Alles wat je op het nieuws ziet,
daar word je toch niet vrolijk van. En die constante herhaling van negatieve berichten
maakt er een ‘programma’ van, en zo wordt het ook jouw wereld, want dan creëer jij het mee.
Je ervaart de wereld zoals jij die ziet. Veel mensen zien de toekomst somber in
door al die negatieve informatie. Er wordt zoveel verdeeldheid gezaaid,
terwijl we verlangen naar eenheid.
En nou komt de vraag: “kunnen we uit het programma stappen?” Kunnen we onszelf ‘deprogrammeren’? Ik denk wel dat dat kan.
Allereerst geen nieuws meer kijken en geen kranten meer lezen.
Maar ook de praatprogramma’s op tv duwen ons een mening door de strot, dus, niet meer kijken. Kijk om je heen, en zie dat er heel veel fijne mensen zijn.
Als je geen vooroordeel meer hebt (lees, een opgelegde mening over bepaalde mensen) dan reageren die mensen ook heel anders op jou.
Dan zie je dat iedereen gewoon gelukkig wil zijn, net als jij en ik.
Zoals ik al zei: “we creëren onze eigen wereld, en wat je geloofd wordt werkelijkheid.”
Maar kun je geloven dat je niet aftakelt met het ouder worden, als je het om je heen
bij de meeste mensen ziet? Je zou een voorbeeld moeten hebben, en een heel sterk vertrouwen. Niet te veel van jezelf verlangen, want als het dan niet lukt, bevestig je je oude gedachte
en creëer je die aftakeling alsnog. Goed voor jezelf zorgen en leuke dingen doen.
Ik denk dat dat heel belangrijk is.
En leer met je hart te luisteren, dan doorzie je ook veel manipulatie.
#