13 juli
Hou de humor er in.
Het leven loopt niet altijd op rolletjes, er gaat ook wel eens iets mis.
Dingen waar je heel goed in bent kunnen ook mislukken.
Maar is dat erg? Nee! Fouten zijn er om opgelost te worden.
En hoe meer fouten je maakt, hoe vindingrijker je wordt om ze op te lossen.
Misschien is dat wel het doel van die fouten. Daar leer je het meeste van.
Als alles meteen goed gaat is dat heel fijn, maar met vallen en opstaan leer je veel.
Je wordt weerbaar, je leert er mee te leven. Als bij iemand, waarbij het allemaal
in een keer goed gaat, een keer iets mis gaat, dan kan die persoon heel chagrijnig worden.
Die is dat niet gewend en kan niet met die “nederlaag” omgaan, want zo kun je het ervaren.
Maar als bij iemand die regelmatig fouten maakt, iets mis gaat, kan die persoon daar veel gemakkelijker overheen stappen. Wat ook helpt is, om met je eigen fouten te lachen.
“Sinds ik om mijn eigen fouten lach, ben ik een heel vrolijk mens” zei mijn zus, en het is zo.
Niet zo serieus zijn. Het is allemaal niet zo erg. Hou de humor er in. Dat is ook een kunst.
Bedenk zelf eens een mop. Toen ik nog jong was vertelde ik vaak moppen.
Ik kon ze ook goed onthouden. Sommige waren dubbelzinnig en sommige waren zo flauw
dat je er de slappe lach om kreeg, en dat werkt aanstekelijk.
Dan lag je in een deuk en wist niet eens meer waarom en dat is dan ook weer lachwekkend.
Zo bedacht je ook wel varianten op raadsels. Je had van die Belgen raadsels:
Waarom heeft een Belg een krant in de auto? Om door de bochten te scheuren.
Waarom neemt een Belg een mes mee in de auto? Om de bocht af te snijden.
Waarom heeft een Belg de ruitenwissers aan de binnenkant van zijn voorruit?
En dan maak je zo’n geluid vroemm vroemm waarbij je met consumptie praat.
Waarom heeft een Belg maggie in de auto? Voor als ie zijn auto in de soep rijdt.
En zo zijn er talloze. Iemand van wie ik het niet verwachtte zei toen:
“waarom heeft een Belg planten in zijn auto?” Die wist ik niet.
“Om de politie om de tuin te leiden” Hij had hem ter plekke bedacht. Ik lag in een deuk.
Die hoort nou ook in het rijtje thuis.
Hou de humor er in.
Het is zo belangrijk. “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”
zei mijn moeder altijd. Ze was de laatste jaren van haar leven zo gelukkig
en had meestal een goed humeur. Ze lachte zelfs om moppen die ze niet begreep.
Dat hadden wij door en we zeiden dan: “snap je hem wel?” “ja” was dan haar antwoord.
Maar als we vroegen om hem uit te leggen, dan kon ze dan niet, en daar moesten we dan allemaal om lachen. Dat was geen uitlachen, maar lachen om de situatie.
Ze lachte dan zelf ook weer mee. Ze kon daar goed tegen.
Zo waren mijn zussen, ons moeder en ik aan het winkelen.
We kwamen in de winkel een “schetenzak” tegen.
Dan is zo’n klein kussentje dat in een stoel gelegd wordt, meestal onder een kussen
zodat je het niet ziet, waarop iemand dan gaat zitten en dan komt er zo’n scheet geluid uit.
We vroegen ons moeder om hem even uit te proberen op haar rollator om te horen of ie goed was.
We legden de schetenzak op haar rollator, ze draaide zich om, pakte de handgrepen vast
en nam plaats. VRÔÔÔÔT. Ze stond op en ging weer zitten. VRÔÔÔÔT
Tranen rolden over onze wangen van het lachen. Het was een goeie.
Zo’n goeie, dat na het afrekenen toen we buiten liepen hij het al deed zonder dat ze erop zat.
Snap je hem?
#