Dus dat was een goeie keus
We maken in ons leven veel keuzes. Maar zijn het wel allemaal de juiste?
Als je al wat ouder bent, en je kijkt terug op je leven, ben je dan wel tevreden
met de keuzes die je gemaakt hebt? Zou je dezelfde opleiding hebben gevolgd?
Zou je hetzelfde werk hebben gedaan? Zou je op dezelfde plaats wonen, in hetzelfde huis?
Zou je dezelfde partner hebben gekozen?
Zou je dezelfde keuzes hebben gemaakt die je hebt gemaakt?
Je weet niks van tevoren, en je kunt plannen maken, en je een voorstelling maken
van hoe het later zou moeten worden, hoewel… dat heb ik eigenlijk niet echt gedaan.
Ik liet het allemaal maar op me af komen.
De huishoudschool was superleuk, daar heb ik geen spijt van.
Dat ging me ook goed af, en daar werd het leven leuker, minder streng, zelf dingen bepalen,
leuke vakken, leuke manier van leren, en leuke klasgenoten en leraren/leraressen.
Dus dat was een goeie keus, hoewel, het ging eigenlijk vanzelf dat ik daar terechtkwam.
Mijn zus werkte in een winkel, dus ging ik daar ook werken.
Niet over nagedacht, gewoon ook doen. En dat was ook leuk.
Toen leerde ik Peter kennen en ja, dat was em gewoon, dat weet je dan,
zonder te weten hoe je het weet.
Daar heb ik ook geen spijt van gehad, hoewel we wel veel moeilijke tijden hebben gekend.
Ik zie nu die moeilijke perioden als uitdagingen, karma, levenslessen, en de mooie momenten, maken de moeilijke momenten draagbaar. “Zo zal het overal wel gaan,” denk ik dan.
Ik heb 30 jaar gepoetst in Peppelrode, een bejaardentehuis.
En toen ik er weg ging, was het nóg niet schoon.
Hoewel ik dacht dat poetsen een rot baantje zou zijn, ging ik er toch maar heen
om te kijken of het wat was. Ik was via een uitzendbureau daarheen gestuurd.
Toen ik daar kwam bleek het heel gezellig te zijn met de collega’s en bewoners,
en ik kreeg het daar goed naar mijn zin. Dat je moest poetsen, was niet zo belangrijk meer.
Ik deed mijn uiterste best en ze waren tevreden met me, en ik met hen.
Totdat het allemaal werd veranderd en er stress bij kwam kijken.
Eigenlijk had ik toen iets anders moeten gaan doen. Maar heb ik er spijt van dat ik ben gebleven? Ja, en nee. Ik had het idee dat ik die mensen niet kon missen.
Wel ging ik minder uren maken en bij een goudsmid werken.
Dat was het leukste werk dat ik heb gedaan.
Ik leerde daar allerlei werkzaamheden en mocht met mooie sieraden werken die ik polijstte.
Het was heel afwisselend werk en gaf veel voldoening.
Ook heb ik nog bij de post gewerkt. In het begin was het best leuk, leuke collega’s, teamwork, gezellig oude muziekjes en soms zong er iemand mee. Het was een goeie sfeer.
Totdat het veranderde.
Op een gegeven moment voelde je je nog een soort van robot, die snel het werk moest doen want, productie, hè. Tijd is geld. Toen had ik de beste keuze gemaakt van mijn hele leven:
Ik ging met vervroegd pensioen. Nooit spijt van gehad.
Ik zou iedereen met stress aanraden hetzelfde te doen, als het kan.
Die jaren zijn belangrijk.
Je moet niet doorgaan tot je er net als ik bij neervalt, want het opkrabbelen duurt lang.
Alle keuzes die je in je leven maakt, brengen je tot iets.
Als je dit niet had gedaan, had je dat niet meegemaakt.
Het is vaak een samenloop van omstandigheden, en ook van negatieve ervaringen leer je.
Die brengen je ook verder in het leven.
Dus heb geen spijt, als je in je leven misschien verkeerde keuzes hebt gemaakt, maar leer ervan,
en zie de positieve ontwikkelingen die daaruit zijn voortgekomen.
Alles heeft twee kanten, en soms beland je even op een zijweg,
om daarna weer op het juiste pad terecht te komen.
#