20 juli
De ene dag is de andere dag niet
Soms sta je ’s morgens op en weet je al dat het een mooie dag gaat worden.
Je bruist van de energie en je doet de dingen die je van plan was te doen.
Het loopt op rolletjes en je hebt er plezier in. Je krijgt nieuwe ideeën en werkt ze uit.
Alles is leuk. De mensen die je tegenkomt zijn vriendelijk en het leven lacht je toe.
Je voelt je intens gelukkig en bent blij met alles wat je hebt,
wat je kunt en wat je mee maakt.
Maar...
De ene dag is de andere dag niet.
Een andere dag wordt je wakker, en je hebt geen zin  om op te staan.
Je bed ligt wel heel lekker en je hebt de puf niet om er uit te komen.
“Waarom zou ik?” denk je dan. “ik moet niks” en je draait je nog eens om.
Een uur later besluit je toch maar uit bed te gaan, want je moet plassen.
Daarna loop je weer terug naar boven en ziet je bed open liggen.
“Ik ga nog even terug” zeg je tegen jezelf en kruipt weer onder de wol,
in de hoop dat je nog even kan slapen. Even van de wereld. Niet dus.
Dan maar weer er uit.
In de loop van de dag komt er niets uit je handen,
en je zit maar een beetje op de bank of zo en bent veel in gedachten.
Je bent er moe van. Dat soort dagen zijn heel saai, maar die mogen er ook zijn.
“Verwerken is ook werken” hoorde ik laatst iemand zeggen,
en ik denk dat dat op die dagen gebeurt.
Veel mensen willen dan afleiding, maar dan word je er weer van afgeleid,
en is dat wel de bedoeling? Is dat niet er van wegkijken?
Kijk het beest recht in de bek en weet dat het je niet zal bijten.
Ga door je gevoel heen door het er te laten zijn, en het zal weer verdwijnen.
“Emotie maakt plaats voor bewustzijn”,  ook weer zo’n uitdrukking.
Als je dan de volgende dag opstaat voel je je alsof er wat zwaars van je af is gevallen.
Je kijkt luchtiger tegen het leven aan. Alsof je over bent gegaan naar de volgende klas,
en dat nou de vakantie begint.
En zo groeien we in ons bewustzijn.
#