27 april
Je kunt ook met je hart luisteren.
We spreken hier op aarde allerlei verschillende talen.
In ons kikkerlandje spreken we allerlei dialecten.
We leren de taal van onze ouders, op school en onze omgeving.
Als we gaan verhuizen passen we zelfs onze taal aan in veel gevallen.
We nemen het dialect van die plaats over en dan ontstaat er een mengelmoesje:
half abn en half plat. Zo hoorde ik van een kind dat heel netjes wilde praten
dat ze veel “koeden” in de wei zag staan. Of een jongen die in de frietzaak op een deftige toon vroeg: “heeft u misschien een “veketje?” (Een veketje is een vorkje)
Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en dat klinkt vaak wel leuk.
Soms moet je er een vertaling bij vragen, want dan worden er woorden gezegd
waarvan je nog nooit gehoord hebt.
Zo gingen Peter en ik jaren geleden naar Duitsland op vakantie.
Ik had nooit Duits geleerd op school en Peter ook niet, maar vroeger had je op t.v. weinig zenders, en de mooie Amerikaanse films kwamen op Duitsland 1 of 2. Die werden altijd gesynchroniseerd. Dan kreeg je zoiets als: “Hé Johnny, gib mir mal ein hamburger”
en dan zag je zijn mond nog even bewegen. Dus zo synchroon liep het nou ook weer niet.
Daar leerden wij ons Duits van en Peter ging al jong als bijrijder op de vrachtwagen naar Duitsland en Oostenrijk en hij sprak prima Duits. Ik durfde niet zo.
Dus als we tijdens vakantie in een restaurant gingen eten liet ik hem altijd bestellen.
Dat ging goed tot op een keer dat ik hem voor de gek hield.
Ik wilde gemengd ijs als toetje en hij bestelde: "zwei gemengtes eis”.
Toen de serveerster weggelopen was zei Peer tegen mij: “O, nou zeg ik gemengtes eis
en het moet gemischtes eis zijn”. Ik zei toen bij wijze van grapje: “ja, toen ze wegliep
deed ze zo” en ik maakte een proestend geluid in mijn hand.
Dit vond hij helemaal niet leuk, zeker niet omdat ik het niet kon laten
om er steeds weer over te beginnen. En als ik weer eens “gemengtes” eis wilde,
kwam het weer ter sprake en lag ik weer in een deuk.
Niet omdat hij het verkeerd gezegd had hoor, maar gewoon, omdat het zo nergens op sloeg.
Die serveerster begreep het toch wel. En toen kwam de wraak:
Ik moest in het vervolg maar zelf bestellen wat ik wilde. Ja, dat moest dan maar.
Ik zal best wel veel dingen verkeerd gezegd hebben, maar het klónk wel Duits.
En het belangrijkste: ze begrepen me toch wel.
Zo kwam mijn moeder soms niet goed uit haar woorden omdat ze te veel tegelijk wilde vertellen in haar enthousiasme, en dan kwamen er halve zinnen en ging het wel eens van de hak op de tak.
Peter begreep haar dan niet omdat het verwarrend klonk. Ik begreep haar toch wel.
Met je hoofd kon je er soms niks van maken maar ”je kunt ook met je hart luisteren.”
Dat was als jong kind al zo. Ze hoefde ons maar aan te kijken en we wisten precies
wat ze bedoelde. Was het telepathie? Misschien wel. Zonder iets te zeggen toch kunnen verstaan. Soms maak je met iemand oogcontact en komt de boodschap binnen en voel je dat de ander dat ook heeft. Dat gaat buiten je verstand om. Ga maar eens na of je dat ook wel eens hebt.
In de toekomst gaan we allemaal zo communiceren. Dan heb je geen i-phone meer nodig.
Dan breng je gewoon je gedachten over, met geuren en kleuren, gevoel, smaak, beeld en geluid.
A.i. kan dit niet. Dit is dan ook in alle talen te begrijpen. We zijn er toe in staat,
maar misschien moeten we nog even oefenen.
#